เล่ห์ลวงมาเฟียร้าย

ตอนที่ 8 ห้วงอารมณ์

คนถูกถามชะงัก เม้มริมฝีปากแน่น ความจริงระหว่างเธอกับนีเอล มันเกินเลยไปมาก จนแทบจะเรียกว่าเป็นสิ่งที่คนรักทำกัน

“จะให้หนูตอบตามตรงเหรอคะพ่อ” เธอย้อนถาม แววตาเรียบนิ่ง

“ใช่! พ่อต้องการคำตอบที่ตรงไปตรงมา”

“หนูกับนีเอล มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้วค่ะ!”

คนฟังดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าเครียดขึ้น ครุ่นคิดมากมายในหัว ยังไงเสียนีเอลก็ต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ การที่ลูกบอก ก็เท่ากับว่าได้ทำการตกลงกับทางนั้น เขาเองควรทำอย่างไรกับเบทริค ข้อนี้คงต้องหาทางอีกที ต้องหาคำตอบที่ดีที่สุด เพื่อไม่ให้ผิดใจกัน

“ทำไมเรอาไม่บอกพ่อ เรื่องลูกกับนีเอล” คนเป็นพ่อถามเสียงเครียด

“หนูกลัวค่ะพ่อ กลัวพ่อยอมรับไม่ได้”

“แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาบอก”

“เพราะหนูกำลังจะต้องแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก”

“แล้วนีเอลล่ะ ลูกแน่ใจแล้วเหรอเรอา ว่าลูกรักผู้ชายคนนี้จริง” มอสโคย้อนถาม แววตากังวล

หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ ฝืนยิ้มออกมา

“ค่ะพ่อ ลูกมั่นใจว่ารักนีเอล”

มอสโคระบายลมหายใจ หลับตาลง เขาไม่อยากสร้างศัตรูเพิ่มขึ้น ถ้าหากลูกกับนีเอล ได้แต่งงานกัน ก็เท่ากับว่าศัตรูของซาเน็ตติต้องพุ่งเป้ามาที่วิตาลีแน่นอน แล้วนั้นอาจทำให้เรอาเกิดปัญหา แต่เขาเชื่อว่านีเอลต้องปกป้องเรอาได้ดีกว่าเบทริคแน่นอน สถานการณ์ในวิตาลีตอนนี้ค่อนข้างน่าเป็นห่วง เขาเองก็อาการไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เลยต้องหาทางปกป้องเรอาเพื่อให้พ้นภัยจากคนรอบตัว

“ให้เขามาคุยกับพ่อ พ่ออยากได้ยินจากปากนีเอล” มอสโคบอกเสียงหนักแน่น

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ได้ค่ะพ่อ”

เสียงเปิดประตูห้องนอน เจ้าของห้องขยับกายลุก ข้างกายมีหญิงสาวไร้อาภรณ์ขยับตาม ขยี้ตาโน้มกายเข้าหา กอดก่ายเขาเอาไว้ เบทริคทอดสายตามองพ่อบ้าน ซึ่งก้มศีรษะทำความเคารพ

“มีอะไรเหรอดาสัน” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ

“คุณหนูเรอากลับมาแล้วครับ”

เบทริคชะงัก ผลักหญิงสาวข้างกายออก แล้วลุกยืนในสภาพเปลือยเปล่า ก่อนหยิบชุดคลุมมาสวม ผูกเชือกตรงเอวเรียบร้อย แล้วหันมาสบตา

“กลับมานานหรือยัง!”

“ข่าวที่ส่งมา บอกว่าเมื่อวานตอนเย็นครับ”

สีหน้าเบทริคแช่มชื่นขึ้น

“ขอบใจมากดาสัน”

“ขอรับท่านเบทริค กระผมขอตัว” เขาก้มศีรษะแล้วเดินจากห้องไป

ร่างเปลือยเปล่าบนเตียง ลุกเดินเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง ขบเม้มใบหู จนเจ้าของหันมาสบตา ยกยิ้มกว้าง จับไหล่มนสองข้างเอาไว้

“คนที่คุณจะแต่งงานด้วยกลับมาแล้วเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม แววตาหม่น

“ใช่แล้วล่ะ”

“แบบนี้แล้ว ฉันยังจะมีโอกาสมาหาคุณอีกได้เหรอคะ” เธอถามเสียงหวาน

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เราเจอกันได้อยู่แล้ว ถ้าฉันต้องการจะเจอเธอล่ะนะ”

“เสียใจจังเลยค่ะ แอนนาไม่อยากให้คุณแต่งงานเลย แบบนี้เราคงเจอกันได้น้อยลง”

มือหนายกลูบไล้ใบหน้า แล้วยิ้มกว้าง

“ปกติแล้ว ฉันก็ไม่ได้นอนกับเธอแค่คนเดียวอยู่แล้วแอนนา จะกังวลไปทำไม ถ้าไม่ได้นอนกับฉัน เธอก็นอนกับคนอื่นได้นี่ ปกติเธอก็ทำแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

มือบางยกลูบไล้แผงอกแผ่วเบา “ผิดแล้วล่ะค่ะ ตั้งแต่แอนนามีคุณ แอนนาก็นอนกับคุณแค่คนเดียวนะคะเบทริค”

เขาหัวเราะในลำคอ รั้งร่างเปลือยเปล่ามาแนบชิด สบตาเพื่อค้นหาคำตอบ เขาเดาไม่ออกเลยว่าแอนนาคิดอะไร แต่ไม่เป็นอะไรหรอก เพราะผู้หญิงคนนี้ ก็แค่คู่นอนเท่านั้น ไม่ได้มีสิทธิพิเศษอะไรนอกเหนือจากนั้น แอนนาหรือจะสู้เรอาได้ ผู้หญิงคนนี้ต่างหาก ที่เหมาะสมจะเป็นภรรยาของเขา

“ผมไม่ห้ามหรอกนะแอนนา ถ้าคุณจะนอนกับใครนอกจากผม ผมเข้าใจดี”

“แอนนาทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ เพราะแอนนารักคุณ” เธอบอก แล้วเขย่งเท้าแนบริมฝีปาก

มือหนาโอบรัดเอวบาง ผสานริมฝีปาก ลิ้นร้อนกระหวัดแลกความเร่าร้อน ไม่นานนักร่างงามถูกผลักดันลงบนเตียง เสื้อคลุมถูกปลดออก ร่างสูงใหญ่ผลักดันให้อยู่เบื้องล่าง เธอตวัดลิ้นร้อนลากไล้ไปตามแผงอกแกร่ง เลื่อนต่ำลงมา ใช้มือกอบกุมตัวตนแล้วคร่อมทับ

“อ่า..” เสียงครางแผ่วดังขึ้น เฉกเช่นเดียวกับชายหนุ่มอีกคน ใบหน้าเขากำลังแดงก่ำ

มือหนากอบกุมเอวบางจับไว้มั่น สะโพกหน้าขยับขึ้นลง จนเกิดเสียงกระทบกัน คนด้านบนกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าแหงนหงาย อารมณ์หวามเข้าแทรก เธอยกสะโพกใส่แรงลงไป ตามจังหวะที่อีกคนส่งมา เสียงครางแผ่วดังผสานเสียงเนื้อกระทบกัน

ชายหนุ่มครางกระหึ่มในลำคอ ด้วยความพึงพอใจ มือยกขึ้นกอบกุมทรวงอกอวบอิ่ม บีบเคล้นอย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเจ็บหรือไม่ ก่อนใช้นิ้วสะกิดยอดบัว จนเจ้าของร้องครางแผ่ว เบทริคขบกราม ตวัดร่างงามไว้ แล้วรั้งให้หันหลัง จับตัวตนกดแทรกเข้าหา จนหญิงสะท้านไหว

“อ๊ะ! เบทริค!” เธอร้องออกมา

เบทริคกัดฟัน ความเสียดเสียวพุ่งทะยาน แล้วขยับสะโพกหน้า ใส่แรงลงไป เสียงครางกระหึ่มในลำคอ ผสานเสียงหวานร้องลั่นไม่หยุด เธอกัดริมฝีปาก เขาทำเอาเธอแทบคลั่ง

“เบทริคฉันไม่ไหว!” แอนนาร้องเสียงหลง

ทว่าคนตัวใหญ่ไม่ฟังเสียง ยังคงใส่แรงทั้งหมดลงไป ยิ่งใกล้ถึงฝั่ง แรงยิ่งหนักหน่วง และรวดเร็วมากขึ้น

“ฉันจะเสร็จแล้ว อ๊า!” เธอกรีดร้องลั่น ฟุบหน้ากับหมอน เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาหยุดขยับกาย ได้ยินเสียงระบายลมหายใจออกมา

เบทริคผละห่าง นั่งยกขาข้างหนึ่ง ใช้แขนเท้าไว้ แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก สีหน้ายินดี เพียงแค่คิดว่าถ้าผู้หญิงบนเตียงเป็นเรอา คงดีไม่น้อย เขาคาดหวังในตัวเธอหลายอย่าง

“คิดถึงว่าที่เจ้าสาวอีกแล้วเหรอคะ แอนนาเสียใจนะคะเนี่ย ทั้งที่คุณเพิ่งร่วมรักกับแอนนา” เธอบอกเสียงงอน แล้วเข้าไปโอบกอดเขาอีกครั้ง

เบทริกยกยิ้ม โอบไหล่บางเอาไว้

“ถ้าอยากให้ผมยอมรับคุณ คุณก็แค่เหนือกว่าเจ้าสาวที่ผมแต่งงานด้วยก็พอ”

แอนนาชะงัก ช้อนสายตามอง

“ล้อแอนนาเล่นหรือเปล่าคะ แอนนาจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง เจ้าสาวคุณเป็นถึงคุณหนูตระกูลใหญ่ แถมยังรวยมากเสียด้วย แอนนาเอื้อมไม่ถึงหรอกค่ะ”

เขาหันมามอง “ถ้าเป็นแบบนั้น ก็อย่าเรียกร้องอะไรจากผมแอนนา ผมให้คุณได้เท่านี้ เข้าใจไหม!”

เธอผละห่าง ยิ้มแห้ง แล้วลุกจากเตียง หยิบชุดคลุมมาสวม แล้วเดินเข้าห้องน้ำ เบทริคคว้าบุหรี่หัวเตียงจุดมัน แล้วอัดเข้าปอด พรุ่งนี้เขาคงต้องไปหาว่าที่เจ้าสาวสักหน่อยแล้ว สงสัยจริง ๆ ว่าเธอหายไปไหนมา ถึงได้ทำงานแต่งของเขาล้มไม่เป็นท่า