บทที่ 4
ตำแหน่งประธาน (2)
“เลิกประชุมแล้วไปรอผมที่ลานจอดรถด้วย” โฬมกล่าวไว้แค่นั้น ก่อนที่เขาจะปรับเปลี่ยนใบหน้าให้เคร่งขรึมเรียบนิ่งดังเดิม
ผู้จัดการใหญ่เดินตามเข้ามาในห้องประชุมที่ตอนนี้มีผู้ถือหุ้นครบทุกรายชื่อแล้ว เธอนั่งลงที่เก้าอี้ข้างกายของผู้เป็นพ่อ ในขณะเดียวกันมันก็เป็นพื้นที่ฝั่งตรงข้ามกับน้องชายที่ถือว่าตอนนี้กลายเป็นผู้แก่งแย่งตำแหน่งอันปรารถนา
สองสายตาเขม่นมองกันภายใต้ความเงียบ มันเป็นเพียงการเล่นสงครามประสาทที่เพียงจดจ้องมองกันและกันเท่านั้น แต่นรีนันท์ตั้งมั่นกับตัวเองไว้ว่า หากจบการประชุมเมื่อไรเธอจะเป็นฝ่ายเดินไปด่ากราดใส่น้องชายนอกไส้คนนี้แน่นอน
“อ้าวตาโฬม ทำไมถึงมาแทนพ่อได้ล่ะ หรือว่าพ่อเราเขาติดธุระเหรอ” เป็นภาวัชที่หันมาถามหลังจากที่เห็นลูกชายของเพื่อนร่วมธุรกิจเดินเข้ามานั่งประจำที่
“สวัสดีครับ สวัสดีครับคุณอา คุณลุง พ่อของผมป่วยน่ะครับ ผมเลยต้องเล่นบทโหดดุท่าน
