BAD ENGINEER 6 | เป็นของพี่ซะดีๆ |

2021 Words

BAD ENGINEER 6 | เป็นของพี่ซะดีๆ | จากเหตุการณ์ในวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอรุ่นพี่หนุ่มอีกเลยเป็นสัปดาห์แม้แต่ในมหา'ลัยเธอก็ยังไม่เจอหน้า จนกระทั่งวันนี้... โดนัทกับเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อเมจิกยังคงลิงโลดกับการมาเที่ยวผับในยามค่ำคืน เธอทั้งสองปฏิญาณตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ดื่มเด็ดขาด โดนัทเธอชักขยาดเพราะไม่อยากทำตัวเป็นภาระ กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยแบบวันนั้น และการมาผับของเธอกับเพื่อนในครั้งนี้ไม่ได้มาด้วยกันแค่สองคนแต่มีอีกหนึ่งหนุ่มที่ทำให้หัวใจเพื่อนของเธอเป็นสีชมพูตามเธอมาด้วย "เอ่อพี่พีคะ..." "ครับ" "หนูขอโทษนะคะพี่ เรื่องคืนนั้น..." เธอยกมือไหว้ท่วมหัวขอโทษชายหนุ่มที่ทำตัวเป็นภาระ "ไม่เป็นไร พี่เองก็ผิดที่ให้เราสองคนดื่ม ทั้งที่อายุยังไม่ถึงด้วยซ้ำ" "ไม่เลยพี่ หนูผิดเอง ไม่ใช่ความผิดพี่เลย" โดนัทโบกมือรัวๆ ไม่อยากให้ชายหนุ่มคิดว่าเขาเป็นต้นเหตุ แต่จริงๆเธอนั่นแหล่ะที่ควรจะปฏิเสธไม่ควรรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากเขา "งั้นคืนนี้อย่าดื่มเลยเนอะ พี่ขี้เกียจหิ้ว" พีพูดแหย่ แต่สีหน้าของคนโดนแกล้งกลับหม่นลงเพราะเธอรู้สึกผิดจริงๆ เหมือนเขากำลังตอกย้ำเธอว่าเธอคือภาระ "อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่แค่แหย่เล่น" เธอรู้สึกว่าตัวเองทำตัวเป็นภาระจริงๆ อีกอย่างเรื่องในวันนั้นที่เธอนอนกับรุ่นพี่มันยังคงติดตาเธออยู่ตลอด ไม่รู้ว่าถ้าเธอได้บังเอิญเจอรุ่นพี่หนุ่มอีกครั้งเธอจะต้องทำตัวยังไง "หนูขอน้ำส้มแล้วกันนะคะ อยากเป็นนางเอก" โดนัทหันไปทำตาปริบๆบอกกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ระหว่างกลางให้ช่วยสั่งน้ำส้มให้เธอสักแก้ว "สั่งเองไม่เป็นหรือไง" เมจิกถามแล้วเกาะแขนพีที่นั่งข้างๆเธอด้วยอาการหึงหวง "ทำไม หวงมากไง๊" โดนัทได้ทีเลยอยากแกล้งเพื่อนของเธอโดยการเกาะแขนตาม แล้วเอาศีรษะซบลงที่ไหล่กว้าง พรึ่บ~ "เอาหัวโตๆของแกออกไปเลยยัยโด" เมจิกผลักหัวโดนัทอย่างแรงแล้วปลายตามองค้อนเพื่อนสาว ผู้ชายของเธอใครก็ห้ามแตะ "แหม~" เธอเบะปากมองบน นึกหมั่นไส้ แต่พอเห็นเพื่อนเธอที่กำลังมีความรักก็นึกอยากจะมีบ้างจัง แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีหนุ่มคนไหนเข้ามาจีบเธอเลยสักคน โดนัทนั่งพิงพนักเก้าอี้พร้อมกับไขว่ห้างสวยๆก่อนจะหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นดื่มที่พนักงานเพิ่งเอามาเสิร์ฟเมื่อครู่ ดวงตาหวานกวาดสายตามองหาหนุ่มหล่อที่ถูกใจ จนสะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เธอรู้สึกคุ้นตาเอามากๆถึงกับวางแก้วน้ำส้มไว้บนโต๊ะแล้วเพ่งสายตามองให้ชัด "พี่เดล" เธอพูดชื่อของรุ่นพี่หนุ่มออกมา เมจิกที่เห็นว่าเธอดูอึ้งๆก็เลยสะกิดถาม "มองอะไร" "..." เธอยังคงอึ้งกับภาพตรงหน้า เพราะรุ่นพี่หนุ่มกำลังยืนนัวเนียอยู่กับสาวเซ็กซี่ในชุดเดรสสีแดง ไหนว่าชอบแคร์เพื่อนสาวของเธอไง แล้วไหงวันนี้ภาพตรงหน้ามันถึงได้... "ยัยโด" เมจิกตะโกนเรียกชื่อเพื่อนเธอเสียงดังจนโดนัทหลุดจากภวังค์แล้วหันมาขานรับ "ห๊ะ ว่าไงนะ" "แกมองอะไร" "อ้อ ปะเปล่าๆ" เธอตอบปัด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมาเจอเขาทีนี่ ดวงตาหวานนั่งมองรุ่นพี่หนุ่มไม่ละสายตาโดยไม่สนใจเพื่อนเธอกับชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกันเลยสักนิด เธอนั่งคิดในใจ แล้วมองรุ่นพี่หนุ่มที่กำลังยืนนัวสาวอย่างไม่อายสายตาใคร พี่คนนี้มันร้ายยย~ จะว่าไปทำไมเธอต้องมาสนใจแล้วคิดแทนด้วย โดนัทสะบัดความคิดออกจากหัวแล้วหันไปมองเพื่อนเธอที่กำลังส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับชายหนุ่มที่นั่งคั่นกลางระหว่างเอกับเพื่อนสาวคนสนิท เป็นภาพที่เห็นแล้วประทับใจ เวลาล่วงเลยมาจนถึงตีหนึ่ง โดนัทจึงชวนให้เมจิกกลับ เพราะพรุ่งนี้เธอมีเรียนเช้า ในทีแรกว่าจะอยู่ไม่นานแต่เพราะติดลมกำลังเพลิดเพลินและสนุกกับเสียงดนตรีในร้าน จนลืมดูเวลาไปว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว "เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ชายหนุ่มที่ชื่อพีขอเป็นสารถีขับรถไปส่งสาวๆด้วยตัวเอง "ค่ะ/ค่ะ" โดนัทกับเพื่อนนอนโรงแรมใกล้ๆสถานบันเทิงเช่นเคย เพราะไม่อยากกลับบ้านในเวลานี้ อีกอย่างป่านนี้ป๊ากับม๊าของเธอคงจะนอนหลับไปหมดแล้ว และเรื่องที่เธอกับเมจิกออกมาเที่ยวผับที่บ้านเธอก็ไม่มีใครรู้ โดนัทบอกเพียงแค่ว่าไปนอนกับแคร์ที่คอนโดเพื่อนสนิทของเธออีกคน เมื่อรถจอดเทียบโรงแรมที่อยู่ใกล้ร้านสถานบันเทิง สองสาวเอ่ยขอบคุณและร่ำลาสารถีหนุ่มหล่อที่มีสถานะเป็นคนคุยกับเพื่อนของเธอ ในขณะที่เธอกำลังเดินเข้าโรงแรมจู่ๆสายตากลับโฟกัสไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนโอนเอนไปมาในสภาพที่เมามาย "นั่นมันพี่เดลหนิ" ทำไมเมาขนาดนั้น แล้วสาวที่เขานัวเนียด้วยไปไหน ทำไมไม่ดูแล "พี่อะไรนะ" เมจิกหันมาถาม เพราะได้ยินเสียงของเพื่อนเธอเอ่ยชื่ออีกคนขึ้นมา "แกเห็นคนนั้นไหม ที่ยืนโซเซไปมา" โดนัทชี้ให้เมจิกดู "อืม ทำไม" "นั่นแหล่ะพี่เดล" "ห๊ะ" เมจิกถึงกับตกใจที่ได้ยินชื่อชัดๆอีกครั้ง เธอจำได้ว่าชื่อนี้เป็นชื่อของคนที่เพื่อนเธอไปนอนกับเขาในคืนที่เธอหายตัวไป "ไปช่วยเขาหน่อยไหมแก" โดนัทหันไปถามเมจิกที่กำลังยืนจ้องหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทแบบไม่วางตาเพราะเธออยากจะเห็นหน้าชัดๆ ว่าหล่อเกาหลีอย่างที่เพื่อนเธอบอกจริงหรือเปล่า "อือๆ" เมจิกตอบรับแล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์ "พี่เดลๆ หนูเองโดนัท พี่จะไปชั้นไหน" เธอเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มแล้วประคองเขาเอาไว้เผื่อเขาจะล้มพับลงไปกับพื้น "อ้อ โดนัทนี่เอง~ พี่จาปายชั้น...ชั้น...รักเธออออได้ยินฉันม้ายยยย ทุกอย่างที่หัวใจฉานนนบอก~" เดลตะเบงเสียงร้องเพลงออกมาดังลั่น ทำให้ผู้คนที่เดินไปมาโดยรอบหันมามองพวกเธอ "พี่ๆ ถามว่าจะไปชั้นไหน ไม่ได้ให้ร้องเพลง" "อึก~ชั้น~สามสิบ" เมื่อรู้ชั้นที่จะไปนิ้วเรียวสวยกดไปที่ปุ่มขึ้นลิฟท์ แล้วหิ้วปีกกับเพื่อนเธอคนละข้างเพื่อพาเขากลับไปยังห้องพัก "ทำไมอยู่สูงจังวะ" เมจิกเอ่ยถามก่อนจะพาตัวหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทเข้าไปในลิทฟ์ที่เปิดประตูรอแล้ว เมื่อประตูลิฟท์ปิดสนิท นิ้วเรียวสวยกดไปยังชั้นสามสิบตามที่รุ่นพี่บอก "พี่ๆคีย์การ์ดอยู่ไหน" โดนัทถามคนเมาที่ยืนโอนเอนไปมา แล้วทิ้งน้ำหนักตัวมาทางเธอ "อยู่ไหนวะ~" "โอ๊ยพี่ ยืนดีๆอย่าทิ้งตัวมาแบบนี้ หนูรับน้ำหนักไม่ไหว" เธอบ่น แค่ทิ้งตัวมาที่เธอก็จะแย่แล้ว นี่เล่นยกแขนอีกข้างออกจากเพื่อนเธอที่ช่วยหิ้วกันมาคนข้างแล้วกอดเธอเอาไว้ กลายเป็นทั้งเขาและเธอยืนกอดกันอยู่ในลิฟท์ "เมจิก แกช่วยฉันหน่อยสิ" "เออๆๆ" เมจิกเลยดึงตัวเดลที่กำลังกอดเพื่อนของเธอออกมาแล้วถามเพื่อนสนิท "ไม่น่าหาเรื่องเลยนะแกอ่ะ" "ก็คนรู้จักกัน ช่วยกันหน่อยจะเป็นอะไร" เธอคิดแบบนั้น แล้วพลันนึกไปถึงคืนนั้นว่าเธอเมามายแบบที่รุ่นพี่หนุ่มกำลังมีอาการอย่างตอนนี้หรือเปล่า โคตรจะไม่มีสติเลย แค่ยืนยังทรงตัวไม่ได้ "หรือจริงๆแกชอบพี่..." "นี่ ฉันไม่ได้ชอบ" เธอท้วง จะบ้าหรือเปล่ากับอีแค่ช่วยคนเมาเมจิกจะมาหาว่าเธอชอบรุ่นพี่คนนี้เนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้ "แหม รีบปฏิเสธเชียวนะ" ติ๊ง~ ไม่ทันที่เธอจะท้วงเสียงลิฟท์เตือนให้รู้ว่าถึงชั้นที่เธอมาส่งรุ่นพี่หนุ่ม เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกเธอกับเพื่อนก็ลากเขาออกมายังด้านนอก "ชิบหายละห้องไหนวะเนี่ย" โดนัทหันมองซ้ายขวา ชั้นนี้มีเพียงแค่ไม่กี่ห้อง แต่เธอไม่รู้ว่าเขาพักห้องไหน ในใจก็นึกสงสัย ทำไมเขาถึงได้พักชั้นที่สูงขนาดนี้ แล้วเหมือนว่าชั้นที่เขาพักจะเป็นห้องสำหรับวีไอพีเสียด้วยสิ เพราะไม่มีเลขห้องติดอยู่หน้าห้องเลย แต่ตอนนี้เธอต้องเลิกคิดเรื่องอื่นก่อน "พี่ห้องไหนอ่ะ ขอคีย์การ์ดหน่อย" "อื้ม แปป~" เดลตบไปที่ต้นขาตรงช่วงกระเป๋ากางเกง ก่อนจะสอดมือล้วงเข้าไปหยิบอะไรบางอย่างออกมา "นี่~" สิ่งที่เขาหยิบออกมาเป็นคีย์การ์ดห้อง โดนัทจึงหยิบมันออกมาจากมือของเขา "พี่อยู่ห้องไหน" เดลปรือตาเล็กน้อย มองซ้ายทีมองขวาทีแล้วยิ้มก่อนจะยกนิ้วชี้ไปที่ห้องที่ทั้งสามคนยืนตรงหน้า "ห้องนี้เหรอ" โดนัทชี้ถาม "ช่ายยย~ห้องนี้" โดนัทกับเมจิกถอนหายใจออกมาก่อนจะลากเขาให้มายืนอยู่ที่หน้าห้องแล้วแตะคีย์การ์ดลงไปที่ระบบประตูคีย์การ์ด ติ๊ด~ "ใช่วะ" โดนัทกับเมจิกระบายยิ้มออกมา ภารกิจส่งคนเมาเสร็จสิ้นสักที เมื่อเปิดประตูเข้ามาโดนัทกับเมจิกหิ้วปีกคนเมาเข้ามาภายในห้องที่หรูหรา ดวงตาคู่สวยของเธอทั้งสองมองไปรอบๆห้องอย่างตื่นตา เขาต้องรวยขนาดไหนถึงพักห้องที่หรูขนาดนี้ได้ "แกเอาพี่เขาไปไว้ในห้องนอนเถอะ~" "อืม" ตุบ~ สองสาวพาเขาขึ้นไปนอนบนเตียงได้สำเร็จ "เพิ่งจะเห็นหน้าชัดๆ รุ่นพี่แกคนนี้หล่อไม่เบาเลยนะ" "เออ พี่เดลหนูไปแล้วนะ" โดนัทบอกลาคนเมาที่นอนอยู่บนเตียงแบบไม่ได้สติ แต่ก่อนที่เธอจะหันหลังเพื่อกลับออกจากห้อง หมับ~ "ว๊าย~" มือหนาของคนที่นอนอยู่บนเตียงกลับคว้าข้อมือเล็กของเธอเอาไว้แล้วกระชากเธอให้ลงไปทับบนตัวเขาในอ้อมกอดของรุ่นพี่ "พี่เดลปล่อย~" โดนัทร้องดิ้น โวยวายลั่น "ไอเมจิกช่วยฉันหน่อยสิ" คนเมานี่แรงเยอะเป็นบ้า "ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เมจิกเห็นภาพตรงหน้าแล้วขำลั่น เป็นภาพที่หาดูได้ยาก เพื่อนเธอโดนรุ่นพี่หนุ่มกระชากไปกอดทั้งที่เมาไม่ได้สติ "น้องแคร์คร้าบบบบบบบบ เป็นแฟนพี่น๊า~" รุ่นพี่หนุ่มกำลังละเมอเพ้อชื่อเพื่อนคนสนิทของเธอ นี่เธอไม่ใช่แคร์นะ ถึงได้มากกกอดเธอแบบนี้ "เห้ยแก พี่พีโทรมา ฉันออกไปรับโทรศัพท์ก่อน เดี๋ยวฉันช่วย" "อ่าว เมจิก เมจิกไอเพื่อนคนนี้ กลับมาช่วยฉันก่อน" เธอโวยวายนึกด่าเพื่อนในใจ เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนหรือไงวะ ถึงปล่อยให้เธอโดนคนเมากอดอยู่แบบนี้ พรึ่บ~ "ว๊าย~" โดนัทหวีดลั่นด้วยความตกใจสุดขีด จู่ๆรุ่นพี่หนุ่มกลับพลิกตัวเธอให้นอนอยู่ใต้ร่าง แล้วเขาก็ขึ้นมาคร่อมทับร่างของเธอ "น้องแคร์เป็นของพี่ซะดีๆ~" โอ๊ย เธอไม่ใช่แคร์ไหมหล่ะไอพี่บ้า!!! เมจิกนะเมจิกทำไมไม่มาช่วยฉันก่อนเนี่ย °°°°°°°°°

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more