BAD INTEREST เพื่อน (ขัดดอก) 20+

9 ถอยออกมาจัดการความรู้สึก

สองวันต่อมา...

'เวลาผ่านไปเร็วจัด อาทิตย์หน้าแม่งก็จะต้องไปปัจฉิมแล้ว ใจหายเหมือนกันว่ะ' เสียงภูมิพูดขึ้น โดยเพื่อนทั้งห้าที่นั่งอยู่ก็พยักหน้าตอบกลับอย่างเห็นด้วยในคำพูดเพื่อน เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน พวกเขาก็จะเรียนจบมัธยมปลายกันแล้ว

'พราว' แพทริคที่นั่งอยู่ยกมือทักทายยังร่างบางที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้อง พราวดาวก็มองหน้าคนที่ยกมือพยายามทักทายเธอนิ่ง ก่อนจะเดินตรงเข้าไปนั่งลงยังที่ของตัวเอง

'ไปไหนมาวะ ทำไมเพิ่งเข้า' ใบหน้าหล่อหันถามเพื่อนตัวเล็กขึ้นอย่างต้องการที่จะชวนคุย

'คุยกับครูอยู่'

'อ๋อ...' แพทริคพยักหน้าตอบพร้อมกับหันมองหน้าคนตัวเล็ก

'...แล้วเย็นนี้ไปไหน ไปร้านเนื้อย่างกันไหม เห็นไอ้กันต์บอกว่าวันนั้นเธอไม่ได้ไป'

'...' พราวดาวก็นิ่ง

'พราว...'

'ไม่อะ ฉันลดน้ำหนักอยู่' เรียวปากสวยตอบกลับเสียงนิ่ง ทำเอาแพทริคที่นั่งอยู่ชะงักไปด้วยความรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ปกติแล้วไม่ว่ายังไง พราวดาวก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธคำชวนจากเขาเลยสักครั้งแถมยังไม่เฉยเมยแบบนี้

'จะลดไปทำไม ก็ประกวดเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ' ร่างสูงถาม

'อยากลด' หญิงสาวตอบพร้อมกับยังคงแสดงท่าทีไม่สนใจคนด้านข้างอยู่อย่างนั้น แพทริคที่เห็นแบบนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย ทว่ายังคงไม่คิดยอมแพ้

'ไม่ต้องลดหรอก จะลดทำไมวะ แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว'

'ยุ่ง'

'ไม่รู้เว้ย! เธอต้องไป'

'แพทริค พูดไม่เข้าใจหรือไง' คนตัวสูงก็ไม่สนใจในคำปฏิเสธจากเพื่อนตัวเล็ก ใบหน้าหล่อหันไปเอ่ยชวนเพื่อนอีกสี่คนที่นั่งอยู่แบบมัดมือชกให้พราวดาวไปด้วยกัน แน่นอนว่าเมื่อทุกคนตกลงว่าจะไปกินพร้อมกันยกกลุ่ม มันก็เป็นเรื่องยากที่จะสามารถปฏิเสธได้

'เอารถใครไปบ้าง' เสียงกันต์ถามขึ้น ทำให้เซฟเป็นคนตอบ

'ก็ต่างคนต่างไปเลยดิ ตอนกลับจะได้แยกกันกลับเลย ไม่ต้องวนมาโรงเรียนอีก'

'เออ ๆ กูเห็นด้วย' มอสเสริม ทุกคนจึงพยักหน้ารับรู้ โดยมีมอสที่ไปกับภูมิเพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน พวกเขาจึงมาด้วยกัน ส่วนที่เหลือก็ต่างคนต่างขับรถมา เว้นก็แต่...

'กันต์ กูไปคันมึงได้ไหม' เสียงพราวดาวหันไปเอ่ยถามกันต์ที่ยืนอยู่ โดยคำพูดของร่างเล็กทำเอาแพทริคที่ยืนอยู่ชะงักไป เพราะปกติแล้ว พราวดาวจะไปกับเขาอยู่ตลอด ไม่ว่าจะที่ไหน

'เออ เอาดิ' กันต์ตอบกลับอย่างคนที่ไม่ได้อะไร ซึ่งทันทีที่ได้ยินคำตอบรับจากเพื่อน พราวดาวก็สาวเท้าเดินตรงไปยังรถของกันต์ที่จอดอยู่ไม่ไกลทันที โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของเพื่อนอีกคนคอยจ้องมองท่าทีของเธอนิ่งอยู่ตลอด

พรึบ!

เสียงมือแกร่งจัดการเปิดประตูรถสปอร์ตราคาแพงของตัวเองขึ้นพร้อมกับเคลื่อนตัวขับออกไปด้วยความรวดเร็ว

บรื้นนนนน!

@ห้างM

ไม่นานทั้งหกก็มาถึงห้างดังพร้อมทั้งเดินเข้าไปยังด้านในร้านเนื้อย่างที่มักจะพากันมากินอยู่บ่อย

ตึก

ตึก

เซฟเดินนำเข้าไปนั่งลงตรงที่นั่งที่ประจำของตัวเองตามด้วยแพทริค โดยคนตัวสูงก็นั่งรอเพื่อนตัวเล็กอีกคนเข้ามานั่งด้านข้างเขาอย่างทุกครั้ง ทว่า...

พรึบ!

อยู่ ๆ พราวดาวก็เลือกที่จะนั่งลงฝั่งตรงข้ามเพื่อนตัวสูงท่ามกลางสีหน้างุนงงของเพื่อน ๆ ที่มองไปยังร่างบาง เพราะปกติแล้วพราวดาวจะนั่งอีกฝั่งด้านข้างแพทริค

'ฝั่งนั้นใกล้เด็กอะ กูรำคาญ' เจ้าของใบหน้าเรียวสวยเอ่ยบอกเพื่อนทั้งห้าขึ้นเพื่อไขความกระจ่าง โดยเหตุผลที่พราวดาวยกมานั้นก็ค่อนข้างฟังขึ้นทีเดียวทำให้ไม่มีใครคัดค้านหรืออะไร เว้นก็แต่เพียงแพทริคที่เอาแต่นั่งนิ่งมองหน้าเพื่อนตัวเล็ก แม้ว่าเหตุผลมันจะฟังขึ้น แต่ก็มีอะไรหลายอย่างค่อนข้างชัดเจนว่าพราวดาวนั้น...พยายามที่จะหลีกเลี่ยงจากเขา

หลังจากที่กินเนื้อย่างกันเสร็จ ทั้งหกก็ลุกขึ้นออกจากร้านหมายจะแยกย้ายต่างคนต่างกลับ ทว่าในตอนนั้นเอง พราวดาวที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำก็ต้องถูกใครบางคนเดินเข้ามาขวางทางไว้

'หวัดดี'

'...' ร่างบางก็นิ่งมองคนตรงหน้า เขาเป็นรุ่นพี่มหา'ลัย ดูได้จากการแต่งตัว

'ชื่ออะไร...ขอไอดีไลน์หน่อยได้ไหม' ชายคนนั้นไม่รอช้า เขามองหน้าเอ่ยบอกพราวดาวอย่างตรงไปตรงมา ขณะที่พราวดาวเองก็เหลือบสายตามองไปยังกลุ่มเพื่อนตัวเองที่ยืนอยู่ไม่ไกล โดยคนแรกที่คนตัวเล็กเห็นนั้นก็คือ...แพทริค คนตัวสูงมองมายังร่างบางอยู่พอดี

พราวดาวได้แต่ยืนนิ่งอย่างชั่งใจว่าควรที่จะส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากเขาดีไหม

แต่แล้วสุดท้าย...

'เซฟ' พราวดาวเลือกที่จะผละสายตาจากแพทริค หันไปเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนอีกคนขึ้น เจ้าของชื่อที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักหันมองตามเสียง ก่อนจะส่ายหัวออกมาเบา ๆ อย่างนึกรู้ว่าเพื่อนตัวเล็กเรียกชื่อเขาทำไม

ตึกตึก

เสียงเซฟเดินเข้ามายกมือคล้องคอเล็กมองหน้าชายหนุ่มรุ่นพี่ที่กำลังพยายามทักทายเพื่อนเขาอยู่ แน่นอนว่าชายคนนั้นเมื่อเห็นท่าทีและแก๊งเพื่อนของหญิงสาวก็รีบสาวเท้าเดินออกไปในทันที

'เฮ้อ มึงจะฮอตอะไรนักหนาวะไอ้พราว' เซฟหัวเราะเอ่ยอย่างติดตลก โอบคอพาร่างเล็กเดินตรงไปยังเพื่อนทั้งห้าที่ยืนอยู่ แพทริคก็นิ่งเอาแต่ยืนจ้องมองใบหน้าเรียวสวยอยู่อย่างนั้น เพราะทุกครั้งส่วนใหญ่ มันจะเป็นเขา...เป็นเขาที่คอยช่วยคนตัวเล็กอยู่ตลอดเวลาที่เธอถูกชายแปลกหน้าเข้ามาทัก ยิ่งไปกว่านั้น...ครั้งนี้พราวดาวเลือกที่จะเมินเฉยไม่ขอความช่วยเหลือจากเขาอย่างเคย

'กลับกันเลยไหม' ร่างบางที่ถูกจ้องมองอยู่เอ่ยขึ้นพร้อมกับพยายามเบือนสายตาหนีไม่มองเพื่อนตัวสูงกลับ

'เออ ไปดิ' เซฟตอบกลับ ก่อนที่ทุกคนจะพากันแยกย้ายกลับไปยังบ้านของตัวเอง พราวดาวเองก็เดินออกไปกับเซฟด้วยท่าทีพยายามเป็นปกติ แม้รู้ดีว่าตลอดเวลามีสายตาคมของใครอีกคนคอยจ้องมองตามแผ่นหลังของเธอมาอยู่ตลอดเวลา

แพทริคไม่พอใจกับท่าทีของเธอที่มีต่อเขาในตอนนี้

พราวดาวรู้...แต่เธอเลือกที่จะเมินเฉยไม่สนใจ

เพราะในตอนนี้ เธอต้องการถอยออกมาเพื่อจัดการความรู้สึกของตัวเอง...

เธอต้องจัดการความรู้สึกของตัวเองให้ได้เพื่อที่จะสามารถกลับไปเป็นเพื่อนกับคนตัวสูงได้อย่างสนิทใจอย่างเคย

เธอต้องทำมันให้ได้

ด้านแพทริค

ปึก!

เสียงไม้สนุกเกอร์ถูกมือแกร่งใช้แทงเข้าไปยังลูกแข็งกลม ๆ สีขาว โดยลูกสีขาวนั้นกลับไม่โดนอะไรเลยสักอย่าง บ่งบอกได้ถึงสมาธิของคนเล่น

'ไอ้สัสแพท ตั้งใจหน่อยดิวะ' เสียงมอสพูดขึ้นทำให้แพทริคได้สติ หันมองไปยังโต๊ะสนุกตรงหน้า

'เป็นอะไรของมึงวะ เห็นหงุดหงิดมาตั้งแต่ร้านเนื้อย่างละ' กันต์ที่ยืนอยู่มองหน้าถามเพื่อน

'พราวดาว ได้พูดอะไรกับพวกมึงปะวะ' เรียวปากหนาถามอย่างไม่อ้อมค้อม

'ไอ้พราวเหรอ...ก็ไม่นะ มีอะไรปะวะ' กันต์ถาม

'...' แพทริคก็นิ่ง

'ตกลงมีอะไร พวกมึงทะเลาะกันเหรอ'

'เปล่า...'

'แล้วถามทำไม'

'ไม่มีอะไร' สุดท้ายแพทริคก็เลือกที่จะตอบปัดไปก้มลงเล่นสนุกเกอร์ตรงหน้าต่อ ทว่าในขณะที่ใบหน้าหล่อกำลังก้มลงเล็งมองไปยังลูกกลม ๆ สีขาว ดวงตาคมก็ต้องเหลือบไปเห็นยังหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังส่งสายตายกยิ้มมองมายังเขาอยู่ ความขุ่นมัวภายในใจค่อย ๆ หายไป หลงเหลือไว้แต่เพียงความต้องการบางอย่างที่เข้ามาแทน

แพทริคจัดการยืดตัวตรงหันไปเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสอง

'พวกมึงเล่นกันไปก่อน เดี๋ยวกูมา' พูดจบ สองเท้าหนักก็เดินออกไปทันที โดยที่หญิงสาวสวยคนนั้นก็ยกยิ้มพอใจ เดินตามแผ่นหลังกว้างไป