ด้านปราชญาหลังจากออกจากห้องทำงานของม่านไหมและกิ่งกมลแล้ว ชายหนุ่มก็ตรงไปขึ้นลิฟต์ไปยังส่วนของห้องผู้บริหารเพื่อพูดคุยงานกับคีรินทร์ต่อไป
“ไอ้ปราชญ์!”
ปราชญาไม่ตอบ ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างแล้วเดินไปนั่งโซฟาในห้องอย่างสบายอารมณ์
คีรินทร์ที่เห็นเพื่อนตัวเองไม่มีความกระตือรือร้นจะคุยกับตัวเองก็ยิ่งโมโห ผุดลุกจากเก้าอี้โต๊ะทำงานแล้วมานั่งโซฟาตรงกันข้าม สายตาก็ส่งไปฟาดฟันกับเพื่อนของตัวเองไม่หยุด
คำพูดที่เขาอยากจะพูดถูกส่งผ่านมาทางสายตาแล้วทั้งสิ้น ถ้าเป็นคำพูดก็คงเปรียบได้กับคำด่า
ปราชญาหันหน้าหนีแล้วจึงหันมาสบตากับคีรินทร์ใหม่
เมื่อคีรินทร์เห็นว่าเพื่อนของเขามีความจริงจังขึ้นมาบ้างแล้ว ชายหนุ่มจึงละสายตาแล้วจึงเอนหลังอย่างสบายอารมณ์บ้าง
“เรียกฉันขึ้นมาทำไม” ปราชญาถาม
“เมื่อไหร่แกจะทำงาน”
“ฉันก็ทำงานอยู่นี่ แกไม่เห็นเหรอ”
คีรินทร์สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะผ่อนออกมาคล้ายกับ
