เป็นอีกคืนหนึ่งที่กูหลี่เอ๋อร์นอนไม่หลับ นางจึงออกมาเดินเล่นโดยมีเสี่ยวเหมยตามมาด้วยเช่นเคย เพียงเปิดประตูออกมาจากห้องก็พบว่าที่หน้าห้องของนางบัดนี้อู๋กวงได้ยืนคอยอารักขาโดยไม่ไปไหน
"หลี่เอ๋อร์จะไปที่ใดหรือ"
กูหลี่เอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อย
"ข้านอนไม่หลับคิดจะไปเดินเล่นเสียหน่อย"
อู๋กวงสั่งให้คนเปิดทางพร้อมกับเอ่ยเบา ๆ
"ให้ข้าไปเป็นเพื่อนได้หรือไม่"
กูหลี่เอ๋อร์พยักหน้า นางเองก็มีเรื่องต้องคุยกับเขาเช่นกัน
"ดียิ่ง"
แม้ว่าเมืองนี้จะอยู่ภายใต้การควบคุมของอู๋กวงทว่าเขาก็ยังไม่วางใจความปลอดภัย ดังนั้นระยะห่างจากกูหลี่เอ๋อร์จึงมีคนคอยคุ้มกันแน่นหนา
อู๋กวงพานางออกจากคฤหาสน์สองคนเดินไปตามถนนที่คราคร่ำด้วยผู้คนและร้านรวงที่มีคนขายของมากมาย
เดิมทีหากเห็นสถานที่แปลกตาเช่นนี้กูหลี่เอ๋อร์มักจะเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ทว่าวันนี้มีเรื่องให้ขบคิดมากจนนางคล้ายจะเหม่อลอย
อู๋กวงพานางเดินชมจันทร์ไปเรื่อย ๆ
