"นี่มันอะไรกัน ทำไมมึงกับ..." เสียงวาเลนเอ่ยถามฉันขึ้น โดยไม่รอให้เพื่อนได้ถามจบ
"เดี๋ยวค่อยคุย" ฉันก็ตอบกลับวาเลนไปเสียงนิ่งพร้อมทั้งหยิบเสื้อครอปตัวโปรดขึ้นมาสวมใส่ไว้ตามเดิม ทว่าในตอนนั้นเอง
ตึกตึก
เสียงเท้าหนักบริเวณด้านนอกดังขึ้นจากประตูที่ปิดไม่สนิททำเอาฉันชะงักไปก่อนจะยกมือขึ้นห้ามไม่ให้วาเลนส่งเสียง
"ไอ้อ๊อฟ แป๊บนึง เดี๋ยวกูขอแวะดูไอ้แพทริคเพื่อนกูก่อน แม่งเมา..." เสียงคุ้นเคยของมอสเอ่ยขึ้น ฉันที่ยืนอยู่ก็ได้แต่เบิกตากว้างสีหน้าตื่นตกใจ
จะให้มอสเข้ามาเห็นฉันกับแพทริคในสภาพแบบนี้ไม่ได้...
ไวกว่าความคิด
"วา" ฉันหันไปเอ่ยเรียกวาเลนที่ยืนทำหน้างุนงงอยู่
"ฮะ" วาเลนก็มองหน้าฉันกลับสีหน้างุนงง
"ช่วยอะไรกูหน่อยสิ" ฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ของฉันกับแพทริคเลยจริง ๆ
"หื้อ?" วาเลนยังคงทำหน้างงไม่เข้าใจ
"เดินออกไปข้างนอกที เดินออกไปรอกูข้างนอกแล้วทำเป็นร้องไห้ ไ
