ความเงียบงันครอบงำจันทร์เจ้าขากระทั่งมาถึงมหาวิทยาลัย ความไม่พอใจที่สั่งสมอยู่ภายใจก็เช่นกัน เธอหวังว่าอินทัชจะพูดอะไรสักอย่าง หากแต่เขาไม่ปริปากพูดอะไรออกมาเลย แม้แต่ตอนที่เธอเปลี่ยนชุดนักศึกษามาใส่อย่างที่เคยใส่แล้วก็ตาม เขากลับไม่ชมว่าน่ารักหรืออะไรสักอย่าง
เขาคงไม่ชอบที่เห็นเธอแต่งตัวไม่เหมาะสมกับการเป็นนักศึกษา ในสายตาผู้ใหญ่มันอาจดูไม่เรียบร้อยก็ได้ แต่แต่งแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากเดิมอยู่ดี
เด็กอย่างไรก็เด็กวันยังค่ำ!
จันทร์เจ้าขาถอดใจแล้ว ไม่รู้เลยว่าสเปกของอินทัชเป็นแบบไหน รู้แต่ว่าคงไม่ใช่เธอแน่
จิตใจห่อเหี่ยวชะมัดเลย จันทร์เจ้าขาไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้ว ยิ่งพอมาเจอหน้าสองเพื่อนสนิทที่โต๊ะประจำในโรงอาหาร เธอยิ่งหงุดหงิดงุ่นง่านกว่าเดิม
“ทำไมถึงไม่ใส่ชุดที่ซื้อมาเมื่อวานล่ะยะ” แพรวาเปิดปากถามขณะที่จันทร์เจ้าขาทิ้งตัวลงนั่ง
“มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ”
“เรื่องไรยะ หรือว่า...
