“ไปเลยป้า อย่ากลับมาอีกนะ นี่ผัวฟ้า อย่าได้แหยมมายุ่งเชียว”
ปลายฟ้าถลาตาม เธอชะโงกหน้าผ่านหน้าต่าง ตะโกนตามหลังพะยอมไป
“พอเถอะฟ้า...”
เดชโคลงศีรษะ เดินไปรั้งตัวปลายฟ้า เดินกลับมานั่งที่เตียง
ปลายฟ้าทิ้งตัวนั่ง ยกมือกอดอก หันมาถามเดชเสียงขุ่น “ตอบฟ้ามาเลยนะ ยัยป้านั่นเป็นใคร ทำไมมากรี๊ดๆ ใส่หน้าฟ้าเหมือนพี่เดชไปมีอะไรกับเขามาเลย?!!”
เดชหัวเราะหึๆ ยกมือโยกศีรษะทุยได้รูปของน้องเมีย ที่เป็นเมียของเขาเต็มตัวแล้วตอนนี้ “เพื่อนที่ทำงานน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
“อย่าให้รู้ทีหลังนะพี่เดช ฟ้าไม่ได้ใจดีเหมือนพี่ปราง ฟ้าเอาตายแน่ถ้าที่แอบมีนอกมีในกับผู้หญิงคนอื่น” ปลายฟ้าขู่ฟ่อ ปรางแสนดี แต่เธอเป็นนางร้าย หากใครหน้าไหนก็ตามที่คิดจะแย่งผัว ปลายฟ้าไม่ใจดี เธอขอเอาคืนให้แสบถึงทรวง
“ไว้ใจพี่ได้ พี่ไม่ใช่คนแบบนั้น ว่าแต่เราเถอะ... จะเอาไงต่อ จะกลับไปเรียนหรือจะอยู่เป็นเมียพี่?”
เดชถามปลายฟ้าตาฉ่ำ น้องเมีย
