ค่ำคืนนี้พระจันทร์สวยเด่นอยู่บนนภาหยกรดาเลยออกมานั่งรับลมชมจันทร์อยู่หน้าที่พักคนงาน ซึ่งมีกระท่อมน้อยไว้ให้คนงานในปางได้มานั่งเล่นพักผ่อนที่กระท่อมหลังนี้ และเวลานี้ก็ดึกมากแล้วทุกๆ คนทำงานมาเหนื่อยก็พากันเข้านอนหมดแล้ว จะมีก็แต่เธอที่มานั่งตากลมตบยุงชมจันทร์อยู่คนเดียว
“อาเจ๊มองหยกอยู่ไหมคะตอนนี้”
หญิงสาวเอ่ยถามสายลมที่พัดผ่านไปผ่านมา เผื่อว่าพี่สาวที่จากไปจะได้ยินบ้าง
“หยกคิดถึงอาเจ๊นะ คิดถึงม้า คิดถึงป๊า ยิ่งเมื่อตอนเย็นป๊ากับม้าโทรหาหยก หยกแทบน้ำตาร่วง แต่เจ๊ไม่ต้องห่วงเค้านะ คนอย่างหยกรดาไม่มีใครทำอะไรได้หรอกค่ะ”
หญิงสาวพึมพำในกระท่อมน้อยใต้แสงจันทร์
อีกมุมหนึ่งของฟากกระท่อมวายุเดินเล่นรับลมมาเรื่อยๆ เพื่อหวังให้สายลมในยามค่ำคืนพัดพาความปรารถนาที่มีต่อหยกรดาให้ลดน้อยลง แต่แล้วสายตาคมเข้มก็เหลือบไปเห็นนางฟ้าแสนสวยนั่งอยู่ที่กระท่อมเพียงลำพังด้วยคืนนี้เป็นคืนที่จันทร์เต็มดวง เลยท
