หลายวันต่อมา
ช่วงสายวันนี้กูหลี่เอ๋อร์เดินตามหาโจวหลิวหยางจนทั่วก็ไม่พบแม้แต่เงา นางถามผู้ใดก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาหายไปที่ใดสุดท้ายแล้วจึงตัดสินใจไปหาเอ้อร์หลานที่เรือนสมุนไพรสถานที่เอ้อร์หลานมักจะขลุกตัวอยู่ที่นั่น
กูหลี่เอ๋อร์เดินไปเรื่อย ๆ พร้อมกับเสี่ยวเหมยกระทั่งในที่สุดก็มาถึงเรือนสมุนไพรอันเงียบสงบ
ก่อนที่นางจะส่งเสียงเรียกหาคนฉับพลันได้ยินเสียงหวานใสของสตรีดังออกมาจากเรือนสมุนไพรแห่งนั้น
กูหลี่เอ๋อร์ขมวดคิ้วย่นเมื่อได้ยินน้ำเสียงของบุรุษที่นางคุ้นเคยยิ่งตอบกลับไป
กูหลี่เอ๋อร์ที่คราแรกมาที่นี่อย่างอารมณ์ดีบัดนี้กลับหุบยิ้มลงทันใดเมื่อเห็นว่าเป็นเสียงของผู้ใด
เสี่ยวเหมยที่เดินตามนางมาเมื่อเห็นคุณหนูของตนเองหยุดชะงักนางจึงกระซิบถาม
"มีสิ่งใดหรือเจ้าคะ"
กูหลี่เอ๋อร์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเบาไม่ต่างกัน
"เจ้าได้ยินเสียงสตรีนางนั้นหรือไม่ เหมือนจะกำลังออดอ้อนคนผู้หนึ่ง"
เสี่ยวเหมยพยัก
