ฟู่~
“ว้าย!” ร่างบางยิงพลาดเป้าหลังเจ้านายพ่นควันซิกก้าใส่ ปกติซ้อมกับบอดีการ์ดก็เกร็งจะแย่อยู่แล้ว แต่ดันเต้มายืนคุมด้วยตัวเองมันยิ่งตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก
“ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ”
“ขะ ขออภัยค่ะ แต่รินพยายามแล้วนะคะ” มิรินงุดหน้าไหล่ห่อ ทว่าเหตุใดถึงกระโชกโฮกฮากแรงกว่าทุกวันหรืออารมณ์เสียแล้วมาหาที่ระบาย
“ยังพยายามไม่พอ สมาธิยังไม่นิ่ง”
“รินตกใจน่ะค่ะเพิ่งเจอแบบนี้ครั้งแรกด้วย” อยู่ ๆ มายืนประกบข้างหลังก็น่าตกใจแล้วยังมาเป่าลมใส่หูเหมือนจงใจให้รู้สึกสยิวไปพร้อมกัน
“จะยิงต้องแน่วแน่ไม่ว่าจะมีอะไรกวนใจก็ตาม” ครั้งหนึ่งดันเต้ใช้ปืนเก็บเสียงปลิดชีพศัตรูทีเดียว 2 คน ขณะนั่งให้ผุ้หญิงเป่าปี่ให้
“หัดเรียนรู้เองบ้างนะยัยขี้เหร่!”
“รินจะทำให้ดีขึ้นค่ะ”
“เริ่มใหม่” รอบนี้ขอยืนกำกับด้วยตัวเอง
บางจังหวะก็โน้มตัวจนหน้าหล่อ ๆ เฉียดแก้มขาวอยู่หลายหนหรือจับไม้มือด้วยเล็งเป้าบ้าง แต่หนักที่สุด
