“ได้ไง เดี๋ยวแกก็มีลูกเป็นของตัวเองรยา ไว้ตอนที่แกคลอด ฉันจะชิงตั้งชื่อลูกแก ก่อนที่แกจะคิดออก” ณดาตอกกลับ
มีความเป็นไปได้ว่า อีกไม่นานธีรยาจะสละโสด เพราะทรงยศที่เป็นว่าที่สามีดูจะใจร้อนไม่น้อย ดูได้จากที่ธีรยาย่องหายออกไปจากห้องนอนตอนกลางคืน กว่าจะกลับมาอีกที่ก็ตอนที่ใกล้รุ่งสาง
“เหอะ รอให้ถึงตอนนั้นก่อนเถอะ ถ้าแกแย่งฉันทัน ฉันก็คงต้องยอม” เป็นการท้าทายที่คงไม่มีใครยอมแพ้ ศึกนี้อาจจะเกิดขึ้น หรือไม่เกิดขึ้นเลยก็ได้
“ความจริง ชื่อ ‘ทิณณ์’ ก็เหมาะดีนะ” ณดายอมถอยให้หนึ่งก้าว
“แหงละ ชื่อลูกชายคนแรกของฉันต้องมีความหมายดีๆ สิ เด็กชายคนนี้คือคนที่นำความชุ่มชื่นมาหาแก เขาคือสายน้ำเดียวที่แกจะทุ่มเทสุดตัวเพื่อเขา”
“ตอนที่แกทำตัวมีสาระนี่ ฉันโคตรชอบเลยรยา” ณดากระเซ้า
ธีรยาแสยะยิ้มใส่หน้า “เวลาที่แกงี่เง่าฉันก็ชอบเหมือนกัน”
ณดาเป็นคนมีเหตุผล น้อยครั้งที่เธอจะงี่เง่าไม่ฟังอะไร
“พอได้แล้วครับ
