เล็กแค่ตัว
1699 Words
“เป็นอะไรอีกล่ะไอ้หมอ นี่แกจะมีเรื่องให้เครียดทุกวันแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย!”
“หุบปากแกได้รึยัง ก่อนที่ฉันจะมีเรื่องต้องเครียดเพิ่ม”
“เอ่อ!!”
เซบาสเตียน คุณหมอหนุ่มสุดหล่อที่เอาแต่ดื่มอย่างหนักตั้งแต่เดินมานั่งที่โต๊ะในผับชื่อดัง โดยมี ชิตตะวัน หรือ ตะวัน เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขานั่งดื่มอยู่ก่อนแล้ว สองหนุ่มเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาลเลยทำให้สนิทกันมากซึ่งมากกว่าพี่น้องท้องเดียวกันเลยก็ว่าได้
“เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ อย่าพึ่งกลับล่ะ วันนี้จะมีพวกสาวๆมหาลัยมาเลี้ยงฉลองกันที่นี่ เผื่อได้ติดไม้ติดมือกลับห้อง”
“ไอ้นี่...”
เซบาสเตียนหันไปมองร่างสูงของชิตตะวันที่กำลังเดินออกไปทางห้องน้ำของผับแต่สายตาเขากลับไปหยุดอยู่ที่สาวสวยร่างเล็กแต่อัดแน่นไปทุกสัดส่วนอย่างสนใจ
“โนเบล! ทำไมแกมาเร็วจังล่ะ ไหนว่ารอแม่แกนอนก่อนไง”
“หนีออกมา คนอื่นยังไม่มาเหรอ?”
“เออ สิ นี่พึ่งจะเที่ยงคืนเอง ไปรอที่โต๊ะเดิมโน่นไป ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน”
“อืม”
ร่างเล็กที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้น ที่แทบจะไม่ได้ปกปิดอะไรได้เลยเดินนวยนาดผ่านเหล่าบรรดาชายหนุ่มที่มองเธอเหมือนกับว่าอยากสำเร็จความใคร่ไปนั่งยังโต๊ะประจำที่อยู่กลางผับอย่างไม่สนใจสายตาหื่นกระหายพวกนั้น
“โนเบล! ไม่นึกเลยว่าเราจะใจตรงกันขนาดนี้”
พอนั่งลงแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร ร่างผอมสูงของ ออกัส เพื่อนร่วมห้องของโนเบล พ่วงตำแหน่งคู่ควงของเธอก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อเขาอ่านในไลน์กลุ่มและรู้ว่าโนเบลมาถึงก่อนเพื่อนคนอื่นๆ เขารีบสลัดสาวสวยที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มทิ้งแล้วออกมาหาเธอทันที
“อ่าว ไหนนายบอกว่ามาไม่ได้”
โนเบลหันไปถามอย่างแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้เธอเห็นเขาพิมพ์ไปในไลน์กลุ่มว่าติดธุระ น่าจะไม่มา
“อ้อ พอดี เอ่อ เสร็จไวน่ะ”
ออกัสโกหกออกมา พร้อมกับรีบเดินไปนั่งข้างโนเบล ซึ่งเธอเองก็พอเดาทางถูกว่าที่จริงแล้วออกัสนั้นเจ้าชู้ตัวพ่อ แต่ที่เธอยอมควงกับเขาก็แค่เอาไว้แก้เบื่อและเอาไว้เพิ่มความน่าสนใจให้กับตัวเองก็เท่านั้น
“เสร็จคืนนี้ เราไปต่อที่คอนโดของฉันไหม? พ่อพึ่งซื้อเป็นของขวัญวันเกิด ริมแม่น้ำ...”
ออกัสถามออกมา
“อือ ไปสิ”
“ห๊ะ? เอ่อ เธอพูดจริงนะโนเบล! เธอไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม?”
“อืม”
ออกัสแทบจะกลั้นความตื่นเต้นดีใจเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อสุดท้ายฝันของเขาก็กลายเป็นจริง โนเบลยอมตกลงไปที่จะไปต่อกับเขา ทั้งๆที่เขาพยายามชวนเธอมาแล้วหลายครั้ง แต่เธอก็ปฏิเสธแทบทุกครั้ง
“แล้วทำไมคนอื่นยังไม่มาอีก พวกนั้นคงยกเลิกแน่ๆ เดี๋ยวฉันถามในไลน์กลุ่มก่อนนะ”
ออกัสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าไปในไลน์กลุ่ม ซึ่งก็เป็นไปตามแผนที่เขาวางไว้ เมื่อพวกเพื่อนๆทยอยกันขอยกเลิกนัดในคืนนี้กันจนหมด เหลือแค่โนเบล เขาแล้วก็เพื่อนอีกคนที่มาก่อนคนอื่นๆและตอนนี้ก็ไปเข้าห้องน้ำอยู่
“ว้า...พวกนั้นยกเลิกกันหมดเลย บอกว่าไม่ว่างน่ะ”
เขาพูดออกมาเหมือนผิดหวังทั้งๆที่ในใจกำลังตื่นเต้นดีใจและภาวนาให้เพื่อนอีกคนกลับไปก่อน เขาจะได้มีเวลาอยู่กับโนเบลนานๆ
ส่วนโนเบล ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากคำพูดของมารดาที่อยากให้เธอหมั้นและแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ แถมอายุห่างกันตั้ง 13 ปีอีก แก่ขนาดนั้นเธอคงทำใจรับเอามาเป็นสามีไม่ได้แน่นอน
“นี่เพื่อนพี่ ชื่อเซบาสเตียน...เฮ้ยไอ้หมอ นี่น้องนุ่มนิ่ม...เธอชวนเราไปนั่งร่วมโต๊ะด้วย...”
“ไม่ล่ะ แกจะไปก็เชิญ”
“งั้น...เราไปกันเถอะ พี่อยากรู้จักเพื่อนๆของน้องนุ่มนิ่มจะแย่อยู่แล้ว”
ชิตตะวันรีบเดินมาโอบเอวคอดของ นุ่มนิ่ม อย่างแนบชิดพร้อมกับก้มลงไปกระซิบบางอย่าง จนแก้มเนียนแดงปลั่งขึ้นมาทันที ก่อนจะพากันเดินออกไป ปล่อยให้เซบาสเตียนได้แต่นั่งดื่มอยู่คนเดียว
“หึหึ แต่งงานบ้าบออะไรกัน...”
เซบาสเตียนได้แต่คิดเรื่องที่มารดาพึ่งบอกมา ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่มารดาของเขาพูดเรื่องแต่งงานขึ้นมา
“โนเบล ออกัส นี่พี่ตะวัน แฟนใหม่ฉันเอง”
พอมาถึงโต๊ะ นุ่มนิ่มก็รีบแนะนำชิตตะวันให้กับเพื่อนๆรู้จักในฐานะแฟนใหม่ ทำเอาชิตตะวันที่ไม่คิดว่าเธอเป็นแฟนได้แต่ยิ้มฝืนๆออกมา เพราะเขาพึ่งมีอะไรกับเธอเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาที่หน้าห้องน้ำ แต่เธอกลับบอกว่าเขาเป็นแฟนนี่สิ ทำเอาเพลย์บอยอย่างเขาถึงกับคิดหนัก
“ใครอ่ะ?...”
โนเบลไม่ได้สนใจคนตรงหน้าแต่กลับสนใจอีกคนที่นั่งอยู่โต๊ะไม่ไกล
“อะไร ก็บอกว่าแฟน...”
“ฉันหมายถึงผู้ชายคนนั้น ใคร?”
“หือ? นั่นเหรอ...เพื่อนพี่ตะวัน...ทำไม...”
“...............”
ทั้งสี่คนหันไปมองที่เซบาสเตียน ที่เอาแต่ดื่มอย่างไม่เข้าใจ
“อย่าบอกนะว่าน้องสนใจ ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้นั่นน่ะ มันไม่เอาเด็กหรอก อย่างมัน...อ่าว...”
ชิตตะวันบอกออกมาด้วยความรู้สึกขบขัน เมื่อเห็นเด็กสาวสนใจเพื่อนของเขา
“อ่าว โนเบล! จะไปไหนอ่ะ”
ออกัสที่เห็นว่าอยู่ดีๆโนเบลก็ลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะของเซบาสเตียนรีบร้องเรียก ไม่ต่างกับนุ่มนิ่มและชิตตะวัน ที่มองตามโนเบลไปอย่างไม่เข้าใจ
“เดี๋ยวก็กลับมาแหละ นายไม่ต้องตามไปหรอก นั่งเถอะ”
นุ่มนิ่มรีบบอกพร้อมกับดึงให้ชิตตะวันนั่งลงข้างเธอ ทำเอาชิตตะวันที่อยากเดินกลับไปหาเพื่อนได้แต่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก รักสนุกแต่ไม่เคยอยากผูกสัมพันธ์กับใคร ส่วนออกัสก็มองตามโนเบลไปด้วยความหึงหวง
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหม? พอดีโต๊ะนั้นมันอึดอัดน่ะ”
โนเบลเดินมานั่งลงตรงข้ามกับเซบาสเตียนด้วยท่าทียั่วยวน สองเต้าใหญ่ถูกบีบและดันจนแทบล้นออกมา ทำเอาเซบาสเตียนที่จ้องอยู่ถึงกับกลืนน้ำลายอันเหนียวหนืดลงคอ
“อายุเท่าไหร่?”
สิ่งแรกที่เขาพูดออกมาคือถามอายุของคนตรงหน้า ที่ดูยังไงก็เหมือนยังไม่บรรลุนิติภาวะ
“ใครเขาพูดถึงอายุกัน...เหมือนจะเด็ก แต่โนเบลไม่เด็กแล้วนะคะ...ดูจาก...นี่...ก็น่าจะรู้ว่าโตแล้ว”
ไม่พูดเปล่า แต่เธอยังขยับร่างกายให้เขาเห็นว่าเธอนั้นโตมากขนาดไหน
“ยัดมารึเปล่าล่ะ”
“นี่! ยัดบ้าอะไรกัน ของแท้ทั้งนั้น ไม่เชื่อลองจับไหมล่ะ!”
พอได้ยินที่เขาพูด โนเบลถึงกับรู้สึกไม่พอใจ เมื่อความภูมิใจของเธอที่มารดาให้มาจนล้นขนาดนี้ เขากลับบอกว่าเธอยัดไส้ เธอรีบลุกขึ้นเดินไปใกล้จนชิดพร้อมกับจับมือของเขาขึ้นมาแล้ววางทาบมันลงบนความใหญ่โตของตัวเองอย่างไม่คิดอาย
อืม...ของจริง...
และเซบาสเตียนที่เผลอบีบขย้ำเต้าใหญ่ถึงกับเผลอครางขึ้นในใจ เมื่อมันคือของจริง ไม่น่าเชื่อว่าตัวเล็กแค่นี้เธอกลับมีมากจนใหญ่ล้นมือของเขา
“เชื่อ...เชื่อรึยัง ว่าของจริง”
โนเบลถึงกับหายใจติดขัด เมื่อเขาไม่ได้แค่อยากพิสูจน์ แต่กลับไม่ยอมปล่อยแถมยังบีบคลึงเล่นอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
“ถ้าจะให้แน่ใจ...ต้องสัมผัสข้างใน...”
เขาบอกออกมาพร้อมกับมองจ้องโนเบล ที่ดันเผลอไปจ้องเขากลับ ทำเอาเธอเหมือนกับตกอยู่ในภวังค์ เมื่อสองตาคมสีฟ้าเขียวมรกตกำลังจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน
หล่อ...หล่อมาก...โคตรหล่อ...อ๊า...
เธอได้แต่คิดขึ้นมาในใจ เมื่อร่างกายกำลังตกอยู่ในภวังค์ความหล่อเหลาของคนตรงหน้า เกิดมาเธอก็พึ่งเคยเห็นผู้ชายที่หล่อจนโลกของเธอหยุดหมุนได้แบบนี้
“ปล่อยมือจากแฟนฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้เวรเอ้ย!!!”
และออกัสที่หันมาเจอภาพบาดตาบาดใจถึงกับลุกวิ่งมาที่ทั้งสอง เขาง้างแขนกะจะต่อยไปที่เซบาสเตียนด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่อีกฝ่ายดันรู้ตัวแล้วหลบหมัดทัน จนออกัสล้มหน้าทิ่มไปกับพื้น
“ออกัส!!”
โนเบลที่พึ่งได้สติตกใจกับสิ่งที่ออกัสทำ ส่วนออกัสรีบลุกขึ้น แล้วพยายามจะต่อยเซบาสเตียนอีกรอบ ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังหลบทันแถมยังสวนหมัดกลับจนออกัสสลบกลางอากาศ
“อ่าวเฮ้ย! ไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลยนี่ไอ้หมอ! ดูสิ ตายไหมล่ะนั่น”
เป็นชิตตะวันที่เดินตามมารีบเข้าไปดูอาการของออกัสที่นอนหมดสติอยู่
“กลับล่ะ”
เซบาสเตียนที่เห็นว่าคนเริ่มเยอะรีบเอ่ยขอตัว ก่อนจะเดินออกไป
“ฝากดูออกัสทีนะ”
ส่วนโนเบลที่เห็นว่าเซบาสเตียนเดินออกไป เธอรีบหันไปบอกนุ่มนิ่มแล้วเดินตามร่างสูงใหญ่ออกไปอีกคน ทำเอาทั้งนุ่มนิ่มและชิตตะวันได้แต่หันมามองหน้ากันอย่างสับสนมึนงง เมื่อเขากับเธอกำลังจูบแลกลิ้นกันอยู่แท้ๆ หันมาอีกทีก็เห็นแค่ตอนที่ออกัสลอยหมดสตินั่นแหละ
- Writer
