"คุณหนู พวกเรากลับเรือนเถิดเจ้าค่ะ"
"ข้ายังไม่อยากกลับ ข้าอยากดื่มเหล้าอีกสักไห"
"แต่คุณหนูดื่มมากแล้วนะเจ้าคะ อีกอย่างอากาศที่นี่ทั้งแห้งทั้งหนาวเหน็บคุณหนูไม่ชอบความหนาวไม่ใช่หรือเจ้าคะ"
"ข้าไม่หนาว สุราทำให้ตัวข้าอุ่นแล้ว หากเจ้าไม่ไปเอาเหล้ามาให้ข้า ข้าจะไปเอง"
แม้จะเกลี้ยกล่อมคุณหนูด้วยสารพัดเหตุผลแต่คุณหนูก็ไม่ฟังแล้ว เสี่ยวเหมยรู้ดีว่าคงเป็นเพราะการกระทำขององค์รัชทายาทที่ดูจะใส่ใจและห่วงใยแม่นางเอ้อร์หลานโดยไม่สนใจว่าจะมีคุณหนูของนางอีกคนที่อยู่ที่นี่
แต่ถ้าไม่ไปเอาสุราเห็นทีว่าคืนนี้สตรีผู้ดื้อรั้นผูู้นี้ก็คงจะไม่ยอมขยับ สู้ให้นางดื่มจนหนำใจแล้วค่อยแบกนางกลับเรือนยังจะดีกว่า
"เช่นนั้นคุณหนูรอข้าสักครู่นะเจ้าคะ"
กูหลี่เอ๋อร์นั่งรอไม่นานเสี่ยวเหมยก็กลับมาพร้อมกับสุราที่เหลือเพียงไหเดียวของสถานที่แห่งนี้
"มีเท่านี้เจ้าค่ะ คงเพราะที่นี่เป็นสำนักฝึกหมอกระมังเลยไม่มีผู้ใดคิดกัก
