“เดี๋ยวค่ะ! ลุงจอดให้ลูกแพร์ตรงนี้ได้ไหมคะแล้วลุงก็เข้าบ้านไปเลย เดี๋ยวลูกแพร์เดินเข้าไปเอง”
“ครับคุณหนู”
ทางด้านลูกแพร์ที่พึ่งกลับมาถึงหน้าบ้าน เมื่อรถกำลังจะเลี้ยวเข้าเธอก็มองไปเห็นร่างสูงของชิตตะวันยืนอยู่ เธอรีบบอกให้คนขับรถจอดรถแล้วเดินลงไปหาเขาอย่างนึกแปลกใจที่เขามาอยู่ที่นี่
“นุ่มนิ่ม!...เอ่อ ลูกแพร์...”
ชิตตะวันที่มายืนรอตั้งแต่เกือบ 6 โมงเย็น จนตอนนี้เกือบหนึ่งทุ่มแล้วรีบเดินเข้ามาหาอย่างดีใจ เพราะไม่คิดว่าจะเจอเธอจริงๆ
“คะ? ว่าแต่พี่ตะวันมา เอ่อ มาทำไมคะ?...”
ลูกแพร์ถามขึ้นและคิดดีใจไม่ได้ที่ได้เจอเขาอีก
“พี่มีเรื่องอยากคุยด้วย ไปคุยกันบนรถได้ไหม”
ชิตตะวันรีบบอกขึ้น เพราะถ้าเกิดยืนคุยตรงนี้แล้วลูกจันทร์มาเจออาจจะไม่ได้คุยกันต่อก็ได้ ส่วนลูกแพร์ก็แปลกใจกับท่าทีของเขา แต่ก็ยอมเดินตามเขาไปนั่งบนรถ
“มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ? ทำไมพี่ตะวันถึงมาหานุ่มนิ่ม เอ่อ อีกล่ะคะ...”
“พี่อย
