ผู้สูงวัยกว่าถอนใจเฮือก เขาคาดไว้แล้วกับเหตุการณ์ที่น่าจะเกิดขึ้น เมื่อปลายฟ้าประกาศปาวๆ ก่อนเดินทางไปหาเดช แต่ไม่คิดว่าคนหนักแน่นอย่างบุตรเขย จะพลาดท่าเสียทีเร็วนัก
“เอาไงก็เอาเถอะพ่อเดช ฉันนะยินดีตอนรับพ่อเดชอยู่แล้ว ยังไงเสียพ่อเดชก็เป็นลูกเขยของฉัน แต่ถามหน่อยเถอะ... นังหนูมันทำอีท่าไหน ถึงได้หลวมตัวเสร็จมันน่ะ”
เดชหน้าแดงแปร๊ด เขาไม่ทันได้ตอบ คนตอบคือปลายฟ้าคนเดิม
“หลายท่าเลยพ่อ พี่เดชจำได้ไม่หมดหรอก”
สนเงื้อมือทำท่าจะตีปลายฟ้า เดชถลาเข้าไปขวาง เขายิ้มกร่อยๆ ให้กับบิดาของสาวคนที่เขารัก
“เห้อ!! ฉันล่ะอ่อนใจ พ่อเดชไหวมั้ย... ถ้าไม่ไหวก็เอามันมาคืนแล้วกัน”
ความแก่นแก้วของปลายฟ้า สนเหลือที่จะรับ ท่านเปรยลอยๆ พร้อมกับโครงศีรษะไปด้วย
“พ๊อ!! คนที่ไม่ไหวน่ะคือฟ้า พี่เดชน่ะแรงยังกับช้าง”
ปลายฟ้าชิงพูด
