BAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ [เดล×โดนัท]

BAD ENGINEER 8 | อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |

BAD ENGINEER 8

| อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |

โดนัทเธอมีเรียนเช้า วันนี้เธอถึงมหา'ลัยตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าตึกวิศวะหวังจะเจอหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอมีภาพจำอย่างไม่รู้ลืม

เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้ารุ่นพี่แล้วบิดคxยเอาให้สืบพันธ์ต่อไปไม่ได้ โดนัทอยากจะสรรหาคำด่ามาด่าแบบเจ็ดชั่วโคตร

ไอรุ่นพี่โรคจิตทำเอาเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเพราะภาพมันติดตา มันเหมือนเธอเห็นภาพซ้อน รอบแรกเมาไม่รู้เรื่องทั้งคู่แต่ดันมาเห็นเขานอนแก้ผ้า ไหนจะท่อนลำใหญ่ที่ช่วงล่างมันนห่อเหี่ยวเหมือนหนอนน้อยที่ตายไปแล้ว

นึกแล้วอี๋~

แต่ที่หนักไปกว่านั้นเมื่อคืนเขาจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าไปในปากเธอจนคับแน่นปากมากๆ ทำเอาเธอตาเหลือกเพราะส่วนหัวของแก่นกายมันจุกอยู่ที่คอหอยของเธอ

ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ออกแรงผลักเขามีหวังคงมีข่าวเธอลงโซเชียลทุกแพลตฟอร์ม

นักศึกษาสาวมหา'ลัยชื่อดังดับคาโรงแรมหรูย่าน....

สาเหตุการตาย : อมคxยโหดจนตาเหลือกขาดอากาศหายใจตาย

วันนี้เธอตั้งใจมาด่าเขาโดยเฉพาะ โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาหรือเปล่า เขาเรียนเช้า หรือว่าเรียนบ่าย

เธอเดินไปมาอยู่หน้าตึกอยู่นานเป็นชั่วโมงจนตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดโมงแล้วยังไม่เห็นคxย เอ้ย หัวรุ่นพี่แม้แต่เงา

"วันนี้ไม่มีเรียนหรอวะ" เธอบ่นพึมพำคนเดียว ในตอนแรกเธอคิดไว้ว่าถ้าบังเอิญเจอเขาเมื่อไหร่จะขอด่าเป็นการส่วนตัวเสียหน่อย แต่ถ้ารอให้บังเอิญแล้วเมื่อไหร่จะเจอ แบบนี้มันต้องดักรอด่าอย่างเดียว

มือ ปาก เธอมันคันยิบๆ อยากจะตบ อยากจะด่า แต่ทำไมเขาถึงไม่โผล่หน้ามาให้เธอด่า เธอตบสักที

"โอ๊ย เมื่อไหร่จะมาเนี่ย" เธอบ่น

"น้องคนสวยมารอใครหรอครับ" เสียงทุ้มจากผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยถามเธอในขณะที่เธอกำลังมีน้ำโห

"รอแม่มึxมั้ง เวร!หนูขอโทษคะ" เธอรีบหันมาด่าเพราะคิดว่าเป็นหนุ่มรุ่นพี่ ด้วยความโมโหและเกรี้ยวกราดโดนัทเผลอหลุดด่าผู้ชายที่ยืนตรงหน้า ทำให้ชายหนุ่มยืนหน้าเสีย

"พี่ๆหนูไม่ได้ตั้งใจ ซอรี่ ซอรี่จริงๆ" เธอยกมือไหว้แทบไม่ทัน ดีที่ชายหนุ่มไม่ติดใจอะไร เขาคิดว่าเธอคงตกใจ ทั้งที่เราสองคนไม่รู้จักกันเลย เขาเห็นว่าเธอสวยน่ารักเลยอยากเดินเข้าไปทักทาย อยากรู้จัก แต่กลับได้คำด่ากลับมาแทน

"ไม่เป็นไรๆ พี่ไปละ" ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปในตึกทันที โดนัทได้แต่กร่นด่าตัวเองในใจ เธอยกกำปั้นขึ้นทุบหัวตัวเอง ทำไมไม่ดูตาม้าตาเรือเล้ยยยย

"สงสัยจะไม่เรียนเช้า ไม่ก็มาบ่าย" ไม่เป็นไรเธอยังมีเวลาทั้งวัน ไม่เจอเช้าไม่เป็นไร เดี๋ยวตอนพักเที่ยงค่อยว่ากันใหม่

พอเลิกคลาสโดนัทรีบลุกออกจากห้องเรียนทันทีโดนที่มีแคร์เพื่อนสาวคนสนิทของเธออีกคนรีบเดินตามแล้วถาม

"โดนัทจะรีบไปไหน"

"แคร์ไปรอที่โรงอาหารก่อนเลย เรามีเรื่องต้องทำนิดหน่อย"

"เรื่องอะไร เราไปด้วยสิ"

"อย่าไปเลย" เธอรีบเดินหนี ปล่อยให้เพื่อนสาวคนสนิทยืนมองด้วยสีหน้างุนงง ขืนเพื่อนของเธอคนนี้ไปด้วยมีหวังคงได้ยืนร้องไห้ เธอมันลูกคุณ ไม่เหมือนเธอที่เป็นผู้หญิงหยาบกระด้าง

ถ้าวันนี้เธอไม่ได้ขยับปากด่ารุ่นพี่โรคจิต คืนนี้คงนอนไม่หลับ

เมื่อเดินมาใกล้ถึงหน้าตึกเธอรีบชะเง้อมองหาหนุ่มรุ่นพี่ทันที แต่ก็ยังไม่เจอ เธอจึงเดินเข้าไปในตึกเพื่อไปที่โรงอาหารคณะวิศวะแล้วเดินกวาดสายตามองหาหนุ่มรุ่นพี่

ดวงตาหวานหรี่ตามองหาคนที่อยากเจออย่างช้าๆ เพราะกลัวว่าจะมองพลาด เวลานี้พักเที่ยงคนจะหนาตาทำให้เธอต้องใช้สายตาเพ่งเล่งให้ดีๆ

และนั่น...

สองเท้าเล็กจ้ำจ้ำเดินปรี่เข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มที่นั่งทานข้าวอยู่กลับกลุ่มรุ่นพี่วิศวะในทันที

ปึง~

เธอทุบโต๊ะเสียงดัง แก๊งรุ่นพี่วิศวะที่เธอรู้จักทุกคนต่างหันมามองเธอด้วยความตกใจ

"โดนัทเป็นอะไร มาทุบโต๊ะทำไม" พี่เลโอถาม

"แล้วไปโกรธอะไรมา พวกพี่ไปทำอะไรให้เราไม่พอใจหรือเปล่า" นัทถามเธอแล้วหันมองหน้ากลุ่มเพื่อนๆที่กำลังนั่งทานข้าวกันอยู่

ใครจะพูดอะไรเธอไม่สนใจ คนที่เธอสนใจคือไอรุ่นพี่โรคจิตคนนี้คนเดียว

"พี่เดล ลุกมาคุยกับหนูเดี๋ยวนี้" เธอออกคำสั่ง เดลที่กำลังจะตักอาหารเข้าปากก็ต้องหยุดชะงักแล้ววางช้อนส้อมลงไว้ที่เดิม

"ไปไหน" เขาถาม

"รีบๆตามมา อย่าให้องค์แม่ต้องประทับแรง" เธอบอกเสียงแข็งก่อนจะเดินออกไป แค่เธอเห็นหน้าเขาก็แทบจะเก็บอาการไม่อยู่แล้ว

"ไอเดล มึงไปทำอะไรให้น้องโกรธ" นัทถาม

"กู...ไม่รู้"

"มึงรีบตามน้องไปดิ"

"เออๆๆๆๆ" เขาเองก็งงว่าตัวเขาไปทำอะไรให้เธอโกรธ แววตาเธอที่มองเขามันแข็งกร้าว เหมือนเขากำลังจะโดนเธอเชือด

°°°°°°°°°°