“อื้อ...หาอะไร...”
ทางด้านโนเบล ตอนนี้กำลังนั่งยิ้มเหมือนคนบ้าเมื่อฤทธิ์ก***ายังไม่หมด ทั้งยังเครื่องดื่มผสมยาอีอีก เซบาสเตียนที่เอาแต่ยืนมองจนทนไม่ไหว เขาเริ่มค้นหาโทรศัพท์ของเธอ แต่อันที่จริงแค่มองก็รู้แล้วว่าเธอนั้นไม่มีมันติดตัว เพราะเสื้อผ้าน้อยชิ้นขนาดนี้ ถ้ามีคงซ่อนเอาไว้ในชั้นในนั่นแหละ
“บอกเบอร์ที่บ้านมา”
“ไม่ได้...กลับไปแบบนี้ไม่ได้...”
“เฮ้อ...งั้นก็นอนตรงนี้แหละ”
พูดจบเซบาสเตียนก็เดินเข้าห้องนอนไปทันที เมื่อเห็นสภาพของโนเบลที่เมายาจนเหมือนคนบ้าอย่างนี้ เขานึกว่าเธอแค่เสเพลเที่ยวกลางคืนแต่ไม่นึกว่าจะเล่นยาพวกนี้ด้วย
“อื้อ...เฮ้ย!”
ตกดึก เซบาสเตียนที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นเพราะมีของหนักมาพาดไปบนอกเขาอย่างแรง ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมอง และก็เห็นว่าเป็นขาที่เกือบฟาดหน้าของเขาเมื่อกี้ ก่อนจะมองไปเจอโนเบลนอนกอดขาของเขาอยู่
“เข้ามาได้ยังไง...”
เขาค่อยๆดันเธอออกแล้วลุกขึ้นก่อนจะมองดู
