Chapter 1

2884 Words

HEART DOCTOR รักของหมอ MN HOSPITAL “หมอโคลล์คะ ตอนนี้มีเคสที่ห้องฉุกเฉิน1นะคะ” เสียงพยาบาลสาวเอ่ยกับหมอหนุ่มถึงเคสที่กำลังรอการรักษาจากเขา “เดี๋ยวผมไป” หมอศัลยแพทย์มือหนึ่งของโรงพยาบาล พ่วงตำแหน่งหมอหล่อประจำปีจากการโหวตของนิตยาสารชื่อดัง ที่อายุยังน้อยแต่ก็ก้าวหน้าในอาชีพอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงห้องฉุกเฉิน เอกสารของคนไข้ถูกส่งต่อมาที่เขา เมื่ออ่านคร่าวๆก่อนเอ่ยถามพยาบาลขึ้น “คนไข้ถูกของมีคมบาด เลือดไหลมานานแค่ไหนแล้ว” หมอโคลล์เอ่ย “ก่อนมาโรงพยาบาล10นาทีค่ะ” “เตรียมอุปกรณ์ทำแผลให้ผมหน่อยนะ” หมอโคลล์ใส่หน้ากากอนามัย ก่อนสวมถุงมือยางแล้วเดินตรงไปที่เตียงคนไข้ หญิงสาวตัวขาวร่างเล็กนอนสีหน้าไม่ค่อยดีและที่ขาของเธอก็มีรอยแผลเลือดอาบ มันบ่งบอกว่าคงถูกของมีคมบาดเข้าเต็มที่ “ถูกอะไรบาดมาครับ” หมอโคลล์เอ่ย “ขวดเหล้าแตกค่ะ” “ขวดเหล้า?” “พอดีเต้นแรงไปหน่อยค่ะ ชนโต๊ะขวดเหล้าหล่นลงมาแตกใส่ขาค่ะ” คนไข้เอ่ย “อ่อครับ ผมคงต้องเย็บแผลนะครับ ลึกมากเลยครับ” หมอโคลล์เอ่ย “หมอเย็บแผลสวยๆนะคะ ขาฉันต้องใช้งานอีกนาน”คนไข้เอ่ย “ผมจะทำสุดฝีมือ” หมอหนุ่มหน้าหล่อค่อยๆบรรจงทำแผลก่อนลงมือเย็บปากแผลอย่างเบามือ ไม่นาน รอยบาดลึกก็ปิดสนิทสวยอย่างที่คนไข้ต้องการ “เดี๋ยวรอรับยาและใบนัดล้างแผลที่เคาท์เตอร์ได้เลยครับ” พูดจบ หมอโคลล์ค่อยๆเดินออกจากห้องฉุกเฉินทันที ก่อนที่คนไข้คนดังกล่าวจะเอ่ยขึ้น “นายแพทย์คฑาทัศน์ คาซาว่า เดี๋ยวนะ หมอคนนี้เป็นลูกครึ่งเหรอ??” “เป็นไงมึง ขาแหกเลย แบบนี้น้องมิดเดย์สุดหล่อของกูจะมองกูไม่ดีมั้ยว่ะ” หญิงสาวที่เดินเข้ามาทีหลังเอ่ย “เกี่ยวอะไรกับไอ้เดย์ว่ะมิจิ??” “ว่าที่ผัวในอนาคตกูไง” มิจิเอ่ย “โนๆๆๆ กูไม่รับมึงเป็นน้องสะใภ้ มึงกร้านโลกพอกับน้องกูเลย หายนะชัดๆ” “นังมินนี่!!” “ว่าไงจ๊ะ!!!” มินนี่เอ่ย “มึงจะกลับเองมั้ยค่ะเพื่อน” “ล้อเล่น 55555” มินนี่เอ่ย “ไปๆ เดี๋ยวกูพาจ่ายตังค์” CONDO MINNIE “อีมิจิ!!! เจ็บโว๊ยยยย” มินนี่เอ่ยปากลั่น เมื่อมิจิเพื่อนสนิทพาเธอกลับถึงคอนโดแต่เผลอลืมปล่อยเธอเดินเองจนระบมแผลที่ขา “โทษทีเพื่อนรัก ลืมว่ะ” “ทั้งปี” “เห็นมองหมอไม่หยุด มึงถูกใจหมอเหรอ” มิจิเอ่ย “เปล่า แค่มองเฉยๆ หมอเขาเย็บแผลโคตรสวย มือเบามาก” มินนี่เอ่ย “นั่นหมอโคลล์ หมอหล่ออันดับหนึ่งนิตสารXXปีนี้และสองปีที่แล้ว หมอควบสามปีซ้อน” มิจิเอ่ย “เหรอ ไม่เคยอ่านเลย” “อีปึก อีตกยุค มันเป็นทอร์คออฟเดอะทาวน์แห่งปี มึงไปอยู่ไหนมา” มิจิเอ่ย “ด่าเหมือนกูไปเผาบ้านมึงเลยเนอะ” “มึงไม่รู้จักผัวทิพย์กูไง หมอโคลล์ผัวทิพย์ โสดสนิท ไม่เคยมีข่าวเสียกับใคร” มิจิเอ่ย “ขนาดนั้นเลย?? เดี๋ยวกูจะไปเป็นข่าวเสียให้หมอเอง” “อีมินนี่!!!!” “รอชมคร่าาาาา” เย็นวันรุ่งขึ้น มินนี่มีนัดล้างแผลที่โรงพยาบาล วันนี้เธอนั่งรถแท็กซี่มาโดยที่ไม่ได้ให้ใครมาส่ง เมื่อมาถึง เป็นเหมือนโชคเข้าข้าง เธอเจอกับหมอโคลล์ที่กำลังเข้าเวรอยู่พอดี “เมื่อคืนมีไข้มั้ยครับ” หมอโคลล์เอ่ยในขณะที่กำลังทำการล้างแผลให้กับเธอ “นิดหน่อยค่ะ ตอนนี้ก็ดีขึ้นค่ะ” “ยาที่ผมสั่งไป ทานให้หมดนะครับ แล้วมาล้างแผลให้ตรงตามวัน แผลจะได้หายเร็วๆ” “หมอมือเบาจังเลยนะคะ” “ขอบคุณครับ” “หมอเลิกงานกี่โมงคะ?” มินนี่เอ่ย “1ทุ่ม คุณมีอะไรหรือเปล่าครับ” “อ่อ อยากจะเลี้ยงมื้อเย็นหมอสักมื้อค่ะ หมออุตส่าห์เย็บแผลให้เรียบเนียน ขาฉันคงไม่เป็นแผลเป็นแน่นอนค่ะ” มินนี่เอ่ย “ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ของผมครับ” “นะคะหมอ” “ผมขอโทษทีครับ ผมมีธุระครับ” มินนี่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะชีวิตนี่ไม่เคยถูกใครปฏิเสธขนาดนี้ “เรียบร้อยครับ” หมอโคลล์ทำแผลเสร็จก็เดินออกจากห้องไป มินนี่มองเวลาแล้วคิดว่าจะลองรอหมอโคลล์ดู และเป็นไปตามขาด รถหมอโคลล์ขับออกจากที่จอดรถแพทย์ในเวลาทุ่มกว่า เอี๊ยด! เสียงรถของหมอโคลล์จอดเป็นไปตามคาดของมินนี่เมื่อเขาเห็นเธอนั่งที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงพยาบาล “ทำไมวันนี้กลับเอง?” “หมอ … ขอมินนี่ติดรถไปด้วยได้มั้ย รอแท็กซี่นานแล้วค่ะ” “อ่อ ได้ครับ” มินนี่ขึ้นรถของหมอโคลล์ก่อนจะนั่งนิ่งๆ กลิ่นน้ำหอมของหมอมันหอมไปทั่วรถ กลิ่นหอมอ่อนๆ “หมอจะไปไหนต่อเหรอค่ะ มืดแบบนี้แล้ว” “ผมไปคลินิก ผมเปิดคลินิกด้วย” หมอโคลล์เอ่ย “อ่อ ฉันขอไปด้วยได้มั้ยค่ะ เดี๋ยวค่อยโทรให้เพื่อนมารับ” มินนี่เอ่ย “แต่…” “นะคะหมอ” สุดท้ายหมอโคลล์ก็พามินนี่ไปที่คลินิกของเขา ที่นี่เขาเปิดมันเป็นคลินิกพิเศษช่วงกลางคืนไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น คลินิกหมอโคลล์ “หมอค่ะ หิวข้าวมั้ย” “ยังครับ ว่าแต่เพื่อนมาหรือยัง” หมอโคลล์เอ่ย “หมอไล่มินนี่เหรอคะ” มินนี่ทำสีหน้าสลดลงจนหมอโคลล์ต้องรีบเอ่ยขึ้น “ไม่ได้ไล่ แต่..” “ทำไมไม่เห็นมีพยาบาลเลยค่ะหมอ” “วันนี้เขาลา เลยมีแค่ผมที่นี่” “เอ๊ะ! แล้วจะทำทันเหรอค่ะหมอ มินนี่ช่วยจัดคิวได้นะ” “ไม่เป็นไรครับ” “นะคะ หมออย่าปฏิเสธเลย ตอนแรกก็ปฏิเสธไปกินข้าวแล้ว ตอนนี้ห้ามค่ะ” มินนี่เอ่ย “ก็ได้ แต่ห้ามบ่นนะ” หมอโคลล์เอ่ย “มินนี่ซะอย่าง เก่งอยู่แล้ว ว่าแต่หมอทำไมดูคนไข้ที่รอข้างนอก ออกแนวคนล่ะแบบกับที่โรงพยาบาลเลยนะคะ” มินนี่เอ่ย เมื่อโรงพยาบาลที่หมอทำงาน มันแสนจะแพงหูฉีก แต่ดูคนไข้ที่นี่จะออกแนวธรรมดามากๆซะด้วยซ้ำ “ที่นี่รักษาคนที่ไม่ค่อยมีเงิน ใครมีเท่าไหร่ก็จ่ายเท่านั้น” หมอโคลล์เอ่ย “หูวววว จริงเหรอค่ะ หมอใจดีจัง สุดยอดเลย” มินนี่เอ่ย “ถ้างั้น ก็ฝากดูหน่อยนะ” “รับทราบคร่าาาา” หมอหนุ่มกดยิ้มบางๆแล้วเดินเข้าไปประจำห้องตรวจ มินนี่ถึงกับชะงักเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น หมอโคลล์เวลายิ้มแล้วดูดีชะมัด “ยิ้มแล้วโครตหล่อเลยแหะ” มินนี่เอ่ย ก่อนเดินยิ้มเข้านั่งเคาท์เตอร์แล้วค่อยๆจดรายชื่อของคนไข้ เมื่อเธอไม่ได้เข้าใจในสิ่งที่พยาบาลคนก่อนหน้าทำมา เลยเลือกที่จะใช้จดเอา "ชื่อคนนี้ อยู่ไหนอ่า หาไม่เจอเลยแหะ" มินนี่เอ่ยพรางกำลังหาแฟ้มประวัติของคนไข้ จนหมอโคลล์ต้องเดินออกมาดู แต่วันนี้คนไข้ไม่ได้เยอะมาก เลยทำให้ไม่ได้เกิดปัญหาใดๆ "หาเจอมั้ย" หมอโคลล์เอ่ย "อ้าว มินนี่ช้าใช่มั้ยค่ะ เดี๋ยวมินนี่รีบนะคะหมอ ป้าคนนี้..เจอแล้วๆ" มินนี่เอ่ยพรางหยิบแฟ้มประวัติขึ้นมา เมื่อเธอหามันผิดวิธีจึงทำให้หาลำบากไปสักหน่อย หมอโคลล์กดยิ้มให้กับท่าทางของมินนี่ ก่อนจะเอ่ยขึ้น "เธอต้องหาจากตรงนี้ แล้วก็ค่อยๆไล่ไปตามเลขนี้มันจะมีชื่อติดอยู่เห็นมั้ย" หมอโคลล์เอ่ยพรางก้มหน้าลงมาจนใกล้มินนี่มากพอที่เธอจะรู้สึกแปลกๆ กลิ่นหอมๆจากตัวหมอทำให้เธอรู้สึกใบหน้าเห่อร้อน ทั้งที่เธอเคยคิดว่าบรรดาหมอในโรงพยาบาลจะต้องมีกลิ่นของยาและกลิ่นฆ่าเชื้อติดตัวแน่ๆ แต่หมอโคลล์กลับไม่เป็นแบบนั้น "คุณหมอค่ะ ไปตรวจคนไข้ได้แล้วค่ะ มินนี่ทำได้" มินนี่เอ่ย "อืม งั้นฝากหน่อยนะ" หมอโคลล์เอ่ย "รับทราบคร่าาาาา" มินนี่อยู่ช่วยหมอโคลล์ที่คลิกนิกจนเกือบสี่ทุ่ม ทั้งที่ขาก็เจ็บ แต่สปริริตแรงกล้าของเธอทำเอาหมอโคลล์ถึงกับยอม "เดี๋ยวไปส่ง บ้านเธออยู่ที่ไหน" หมอโคลล์เอ่ย "คอนโดมินนี่อยู่ตรงถนนxx คอนโดxx ชั้น45ค่ะ" มินนี่เอ่ย "ไม่ต้องบอกชั้นก็ได้มั้ง เธอไม่กลัวหรือไงบอกที่อยู่ผู้ชายแปลกหน้าละเอียดแบบนี้น่ะ" หมอโคลล์เอ่ย "หมอไม่ใช่คนแปลกหน้าสักหน่อย ตอนนี้เราก็คุ้นเคยกันแล้วไงค่ะ" มินนี่เอ่ย "ถ้างั้นกลับเถอะ ขาเธอเดี๋ยวจะอักเสบ" "ได้ค่ะ กลับเลยก็ได้" ระหว่างทางที่หมอโคลล์ขับรถไปส่งมินนี่ จู่ๆเสียงท้องของเธอก็ร้องจ๊อกๆจนได้ยินชัดเพราะยังไม่ได้กิรอะไรตั้งแต่บ่าย "อุ้ย! แฮะๆ มินนี่หิวข้าวไปหน่อย" มินนี่เอ่ย "งั้นกินข้าวต้มได้มั้ย เดี๋ยวฉันพาเธอแวะกินข้าวก่อน" หมอโคลล์เอ่ย "ได้ๆ หิวจนไส้จะขาดแล้วค่ะ" ทั้งคู่แวะร้านข้าวต้มกลางคืนก่อนถึงคอนโดมินนี่ หมอโคลล์ยอมรับว่าเขาไม่ได้ไปไหนมาไหนกับผู้หญิงคนไหนมานานมากๆตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่าไป มินนี่ดูจะเป็นคนแรก เพราะส่วนใหญ่เขาจะปฏิเสธผู้หญิงที่มักเข้าหาเขามาตลอด ซึ่งจริงๆมินนี่ก็ดูจะเป็นหนึ่งในนั้น แต่น่าแปลกที่เขาทนลูกมึนของเธอไม่ไหวต้องยอมแบบนี้ "สุดท้ายหมอก็ยอมมากินข้าวกับมินนี่สักทีนะคะ" มินนี่เอ่ย "วันนี้เธอช่วยฉัน ฉันก็ต้องตอบแทนเธอบ้าง" หมอโคลล์เอ่ย "อันนี้มินนี่เลี้ยงเอง ถ้าหมอจะตอบแทนเรื่องวันนี้ ขอเป็นข้าวอีกมื้อค่ะ" มินนี่เอ่ย "ฉันไม่ค่อยว่าง" "เดี๋ยวมินนี่ไปกินข้าวกับหมอตอนเบรคก็ได้" มินนี่เอ่ย "เธอต้องการอะไร" "มินนี่ก็แค่อยากรู้จักหมอ" หมอโคลล์ไม่ได้เอ่ยอะไรก่อนจะนั่งกินข้าวต้มกับมินนี่จนเสร็จแล้วขับรถพาเธอกลับไปส่งที่คอนโด "หมอค่ะ ขอไลน์ได้มั้ยค่ะ" มินนี่เอ่ย "............." "เบอร์ก็ไม่มี จะนัดกินข้าวกันยังไงล่ะค่ะ หรือหมอเอาเบอร์มินนี่ไปก็ได้ค่ะถ้าหมอไม่อยากให้" มินนี่ก็เขียนเบอร์ใส่กระดาษโน๊ตลายการ์ตูรที่เธอชอบพกไปไหนมาไหนด้วยติดกระเป๋าแล้วส่งมันให้กับหมอโคลล์แล้วลาเขาเดินขึ้นคอนโดไป หมอหนุ่มกลับมาจนถึงคอนโดของตัวเองก่อนอาบน้ำแล้วมาล้มตัวลงนอน มือหนาหยิบกระดาษขึ้นมองอยู่แบบนั้นนานนับชั่วโมง COLD>Z เพิ่มเพื่อนด้วยหมายเลขโทรศัพท์ มินนี่ที่กำลังจะเข้านอนก็ต้องอมยิ้ม เมื่อหมอโคลล์แอดไลน์มาหาเธอ ตอนแรกทำเป็นเก๊กไม่ยอมให้เบอร์ ????MINNIE : ยังไม่ง่วงนอนเหรอคะหมอ ????COLD : กำลังจะนอน แล้วเธอยังไม่นอนเหรอ ????MINNIE : นอนแล้วค่ะ กำลังละเมอคุยกับหมออยู่ ????COLD : มุขอะไร? ????MINNIE : มุขฝืดๆเสี่ยวๆไปงั้นแหละค่ะ มาเจอคนไม่ทันมุข มุขแป๊กเลย55+ ????COLD : งั้นฉันนอนแล้วนะ ฝันดี ????MINNIE : ฝันดีนะคะ ชอบหมอจัง ????COLD : ???? ????MINNIE : ชอบคำพูดหมอจัง มันเพราะดี พิมพ์ผิดค่ะ ????COLD : อ่อ ตกใจ นึกว่าเธอแซวผู้ชายขนาดนี้เลย ????MINNIE : กับหมออะใช่ค่ะ 555+ ????COLD : นอนเถอะมันดึกแล้ว แค่นี้นะ หลังจากนั้นหมอโคลล์ก็ไม่ได้ตอบไลน์กลับมาอีก มินนี่มองโทรศัพท์แล้วช่างใจว่า หมอโคลล์จะกลัวเธอมั้ย แค่แอบแซวนิดเดียวเอง เมื่อนึกขึ้นได้ เธอก็เริ่มค้นหาบทสัมภาษณ์ของหมอโคลล์เพราะมิจิบอกว่าหมอติดอันดับของนิตสารระดับประเทศ เมื่อเลื่อนอ่าน สเป็คของหมอหนุ่มก็ดูจะไม่มีอะไรมากไปกว่า.... "ชอบผู้หญิงหวานๆ มินนี่ไม่มีสักนิด หมอชอบผู้หญิงเรียบร้อย มินนี่ไม่มีหนักเลย โอยยย สเป็คหมอนี่แกล้งเล่นหรือพูดจริง งงมาก" มินนี่นอนบ่นกับโทรศัพท์ เมื่อสเป็คของหมอโคลล์ไม่ได้ตรงกับเธอแม้แต่น้อย แล้วแบบนี้การที่จะชนะใจหมอโคลล์แทบจะเป็นศูนย์เลยมั้ย มินนี่ดูจะเป็นสาวแก่นไปสักหน่อย เซ็กซี่เปรี้ยวๆไม่ได้หวานเรียบร้อยแบบแม่ศรีเรือนสักนิด จนกระทั่งเช้า มินนี่ก็หายเงียบไปทั้งวัน จนหมอโคลล์แปลกใจ ในเมื่อเธอบอกจะมากินข้าวกับเขา หรือว่าเปลี่ยนใจแล้ว ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่จะเผยร่างเล็กของหญิงสาว ที่หมอโคลล์ต้องขมวดคิ้วกับรูปลักษณ์ของเธอวันนี้ ต่างจากวันก่อนๆที่เห็นเอามากๆ กระโปรงหวานๆสีชมพูนั่น วันนี้เธอดูน่ารักแบบหวานๆใสๆบอกไม่ถูก "หมอมีตรวจหรือเปล่าค่ะ มินนี่พกมื้อกลางวันมาด้วย" มินนี่เอ่ย "ยังไม่มี มีอีกทีตอนเย็น แล้ว..วันนี้แต่งตัวหวานเลยนะ เมื่อวานยังเปรี้ยวอยู่เลย" หมอโคลล์เอ่ย "มินนี่ก็ปกตินะคะหมอ หวานๆแบบนี้นานแล้ว" มินนี่เอ่ย "อ่อ" "มินนี่นึกว่าหมอจะไปตรวจแล้วซะอีก ถ้าแบบนั้น ทานข้าวกันเลยนะคะ" มินนี่เอ่ยพรางจัดแจงกล่องอาหารคลีนสุดหน้ากินที่เธอสั่งมาจากร้านของเพื่อนสาวที่โตมาไล่ๆกัน ลูกเจ้าของร้านอาหารชื่อดัง "ขาเธอวันนี้เจ็บมั้ย" หมอโคลล์เอ่ย "อ่อ ไม่เจ็บค่ะ ดีขึ้นแล้ว" "อ่อ งั้นวันนี้ฉันจะให้พยายาลล้างแผลให้นะถ้าดีขึ้นแล้ว" หมอโคลล์เอ่ย "อุ้ย! พูดปุ๊ปก็เจ็บแปลกๆเลยค่ะ สงสัยหมอคงต้องดูเองแล้วล่ะคะ" มินนี่เอ่ย "หึ" หมอโคลล์กดขำเบาๆ ก่อนจะลงมือกินมื้อกลางวันกับมินนี่ มินนี่ที่ดูก็รู้ว่าเธอแสร้งเจ็บแบบนั้น ทั้งที่ตอนมาเดินตัวปลิวมาด้วยซ้ำ แต่หมอโคลล์เลือกจะไม่พูด "อร่อยมั้ยค่ะหมอ" "อื้ม อร่อย" "ลองชิมของมินนี่มั้ย นี่ก็อร่อย" มินนี่ตักอาหารของตัวเองยื่นให้หมอ แต่ต้องชะงักมือลืมนึกไปว่า เขาเป็นหมอ สุขอนามัยคงต้องมาก่อน ไม่มีทางกินอาหารช้อนเดียวกับคนที่เพิ่งรู้จักแบบเธอแน่ "ขอโทษทีค่ะหมอคือ..อ้าว" พูดไม่ทันจบ หมอโคลล์ก็อ้าปากกินอาหารที่มินนี่ยื่นให้หน้าตาเฉยก่อนจะเอ่ยขึ้น "อื้มอร่อย" "ชิมมินนี่ด้วยมั้ยค่ะ มินนี่อร่อยมากนะคะ" มินนี่เอ่ย "ว่าไงนะ???" "อ่อ หมายถึงอันนี้ค่ะ ของมินนี่ เมนูนี้ก็อร่อย" “สงสัยเมื่อกี้ฉันคงหูฟาด” “คะ??” “ฉันได้ยินเธอบอกให้ฉันชิมเธอ ก็แปลกใจอยู่ จะมาให้ชิมทำไม ไม่ได้เป็นอะไรกัน” หมอโคลล์เอ่ย “อยากเป็นมั้ยละคะหมอ” “หื้ม?” "หมอหูฟาดอีกแล้วนะคะ" "เธอชอบแซวเล่นแบบนี้ตลอดเลยเหรอ" หมอโคลล์เอ่ย ผ่านมากว่า1อาทิตย์ ที่มินนี่แวะเวียนมาหาหมอโคลล์อยู่บ่อยๆ นอกจากจะมาล้างแผลแล้ว ก็ยังแวะซื้อขนมนั่นนี่มาให้ไม่ขาด จนพยาบาลเอ่ยแซวกันเป็นแถวๆ "น้องมินนี่น่ารักดีนะคะคุณหมอ" พยาบาลเอ่ย "ครับ" "ไม่เคยเห็นคุณหมอคบใครเลย น้องมินนี่จะเป็นคนนั้นของคุณหมอแน่ๆเลยใช่มั้ยค่ะ" "เปล่าครับ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอ" หมอโคลล์เอ่ย "งั้นนี่ค่ะเอกสาร" พยาบาลเอ่ย ก่อนเดินออกจากห้องพักของหมอโคลล์ไป แต่เขากลับต้องชะงัก เมื่อเห็นว่ามินนี่ยืนมองจากหน้าประตูห้อง "มาตั้งแต่เมื่อไหร่" "มาทันได้ยินที่หมอคุยไงค่ะ" "............." "มินนี่ซื้อกาแฟมาฝากค่ะ" พูดจบเธอก็วางแก้วกาแฟแบรนด์ดังที่หมอหนุ่มชอบแล้วเดินออกจากห้องพักแพทย์ไปนิ่งๆ จนหมอโคลล์รู้สึกแปลกๆ มินนี่คงมาได้ยินตอนที่เขาปฏิเสธพยาบาลเมื่อกี้แน่ๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more