หลังจากที่ส่งแพทริคกับเซฟเสร็จ พวกเราทั้งสี่ก็เดินกลับมานั่งดื่มกันต่อ โดยร้านเหล้าชื่อดังแห่งนี้เป็นร้านเหล้าที่มีห้องพักสำหรับลูกค้าอยู่ในตัว แน่นอนว่ามอสที่ค่อนข้างสนิทกับเจ้าของก็ได้ทำการจองห้องเผื่อเอาไว้สำหรับเหตุการณ์ที่คงคิดอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้ งานวันเกิดใครในกลุ่มทีไร ก็มักจะมีคนเมาเป็นหมาแบบนี้ประจำ
"โล่งขึ้นบ้างยัง" เสียงกันต์หันมาเอ่ยถามฉัน
"ฮะ" ฉันทำหน้างงตอบกลับมันไป
"ก็ไอ้แพทเมาหลับไปละ" ทันทีที่กันต์พูดจบ ฉันก็นิ่งไปอย่างเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนกำลังจะสื่อ มันคงหมายถึงที่แพทริคไม่อยู่ตรงนี้แล้วสินะ
"ก็...อืม ไม่รู้จะบอกยังไงว่ะ" ฉันไม่รู้จะบอกยังไงจริง ๆ คือมันก็รู้สึกหายใจได้โล่งกว่าเดิม แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดี
"พวกมึงเป็นแบบนี้กันมาสี่ปีแล้วนะเว้ย มันจะไม่ดีขึ้นเลยเหรอ ความสัมพันธ์ของพวกมึงน่ะ" กันต์ถาม ทำเอาฉันชะงักเงียบไม่ตอบ
ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากให้ความสัมพันธ์มันด
