#5 ม่านรูดในคลับ [NC]
1920 Words
"นี่... เมื่อคืนหนูโดนแขกสต็อปไปสามรอบใช่มั้ย เฮ้อ... ไหวมั้ยเนี่ย..."
"ขอโทษค่ะ..."
"หนูต้องท่องไว้นะ... หนูมาทำงาน และงานหนูมันเป็นแบบนี้ แขกเขาทำในสิ่งที่เขาจ่าย อย่าไปคิดว่าเขาลวนลามสิ... เห็นมาใหม่เลยยอมไม่ให้เข้าม่าน แต่ถ้าเป็นงี้บ่อยๆ เจ๊คงต้องของดรอบหนูละนะ"
"หนูจะพยายามค่ะเจ๊... หนูแค่ยังไม่ค่อยชิน..."
"เฮ้อ... เอาล่ะ ไปเตรียมตัวเข้างานเถอะ"
สาวสวยเดินออกห้องมาม่ากลับไปแต่งตัวในห้องรวมกับคนอื่นๆ เธอเพิ่งได้เข้ามาทดลองงานวีคแรกและยังทำได้ไม่ดีนัก
ด้วยรูปร่างหน้าตาที่สวยระดับท็อปของร้านเธอจึงถูกเรียกไปนั่งกับแขกเป็นประจำ แต่พอโดนแทะโลมมากเข้าเธอก็ทนไม่ไหว นั่งนิ่งตัวแข็งจนแขกต้องขอสต็อปหรือหยุดรันดื่มเพื่อขอเปลี่ยนคน คืนนี้เธอจึงโดนเรียกเข้าไปคุยเพื่อตักเตือนให้ได้สติว่ามาที่นี่ทำไม
เรามาทำงาน... มาทำงานๆๆ... เก็บเงินๆๆ... ท่องไว้
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพีคของค่ำคืน เมื่อเลยเที่ยงคืนจะเป็นช่วงที่นักท่องเที่ยวเมามาจากที่อื่นเพื่อมาจบที่นี่
ดนตรีเร่งจังหวะให้คึกครื้น เด็กเอ็นทุกคนรวมไปถึงเหล่าโคโยตี้บนเวทีต่างก็ดื่มกันจนเมาเพื่อสร้างอารมณ์ให้พร้อมต่อการปรนนิบัติแขก
การนั่งกับแขกเพื่อรันเครื่องดื่มคืองานของพวกเธอ รายได้มากน้อยส่วนใหญ่ก็มาจากจำนวนดื่มที่ได้ ทำให้การแข่งขันเพื่อแย่งลูกค้ากระเป๋าหนักช่วงดึกๆ มีสูงมาก ยิ่งช่วงชั่วโมงสุดท้ายเด็กเอ็นบางคนที่ยังว่างถึงกับถอดเสื้อเดินเปลือยอกเพื่อเรียกแขกก็มี
หลังจากพยายามปรับแนวคิดใหม่ คืนนี้สาวสวยก็สามารถจบงานนั่งกับแขกได้รอบหนึ่งโดยไม่โดนสต็อป เธอเริ่มยิ้มมั่นใจมากขึ้นจะด้วยความเมาหรืออะไรก็แล้วแต่ เธอเริ่มรู้สึกสนุกและเดินไปเต้นไปตามจังหวะเสียงเพลงจนแขกหลายๆ โต๊ะเริ่มหันมอง
"ไอรีณ! ทางนี้จ้า โชว์ตัวโต๊ะนี้หน่อย"
เซลล์เรียกให้เธอไปยืนรวมกลุ่มกับสาวๆ คนอื่นแล้วพากันเดินเรียงแถวออกไป
"นี่ไอรีณ ลูกค้าโต๊ะนี้นะ อย่าให้พลาดเชียว พี่ภาคกระเป๋าหนัก ทิปเยอะ... แถมหล่อดูดีเชียวล่ะ"
"ลูกค้าประจำเหรอคะพี่"
"ใช่... แต่มือปลาหมึกหน่อยนะ... เป็นเหมือนกันทุกคนแหละ"
เธอพยักหน้าตอบรุ่นพี่ในแถว เมื่อเดินมาถึงโต๊ะก็พบว่ามีแขกนั่งรออยู่สองคน
"หูยยย พี่ภาคพาหนุ่มที่ไหนมาไม่เคยเห็นเลย... หล่อมากกกก"
เสียงสาวๆ ซุบซิบกันข้างๆ ให้เธอได้ยิน เลยได้หันไปเพ่งมองหน้าเขาชัดๆ เมื่อนึกได้ว่าเป็นใครก็ตกใจอุทานออกมาพร้อมๆ กับเขา
"ไอ้หื่น!!!..."
"ยัยชาเขียว..." เขายกมือขึ้นชี้ไปที่เธอพร้อมเผลอพูดออกมา
"......อ่า สรุปคนนี้นะธันวา ตาแหลมไม่เบา สวยมากๆ... มาๆ น้อง นั่งกับคนนี้เลยจ้ะ"
ภาคเห็นธันวายกมือขึ้นชี้ไปที่สาวสวยในแถวก็คิดว่าเขาคงถูกใจคนนี้ เลยกวักมือบอกให้เซลล์พาเธอลงนั่งข้างธันวา
ไอรีณที่ยังยืนงงพอพี่เซลล์พยักหน้าให้เข้าที่นั่งก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก เธอค่อยๆ เดินเลียบโต๊ะเข้าไปนั่งลงข้างเขาช้าๆ ทำผงกหัวทักทายแขกแบบเขินๆ ไม่ยอมสบตา
เช่นเดียวกับธันวาที่ยังนั่งทำตัวไม่ถูก พอทำท่าทักทายกันเสร็จก็นิ่งแข็งต่างคนต่างก้มหน้าไม่มองกันจนภาคภูมิต้องเข้ามาตบหลังเบาๆ
"เฮ้ยยย มาที่นี่แพงนะเว้ย... ใช้เวลาให้คุ้มหน่อย"
"แต่... ผมไม่เคยมาแบบนี้นะพี่... เค้าต้องทำอะไรบ้าง"
"ตรงโซนโซฟาด้านนี้อะนะ พอเรียกเด็กมานั่งก็นัวเนียกันได้พอประมาณ... รันดื่มแล้วก็ชวนคุยกันไป... แต่ถ้าอยากจะฮาร์ดคอร์หน่อยก็โน่น... เห็นโซนที่มีม่านปิดนั่นมั้ย"
"ครับพี่..."
"ถ้าทนไม่ไหวก็ชวนน้องเข้าหลังม่าน... ในนั้นจะดูดจะขยำล้วงควักขนาดไหนก็เต็มที่... ยกเว้นแค่สอดใส่อย่างเดียวนอกนั้นได้หมด"
"ฟรีเหรอครับ!"
"ฟรีห่าอะไรล่ะ!... เมืองนี้ไม่มีของฟรีหรอกเว้ย... ก็บวกจำนวนดื่มเข้าไปในบิลแล้วแต่ว่าเอ็งจะขอให้น้องบริการอะไร"
"อ่อ โอเคครับพี่"
ธันวาหันไปมองดูโซนม่านรูดด้านข้างห้องโถงใหญ่ด้วยความทึ่ง มันแบ่งย่อยเป็นหลายๆ ล็อคที่มีความกว้างประมาณโซฟายาว 1 ตัวพอดี โดยแต่ละล็อคมีผ้าม่านสีแดงสดรูดบังไว้
"เอ่อ... นายมาที่นี่ทำไม" เสียงหญิงสาวข้างๆ ดังขึ้นทำให้เขาได้สติ
"โดนลากมากินเลี้ยงรับน้องใหม่น่ะสิ... แล้วคุณล่ะ ทำงานที่นี่เหรอ"
"อืม......"
"........."
ทั้งคู่ยังไม่รู้จะคุยอะไรต่อเลยนิ่งเงียบไป จนธันวาทนไม่ไหวเลยต้องบอกกับเธอ
"เอ่อ... มันรู้สึกแปลกๆ นะที่ต้องมานั่งกับคนข้างห้องแบบนี้... เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมขอเปลี่ยนคนดีกว่า"
"ไม่ๆๆ ไม่ได้นะ... คือ... ชั้นโอเค... ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก มาคุยกันก่อนเถอะ... เดี๋ยวชั้นบริการให้"
ท่าทางเลิกลักของพวกเขาทั้งคู่อยู่ในสายตาเซลล์ที่คอยดูแลอยู่บริเวณนั้น ไอรีณไม่กล้าจะมีปัญหาเรื่องนี้กับมาม่าอีกแล้วเธอเลยรีบคว้าแขนธันวาขึ้นมาโอบคอตัวเองไว้
"กอดคอชั้นไว้นะ... ช่วยชั้นที"
"เฮ้ย... ไม่ต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้ก็ได้น่า... ไม่เปลี่ยนก็ไม่เปลี่ยน" เขากำลังจะยกมือคลายกอดออกเธอเลยจับแขนเขาไว้
"กอดไว้แบบนี้แหละ... ทำให้เป็นปกติเหมือนคู่อื่นๆ สิ"
"อืมมมม... ให้ทำแบบนั้นเลยเหรอ..."
ธันวาชี้มือไปที่พี่ภาคที่นั่งข้างๆ ให้เธอมองตาม ตอนนี้เขาเรียกเด็กมานั่งด้วยและกำลังนัวเนียบดปากใส่กันอย่างเร่าร้อน มือตะปบขยำเต้านมแบบไม่กลัวเสื้อเดรสสวยๆ ของเธอคนนั้นจะยับ
"โหพี่ภาค... นั่นคือนัวเนียพอประมาณเหรอวะพี่"
"ถ้านายทำแบบนั้นกับชั้นนะ นายตายแน่!!!"
"ฮ่าๆๆ ผมไม่กล้าเสี่ยงหรอกน่า เกิดแค้นแล้วตามมาด่าถึงในห้องทำไง"
ทั้งคู่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาในที่สุด บรรยากาศเริ่มผ่อนคลายลงจนพวกเขาหายเกร็ง ธันวายังคงโอบไหล่เธอไว้หลวมๆ ส่วนเธอก็รินเหล้าให้เขาแล้วยื่นแก้วให้
"ไอรีณค่ะ... ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ธันวาครับ... ได้รู้จักชื่อกันจริงๆ สักที... ว่าแต่... ชื่อไอรีณจริงๆ เหรอ หน้าตาไม่ฝรั่งเลยนะ"
"ไอ้หื่นนี่!... อุ้ย... ขอโทษค่ะคุณลูกค้า... มันเป็นชื่อที่ใช้ในร้านอะค่ะ เรียกชื่อนี้ไปก่อนนะคะ"
"แล้วชื่อจริงๆ ล่ะ เผื่อเอาไว้เรียกตอนเจอกันที่คอนโด"
"อย่าเจอกันเลยค่ะ..."
"อะโหหห คนเรา... อยู่ห้องติดกันแท้ๆ เผื่อมีปัญหาจะได้เรียกให้ช่วยอะไรกันบ้าง"
สองคนกำลังเริ่มคุยกันคล่องปากมากขึ้น พี่ภาคก็เข้ามาสะกิดบอก
"พี่ขอตัวไปเข้าม่านก่อนนะ... ตรงนี้เอ็งตามสบายเลย... หรือถ้าทนไม่ไหวก็ลากน้องเค้าเข้าม่านด้วยเลยก็ได้ ฮ่าๆ"
"ครับพี่... ตามสบายเลยครับ"
ภาคจูงแขนเด็กเอ็นของเขาเดินตามกันไปเข้าม่านรูดล็อคหนึ่ง ทีนี้ก็เหลือแค่ธันวากับไอรีนสองคนที่นั่งแสร้งกอดกันอยู่ ทำให้บรรยากาศกลับมาอึมครึมอีกครั้ง เซลล์ที่มองเห็นจึงเดินเข้ามาถาม
"คุณลูกค้าชอบใจบริการของไอรีณรึเปล่าครับ... หรือถ้าอยากจะสต็อป.."
"มะ... ไม่เป็นไรครับ... ผมกำลังเพลินเลย... น้องตัวหอมมากๆ เลยเคลิ้มไปหน่อย"
ธันวาโฉบเข้าหอมแก้มเธอฟอดใหญ่จนเธอสะดุ้งตาโตแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำยิ้มหัวเราะแต่มองเขากลับด้วยสายตาอาฆาต
"อ่า.. ฮ่าๆ งั้นผมไม่รบกวนแล้วครับ" เซลล์เห็นตามนั้นก็โค้งแล้วเดินออกไป
ไอรีณเลยได้โอกาสหันมากัดฟันพูดใส่เขา
"นายฉวยโอกาสนี่นา"
"ก็ที่นี่ผมเป็นลูกค้านะ... แล้วผมก็เพิ่งช่วยคุณไว้ อย่าลืมสิ"
เธอได้สติจากคำพูดเขา เธอต้องไม่ลืมว่ามาทำงาน คำพูดที่มาม่าสั่งให้เธอท่องไว้ในใจดังก้องขึ้น
"แล้วก็นะ... เมื่อกี้ผมพูดตามจริงเลย... ตัวคุณหอมมาก"
"........."
เสียงดนตรีเข้าช่วงสโลว์ซบเปิดในจังหวะเบาๆ บรรยากาศทั้งฮอลล์เริ่มเร่งความหื่นจนแขกโต๊ะอื่นๆ พากันนัวเนียเด็กหนักมือขึ้นจนได้ยินเสียงคนพลอดรักกันดังออกมาเป็นช่วงๆ
ธันวาหนีบรรยากาศชวนเสียวนี้ไม่พ้น เขาจับไหล่ที่โอบเธอไว้แน่นแล้วซุกหน้าเข้าหอมแก้มเธอช้าๆ อีกรอบ ไอรีณยอมให้เขาทำตามใจแต่โดยดี เธอหลับตาพริ้มพยายามไม่คิดอะไร ปล่อยใจให้เตลิดไปกับบรรยากาศเพื่อให้งานของเธอราบรื่น
เขาหอมแก้มเสร็จก็มองเช็คอาการเห็นเธอไม่ว่าอะไรก็ยิ่งได้ใจ ซุกหน้าเข้าไซร้ซอกคอเพื่อสูดดมกลิ่นหอมที่เขาหลงใหล กว่าจะรู้ตัวมือของเขาก็เข้าเกาะที่อกอวบของเธอแล้ว
"นาย... จะทำอะไร"
"ก็จะทำเหมือนคู่อื่นๆ..."
ปากเขาพรมจูบเข้าที่แก้มแล้วไล่ลงมาซอกคอจนเธอขนลุก มือที่เกาะหน้าอกก็เริ่มบีบขยำเบาๆ เขาไม่รู้จะพูดอะไรเลยแกล้งหยอกเธอเล่น
"เรา... ไปเข้าม่านกันบ้างมั้ย?"
"ชั้นไม่ได้ให้บริการแบบนั้น..."
"หมายถึงแค่กับผมหรือทั้งหมด?"
"ทั้งหมดสิ... ชั้นเพิ่งทำงานใหม่... ยังไม่ได้คิดจะทำจริงจังขนาดนั้นหรอก"
"งั้นคุณมาทำงานที่นี่ทำไมล่ะ..."
"ใครก็มีเหตุผลในการใช้ชีวิตหมดแหละ... ชั้นไม่จำเป็นต้องอธิบายหรอก...... ขอตัวก่อนนะ เข้าห้องน้ำแป๊บนึง" เธอลุกออกไปเมื่อพูดจบ ธันวารู้ทันทีว่าเขาถามอะไรที่ไม่ควรถามเข้าแล้ว
เขาหมดสนุกที่จะอยู่ต่อเลยเดินไปที่ห้องม่านรูดล็อคที่พี่ภาคพาเด็กเข้าไป
"พี่ภาค... ผมกลับก่อนนะพี่... ผมเมามากแล้ว"
"อะ อ้าว... ธันวา... เออๆ กลับดีๆ ล่ะ เรื่องบิลไม่ต้องห่วง พี่จัดการเอง"
เขาไม่วายที่จะแอบแง้มม่านออกเพื่อส่องดูด้านใน เห็นพี่ภาคกำลังนั่งที่โซฟาถอดกางเกงรูดลงถึงพื้น และมีสาวสวยที่เปลือยท่อนบนกำลังนั่งลงตรงหว่างขาเขาแล้วโขกหัวอมแท่งเอ็นอยู่เต็มปาก
ภาพตรงหน้าทำให้เขาตาร้อนขึ้นมาทันที รีบเดินออกจากร้านแล้วมุ่งหน้ากลับห้องพัก เขาคิดถึงบรรยากาศเ****นเสียวจากที่ร้านมาตลอดทาง หมายจะรีบกลับไปใช้มือปลดปล่อยตัวเองเมื่อถึงห้อง
พอมาถึงคอนโดกำลังกดลิฟท์เพื่อรอจะขึ้นไปชั้นบน ก็มีคนเข้ามาคล้องแขนเขา
"มาแล้วเหรอคะธันวา"
"น้ำหวาน!"
- Writer
