ตอนที่ 22

1016 Words

ภัทรดนัยที่นอนหลับตาฟังเพลงเพลินๆ ต้องดึงหมวกที่ปิดหน้าออก เมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักบางอย่างที่กระทบลงกับหัวไหล่ของตัวเองหลายครั้ง เขามองเจ้าวัตถุสิ่งนั้นเต็มตา ก็เห็นว่าเป็นหัวของก้านแก้วที่กำลังโคลงเคลง แถมที่ปากอิ่มสีแดงระเรื่อของหล่อนก็ยังเผยอปากมีเสียงกร่นเบาๆ ออกมา ชายหนุ่มถึงกับส่ายหน้าไปมา อดขำกับความเป็นเด็กไม่รู้จักโตของก้านแก้วไม่ได้ เขาชั่งใจอยู่สักพักก็เลือกที่จะเอามือประคองศีรษะของก้านแก้วให้พิงกับหัวไหล่ของตัวเองเอาไว้ เพื่อให้ศีรษะเล็กไม่กระเด้งกระดอนไปตามแรงเคลื่อนที่ของรถบัส เส้นผมสีดำปอยหนึ่งหล่นลงมาบังใบหน้าของก้านแก้วเอาไว้ เขาก็หวังดีคิดไปว่าหล่อนอาจจะรำคาญก็เลยหยิบจะเอาไปทัดไว้หลังใบหูให้ แต่เจ้าหล่อนก็ดันลืมตาตื่นขึ้นมาพอดี ดวงตาสบประสานกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ภัทรดนัยรู้สึกเหมือนว่ากำลังร่วงหล่นลงไปในเหวลึกที่มองไม่เห็นพื้นเบื้องล่าง ทำไม... ทำไมเขารู้สึกว่าหัวใจข

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD