BAD ENGINEER 33
| ไถ่โทษด้วยร่างกาย |
คนอุตส่าห์อารมณ์ดีขึ้นแล้วแท้ๆ เธอกลับทำให้เขารู้สึกเหนื่อยใจอีกครั้ง ทำไมเธอไม่พูดเพราะๆกับเขาบ้าง
"หนูพูดไม่มีหางเสียงเลยนะ"
"ก็หนูยังขุ่นอยู่" เธอตอบเสียงเบา มองหน้ารุ่นพี่หนุ่มที่ทำสีหน้าถอดใจ
"พรุ่งนี้พี่ไปรับ" เขาตัดบท อีกอย่างเวลานี้ก็ดึกมากแล้ว กลับคนเดียวน่าเป็นห่วง หรือว่าเขาจะขับรถตามไปส่งเธอดี
ความคิดเกิดขึ้นฉับพลันด้วยความเป็นห่วงเธอ มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเพื่อนในกลุ่ม
"กูกลับก่อน ส่วนค่าเหล้าออกไปก่อนแล้วกูโอนให้"
...
"กูมีธุระ"
หลังจากเดลวางสาย โดนัทก็ถามคำถาม "พี่มีธุระอะไรดึกป่านนี้"
"ธุระของพี่คือจะขับรถตามไปส่งหนูถึงหน้าบ้าน"
"ไม่ต้อง"
"แต่พี่เป็นต้นเหตุให้หนูต้องออกมากลางค่ำกลางคืนแบบนี้ พี่เป็นห่วง ขับรถคนเดียวมันอันตราย"
เธอเห็นแววตาในความเป็นห่วง โดนัทจึงยอมให้เขาขับรถตามไปส่งเธอถึงบ้านโดยไม่อยากขัดอี
