ตอนที่ 1 ลักพาตัว
1098 Words
เปลือกตาเรียวสวย ค่อย ๆ เปิดออก เจ้าของมันผุดลุกจากเตียงพยายามขยับกายทว่าข้อเท้ากลับถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ตรวน ริมฝีปากบางเม้มแน่น ครุ่นคิดหนัก ถึงเรื่องที่ผ่านมา ซึ่งทำให้ตนเองต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ เสียงประตูเปิดออก ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผมสีเทาควันบุหรี่ ดวงตาคมกริบ วงหน้าคมเข้ม ผิวน้ำผึ้งกำลังก้าวเข้ามา สองคนสบตากัน เขาลากเก้าอี้ หย่อนกายลงตรงหน้า
นีเอล เซร์คิโอ ซาเน็ตติ กำลังจ้องมองหญิงสาว หน้าตางดงาม สมคำร่ำลืม เรอา โซฟียา ปานอัปสร วิตาลี หญิงสาวผู้มีใบหน้างดงามราวกับเทพธิดา แววตาแฝงไว้ด้วยความเย่อหยิ่งเย็นชา รูปร่างอรชร ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อ คิ้วบางเรียว ดวงตาเรียวดูโฉบเฉียว ดวงตาคมกริบทอดมอง ยิ่งนานวัน ความสวยของเรอา ก็มากขึ้นทุกที และยังคงไม่มีใครสามารถครอบครองผู้หญิงคนนี้ได้ แต่วันนี้กลับได้ข่าวว่า ตระกูลสองตระกูลกำลังจะเกี่ยวดองกัน นั้นเป็นผลลัพธ์ที่คนอย่างเขาไม่คาดฝันเอาเสียเลย
“นายจับฉันมาทำไม เป็นบ้าไปแล้วเหรอ!” เธอถามเสียงนั่น สีหน้าไม่พอใจ
เขายกท่อนแขนกอดอก กระตุกยิ้มมุมปาก เราสองคนแทบไม่ได้คุยกัน แม้ตอนเด็กเคยใกล้ชิดสนิทสนม ทว่าตอนนี้ กลับเจอหน้ากันตามงาน ถึงบ่อยแค่ไหน ก็ไม่เคยได้ใกล้ชิดอีกเลย เราสองตระกูล ราวกับเส้นขนานไม่มีวันบรรจบ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เขาอยากแก้ไขในหลายเรื่อง ให้มันเข้าที่เข้าทางเสียที เรื่องอะไรจะให้มันคูโซ่ครองอำนาจ ในเมื่อตอนนี้ซาเน็ตติกำลังรุ่งโรจน์ถึงเพียงนี้ จะไม่ให้ไอ้หน้าไหนมาแย่งชิงอำนาจที่ตนเองถือครองไปเด็ดขาด
“เธอไม่รู้จักฉันหรือไงเรอา เธอน่าจะรู้ว่าฉันจับเธอมาทำไม!”
คนฟังชะงัก เม้มริมฝีปาก รู้สึกอึดอัดขึ้นมา สายตาของนีเอลยามมองมา มันเหมือนตนเองกำลังถูกปลดเปลื้องอาภรณ์เสียอย่างนั้น เธอถึงไม่อยากเข้าใกล้เขามากนัก เพราะเขาเป็นคนที่มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ
“นายไม่ควรทำแบบนี้ นายเกลียดฉันไม่ใช่หรือไงกัน!”
เขายักไหล่ “เกลียดงั้นเหรอ ก็ไม่เชิงหรอกนะ”
คนสวยเงียบ ครุ่นคิด ต้องหาทางเอาตัวรอด กับเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นคงกลายเป็นสงครามระหว่างตระกูลแน่
“ปล่อยฉันไป อย่าทำแบบนี้เลย มันไม่มีประโยชน์หรอก”
“ยกเลิกงานแต่งของเธอซะ!”
โซฟียานิ่งงัน คิ้วบางขมวดเข้าหากัน ลมหายใจถูกทอดถอนออกมา เธอคงทำแบบนั้นไม่ได้ พ่อคงไม่มีวันยินยอมแน่นอน
“อย่ามาพูดเอาแต่ใจ เราสองคนสถานะไม่ได้ต่างกัน นายคิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหน!” คนสวยกัดฟันย้อนเสียงแข็ง
“ใหญ่ไม่ใหญ่ อยากลองดูหน่อยไหมล่ะ” เขาถาม ส่งสายตาหาอีกคน
แค่เพียงมองเสี้ยวหน้า วูบหนึ่งรู้สึกสั่นไหว ทั้ง ๆ ที่ตนเอง พบเจอผู้หญิงสวย ๆ มาก็มากมาย แต่กลับเรอา ไม่เหมือนใคร เขาพยายามหักห้ามความรู้สึก มองเป้าหมายของตระกูลเป็นสำคัญ แต่เธอชอบทำให้เขาไขว่เขวอยู่เรื่อย
“นายพูดบ้าอะไร!”
“เธอคิดว่าไงล่ะ” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก
โซฟียาสูดหายใจเข้าเต็มปอด ต้องหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ให้ได้ พ่อคงไม่พอใจเท่าใดนัก หากรู้ว่าหมอนี่จับตัวเธอมา คงได้กลายเป็นเรื่องใหญ่ จนอาจถึงการนองเลือดก็เป็นได้
“ปล่อยฉันไปซะ! นายอยากให้ตระกูลเราสองคนมีความแค้นกันเพิ่มมากขึ้นหรือไง!”
เขาหัวเราะในลำคอ ราวกับไม่ไยดี
“เธอคิดว่าตอนนี้เธอจะชนะซาเน็ตติเหมือนอดีตหรือไงกัน เธอน่าจะรู้ไม่ใช่หรือไง ว่าตอนนี้ซาเน็ตติกำลังรุ่งโรจน์แค่ไหน วิตาลีก็มีแต่เสื่อมถอยทีละน้อย ไม่อย่างนั้น พ่อเธอจะจับเธอแต่งกับเบทริคมันทำไมล่ะ” น้ำเสียงเย้ยหยัน ทำเอาคนฟังกลืนไม่เข้าคายไม่ออก มันก็จริงอยากที่อีกฝ่ายว่า
“ถึงวิตาลีจะย่ำแย่แค่ไหน ก็ไม่ได้หมายความว่า นายจะเหยียบย่ำตามอำเภอใจ!”
“ฉันไม่เคยเหยียบย่ำใครก่อน ถ้าพ่อเธอไม่เล่นเกมตุกติก ฉันคงไม่ลงมือทำอะไรแบบนี้หรอก”
คิ้วบางขมวดเข้าหากัน พยายามแกะโซ่ที่ข้อเท้า แม้รู้ว่ามันไม่ได้ผล เธอไม่อยากเป็นเบี้ยล่างชายผู้นี้เลย
“ฉันจะขังเธอไว้ที่นี่ จนกว่างานแต่งจะล่ม”
คนสวยตวัดสายตามอง “ดีเลย! ฉันเองก็ไม่อยากเป็นเครื่องมือ ในการเล่นเกมการเมืองเหมือนกัน!”
“ให้มันจริงอย่างที่ปากพูดเถอะ ไม่ใช่อยากแต่งงานจนตัวสั่น เพราะถ้าเธอวิ่งแร่ไปแต่งกับเบทริคมัน ฉันคงจะนึกว่าเธออยากมีอำนาจจนยอมขายตัวเพื่อแลกกับชื่อเสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของวงศ์ตระกูล!”
“ไอ้ทุเรศ! นายมันทุเรศที่สุด!”
ชายหนุ่มยกยิ้ม ยิ่งเห็นใบหน้าแดงก่ำ ทรวงอกกระเพื่อมไหวด้วยแรงโทสะ ยิ่งนึกสนุก ที่ได้ทำให้ผู้หญิงคนนี้ ต้องมีอารมณ์ มือหนาเอื้อมหา เธอรีบกระถดกายหนีด้วยความตระหนก แต่ทว่ากลับหนีไม่พ้น มือใหญ่บีบคางมนไว้ แล้วจ้องลึกลงในดวงตา
“อยากเปลี่ยนใจมาเป็นของฉันไหมล่ะเรอา ฉันรับรอง เธอมีความสุขจนสำลักแน่!”
เธอสะบัดใบหน้าหนี กัดฟันแน่น
“รอให้ฉันตายไปก่อนเถอะ!”
“ฉันไม่อยากให้เธอตายหรอกนะเรอา ฉันเสียดาย เธอออกน่ากินขนาดนี้” เขายิ้มกว้าง ทำเอาคนมองขนลุก
“หยุดพูดจาหยาบคายกับฉันสักที ฉันไม่ใช่ผู้หญิงข้างถนนนะ!”
“งั้นเหรอ? แต่ตอนนี้พ่อเธอกำลังเร่ขายเธอ จนนึกว่าใช่แบบที่เธอว่าแล้วเนี่ย”
“นีเอล!” เธอตะโกนลั่น กัดฟันกรอด จ้องมองแววตาวาวโรจน์
วิตาลี อย่างไรเสียก็ยังคงเป็น แววตาเธอมันบ่งบอกได้ดี ดวงตาสีมรกต ทำเอาหัวใจสั่นสะท้าน สีของดวงตามันบ่งบอกให้รู้ว่า เรอาคือสายเลือดแท้จริงของตระกูลนี้ ที่สำคัญ เขาว่ากันว่า ใครได้ครอบครองเชื้อสายวิตาลี จะได้รับโชคดี มีทรัพย์สมบัติมหาศาล ทายาทจะเป็นเด็กเฉลียวฉลาด มีลางสังหรณ์แม่นยำ ทำให้ผ่านพ้นวิกฤตไปได้อย่างปาฏิหาริย์
- Writer
