วันต่อมา...
ตึกตึก...
เสียงสองเท้าบางเดินลงมาจากห้องนอนของตัวเองด้วยใบหน้าที่ไม่สดชื่นเหมือนทุกครั้ง เนื่องจากทั้งคืนนั้น พราวดาวเอาแต่นอนคิดหาวิธีที่จะหลุดพ้นจากหนี้สินของเสี่ยเ*******ูที่พยายามบีบเธอ
"ตื่นแล้วเหรอ" อภิชัยเอ่ยทักทายคนเป็นลูกขณะที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ภายในห้องครัว
"อืม" พราวดาวพยักหน้าตอบกลับพ่อตัวเองไปพร้อมมองไปยังชายวัยกลางคนที่พยายามทำอาหารอยู่
"พ่อ...ทำอะไร"
"อาหารเช้าให้แกไง"
"..." เจ้าของใบหน้าเรียวสวยก็ชะงักนิ่ง เพราะพ่อของเธอนั้นทำอาหารไม่เก่ง อภิชัยแทบไม่เคยเข้าครัวเลย เมื่อก่อนเขาเอาแต่ทำงานศึกษาการลงทุนเกี่ยวกับธุรกิจ ส่วนมากก็จะสั่งอาหารมาไว้ให้พราวดาว
"อ อ๊ะ!"
"พ่อ" คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปดูคนเป็นพ่อด้วยความตกใจห่วงใย
"พ่อไม่เป็นไร ๆ "
"ไม่ต้องทำแล้ว" พราวดาวบอก ทว่าอภิชัยก็ยังคงดื้อรั้นไม่ยอม
"ให้พ่อทำเถอะ พ่ออยากทำอะไรให้แกบ้าง" ร่างบางชะงักไปทันที
