"หยกว่า... จะย้ายออกไปอยู่หอพักแถวมหา'ลัย ได้ไหมคะแม่"
"หา... ทำไมอยู่ดีๆ ก็คิดจะไปอยู่คนเดียวล่ะ... หยกมีอะไรรึเปล่า"
หยกพยายามยิ้มกลบเกลื่อนบอกกับหงส์ถึงการตัดสินใจย้ายออก แม้ว่าภายในใจจะรู้สึกเจ็บปวดก็ตาม
เมื่อหลายวันก่อนเธอได้ไปหาเจษที่บ้าน เขานัดเธอไปเคลียร์ปัญหาในใจอย่างตรงไปตรงมา ว่าเขาไม่อยากรู้สึกผิดเวลาที่ต้องแสดงความรักกับหงส์ต่อหน้าเธออีกต่อไปแล้ว
"ที่ผ่านมามันผิดที่ลุงเอง... ลุงไม่ควรจะลงมือกับหยกจนถลำลึกแบบนี้... ลุงก็รักหนูหยกนะ... แต่เรื่องของเรามันคงต้องจบเสียที... ให้ลุงได้ดูแลหยกในฐานะครอบครัว... ในฐานะลูก... แบบนี้จะดีกับพวกเราที่สุด"
เธอผ่านการนอนร้องไห้มาหลายคืน ขบคิดเรื่องที่เจษพูด เหตุผลที่เขาอธิบายให้ฟังมันถูกต้องทั้งหมด เพียงแต่เธอก็ยังทำใจไม่ได้ที่ยังจะเห็นเขาแต่แตะต้องไม่ได้เหมือนเคย
ฝึกอยู่คนเดียวให้ชิน เวลาผ่านไปเดี๋ยวก็คงลืมเขาได้
หยกคิดตัดสินใจขอหลบออ
