BAD INTEREST เพื่อน (ขัดดอก) 20+

4 รอยสัก

บ้านพราวดาว

ร่างบางนั่งอ่านหนังสือตรงหน้าด้วยสีหน้าท่าทีขะมักเขม้นมุ่งมั่น เรียวปากเล็กขยับท่องจำตัวหนังสือมากมายอย่างพยายามทำความเข้าใจไปกับมัน กระทั่ง...

ครืดดดด~

เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวที่วางอยู่ไม่ไกลดังขึ้นทำให้ดวงตากลมเฉี่ยวผละเหลือบไปมองก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นชื่อปลายสายที่โทรเข้ามา

แพทริค

ติ้ด

'อือ ว่า'

(ทำไมทำเสียงแบบนั้น)

'มีอะไร'

(ไปกินเนื้อย่างกัน)

'ฉันไม่ว่างอะ แค่นี้นะ' ว่าแล้วนิ้วเรียวก็กดตัดสายไปทันทีก่อนจะนั่งพยายามท่องจำบทเรียนต่อด้วยความตั้งใจ ทว่านั่งท่องจำอยู่ได้ไม่นาน

ก๊อก ๆ

เสียงคนเคาะประตูห้องนอนของพราวดาวก็ดังขึ้นทำให้ใบหน้าเรียวสวยหันไปมองพร้อมกับถอนหายใจเดินไปเปิดประตูด้วยสีหน้ามีความหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยที่ถูกขัดจังหวะการอ่านหนังสือ แต่แล้วทันทีที่ประตูถูกเปิดออกไป ร่างบางก็ต้องชะงักนิ่งไป

'แพทริค...'

'มัวทำอะไรของเธออยู่วะ กว่าจะเปิด' พูดจบ คนตัวสูงก็เดินแทรกเข้าไปนั่งลงบนเตียงนอนในห้องทันทีด้วยสีหน้าท่าทีดูไม่สบอารมณ์ราวกับเพิ่งเจอเรื่องอะไรบางอย่างมา พราวดาวที่เห็นแบบนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามขึ้น

'เป็นอะไร'

'...' แพทริคก็เงียบไม่ตอบ

'ถ้าจะไม่ตอบก็ออกไป'

'เบื่อ' เรียวปากหนาเอ่ย

'อะไรอีกล่ะ" สิ้นเสียงเล็กถาม ร่างสูงที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้นถลกเสื้อยืดที่สวมใส่อยู่

'เฮ้ย! ทำบ้าอะไรของนายวะ' พราวดาวพูดพร้อมกับรีบหันหน้าหนีไปอีกทาง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงขี้ตกใจง่าย แต่ถ้าอยู่ ๆ มีผู้ชายมาทำแบบนี้ เธอก็อดที่จะตกใจไม่ได้อยู่ดี

'ดูดิ'

'เป็นบ้าอะไรแพท!'

'ดู' ว่าแล้ว แพทริคก็จับให้พราวดาวหันมามองยังบริเวณหน้าท้องแกร่งของเขา ซึ่งสุดท้ายพราวดาวก็ต้องหันกลับมองอย่างไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้

'เอ๊ะ...นี่นายไปสักมาเหรอ' ริมฝีปากบางเอ่ยถามหลังจากที่ได้จ้องมองไปยังรอยสักที่เพิ่งถูกเพิ่มเข้ามา รอยสักรูปปืน...

'อือ'

'บ้าไปแล้วหรือไง'

'ยังมีที่บ้ากว่านี้อีก'

'ฮะ?' ไม่รอให้ร่างบางได้ทำหน้างุนงงนาน มือหนาก็เลื่อนลงไปจัดการถลกขากางเกงที่สวมใส่อยู่ขึ้นจนเผยให้เห็นรอยสักขนาดไม่เล็กที่อยู่บริเวณท่อนขาแกร่ง

'แพทริค! นี่นาย...'

'เป็นไง ฉันดูเป็นไอ้พวกเด็กข้างถนนมากเลยใช่ไหม' ใบหน้าหล่อยกยิ้มมองหน้าถามเพื่อนตัวเล็กด้วยแววตาดูเยาะเย้ยในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปทั้งที่ภายในใจของอีกด้านของเขานั้น ไม่ได้รู้สึกชอบใจไปกับมันเลย

พราวดาวที่ได้ยินและเห็นท่าทางพวกนั้นก็เงียบไม่ตอบ เธอพอที่จะรู้ได้ไม่ยากว่าแพทริคเพิ่งจะโดนอะไรมา

'ทะเลาะกับพ่อนายมาอีกแล้วเหรอ'

'...' คนตัวสูงก็เงียบไม่ตอบล้มตัวลงไปนอนบนเตียงนอนนุ่มอีกครั้ง

'เฮ้อ นายก็เลิกประชดประชันท่านได้แล้วน่า...'

'เธอไม่รู้อะไร อย่าพูดเลยดีกว่า' เรียวปากหนาเอ่ยก่อนจะหยิบนั่นหยิบนี่ภายในห้องมานั่งเล่นไปด้วยท่าทีไม่สนใจ พราวดาวจึงได้แต่ลอบถอนหายใจออกมากับท่าทางพวกนั้น ทุกครั้งเวลาที่ทะเลาะกับคนเป็นพ่อ แพทริคก็มักจะมานั่งเล่นอยู่ที่ห้องพราวดาวอยู่บ่อยครั้ง เนื่องจากเพื่อนคนอื่น ๆ นั้นจะใช้เวลานี้ในการไปออกล่า หรือทำกิจกรรมอย่างอื่น ทำให้แพทริคเลือกที่จะมาหาพราวดาวเป็นคนแรกเสมอ เพราะรู้ดีว่าเธอไม่ได้ไปไหนหรือทำอะไร

'แล้วนี่สักภายในวันเดียวหมดเลยเหรอ' ร่างบางมองหน้าถามเพื่อน

'อือ แต่ขายังไม่เสร็จดี'

'ถามจริง สักไว้แบบนี้เลยจะดีเหรอ'

'แล้วมันไม่ดีตรงไหน'

'ก็...'

'เพราะฉันเป็นลูกนักธุรกิจใหญ่ระดับประเทศเหรอ ฉันถึงจะต้องมีภาพลักษณ์ดูดีแบบจอมปลอมอยู่ตลอดเวลา'

'มันไม่ใช่แบบนั้น...'

'ฉันไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว เธอก็อ่านหนังสือเงียบ ๆ ของเธอไป'

'เดี๋ยวนะ! แต่นี่มันห้องฉันนะเว้ย'

'แล้วไง'

'แพท!'

'เงียบดิ จะเล่นเกม' ว่าแล้ว มือแกร่งก็เลื่อนลงไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมากดเข้าเล่นเกมไปด้วยท่าทีไม่สนใจ โดยมีสายตาของพราวดาวที่ได้แต่มองท่าทางของอีกคนด้วยความรู้สึกหมั่นไส้แต่ทำอะไรไม่ได้อย่างเช่นทุกครั้ง