İLKE
Şüphe mesleğimin bir parçasıydı. Şüphe duymazsam doğruya ulaşamazdım. Geçmişimdeki olaylar da her daim şüpheci biri olmayı öğretmişti bana. Bir şeyi tam anlamıyla anlamadan şüphe etmek akıllı bir davranıştır demişti bir yazar.
Ceyhun’un gözlerine bakarken bana doğruyu söylemediğini görüyordum. Altı üstü birkaç kez sevişmekten ibaret değildi ilişkimiz. Altı üstü sevişmekten ibaret olsaydı eğer sözleri canımı yakmazdı. Onun yaptığı gibi kırıcı sözler söyleyerek ya da en iyi ihtimalle arkamı dönerek çeker giderdim. Fakat sözleri canımı yakarken çekip gitmek kolay olmuyordu. Zaten gitmeye de niyetim yoktu. Kimi kandırdığını sanıyordu. Daha iki üç sabah önce beni sevdiğini söyleyen adam mı söylüyordu bu sözleri?
İçimden bir ses bu kazanın öylesine bir kaza olmadığını söylüyordu. Ceyhun
