ไอ้เหี้ยมรสชมพูหวาน

ไอ้หน้าโจร

ด้านปุณณ์ชะเง้อคอมองทางข้างหน้าก็ไม่เห็นว่าจะมีช่างจากอู่มาสักที จึงโทรไปเร่ง และก็ได้ความว่าตอนนี้คนของอู่ได้ออกมาแล้ว และก็ต้องยิ้มออกเมื่อมีรถมาจอดอยู่ตรงหน้ารถของเธอพร้อมกับมีกล่องอุปกรณ์ช่าง แต่ก็อดยิ้มตลกกับชุดของพนักงานของอู่ไม่ได้ สีชมพูจ๋าสดใสเปื้อนน้ำมันเครื่องเป็นคราบ แล้วคนที่ก้าวเดินมาเคาะกระจกรถของเธอก็ดูหน้าโหดเกินกว่าเธอจะลดกระจกลงพูดคุยด้วย

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เหี้ยมเคาะกระจกเรียกเจ้าของรถเพื่อจะถามว่าใช่เธอไหมที่โทรตามให้อู่ออกมาดูรถให้ แต่พอมองดูล้อรถแล้วคงใช่แน่ เพราะมันรั่วแบนเห็นได้ชัด

“ไอ้เส็งมึงมาเคาะซิ เขาจะปะยางรถไหมเนี่ย” เหี้ยมหมดความอดทน เมื่อเขาเคาะกระจกเรียกคนข้างในนานแล้วแต่ก็ยังเงียบ

“ครับลูกพี่” เส็งเดินมาเคาะไม่นาน คนในรถก็เลื่อนกระจกลง

“รีบๆ ดูรถให้ฉันเลยค่ะ ฉันรอนานแล้ว” ปุณณ์สั่งทันทีเมื่อลดกระจกลง ก็คนนี้น่าคุยกว่าคนก่อนหน้าที่ดูยังไงก็โจรเถื่อนชัดๆ

กรอด!

เหี้ยมกัดฟันดังกรอดเมื่อเส็งเคาะกระจกแค่ครั้งเดียว เธอก็ลดกระจกลงมาคุยด้วย ทีเขาเคาะตั้งนานสองนานหล่อนก็ไม่ยอมลดกระจกออกมาคุยด้วย

“มันช้าเพราะคุณนั่นแหละครับ ไอ้เส็งไปจัดการดูให้เธอหน่อยซิ” เหี้ยมสั่งลูกน้องโดนไม่คิดจะสนใจมองดูหน้าของเจ้าของรถคันหรู ส่วนเส็งนั่นก็นิ่งอึ้งราวกับต้องมนตร์สะกด เมื่อเจอนางฟ้าตรงหน้า ปากนิดจมูกหน่อย สองแก้มนวลปัดแก้มชมพูน้อยๆ คิ้วรับกับกรอบหน้า ผิวขาวๆ มองเลยต่ำไปยังลำคอระหงของเจ้าของรถ เส็งแทบกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเธอใส่เสื้อเกาะอก

“ไอ้เส็งรีบๆ สิวะ” เหี้ยมหันมาเห็นลูกน้องของตนยังคงยืนนิ่งและบังหน้าของเจ้าของรถอยู่ เขาจึงไม่ได้เห็นหน้าของหล่อนชัดๆ เห็นเพียงแค่ผมสีดำสลวยปลิวเมื่อต้องลมจากด้านนอกเท่านั้น

“ครับลูกพี่” เส็งรับคำแล้วรีบไปทำงานของตัวเองทันที แล้วนั่นแหละเขาถึงได้เห็นหน้าของเจ้าของรถยนต์คันหรู ซึ่งเขาก็ไม่ต่างจากเส็งก่อนหน้านี้ เขาเดินเข้ามาหาเจ้าของรถราวกับถูกร่ายมนตร์ใส่ มือใหญ่หยาบกร้านเผลอยกขึ้นยื่นไปหมายจะจับแก้มนวล แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อถูกมือเล็กของหล่อนปัดออกห่าง

“สกปรก! อย่าเอามือของแกมาใกล้ฉัน” น้ำคำดูถูกเหยียดหยามหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากสวย ทำให้ความรู้สึกที่มีต่อคนสวยตรงหน้าลดถอยลงไปทันที เมื่อคำพูดช่างขัดกับใบหน้าเหลือเกิน

เฮอะ!

“สวยตายแหละครับคุณผู้หญิง” รู้ว่าสวยแต่ปากแบบนี้สวยไปก็เท่านั้น

“แก...ไอ้หน้าโจร แกกล้าว่าฉันเหรอ ฉันเป็นลูกค้านะ”

“แล้วไง...ใครสน ใครแคร์ แค่ลูกค้า ไอ้เส็งไม่ต้องทำแล้ว...กลับ”

“แต่ลูกพี่ ผม...”

“กูสั่งให้กลับก็คือกลับ ลูกค้าแบบนี้ก็ไม่ทำให้” เหี้ยมสั่งเสียงเหี้ยมแล้วเดินไปกระชากดึงลูกน้องให้ลุกขึ้น

“ฉันจะฟ้องเจ้าของอู่” เธอขู่เขาพร้อมเปิดประตูรถลงมายืนเท้าสะเอวอย่างเอาเรื่องทั้งสอง

“เชิญขี่ม้าสามศอกไปฟ้องเลยครับคุณผู้หญิง เพราะฟ้องไปก็เท่านั้น” พูดจบก็ปล่อยมือที่จับคอเสื้อของลูกน้องแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะชักดึงออกมาจากกระเป๋ากางเกงพร้อมกับลิปสติกมันในมือ แล้วเปิดฝาออกทาริมฝีปาก ก่อนจะเม้มสองสามทีเพื่อให้ปากชุ่มชื่น

เส็งเปลี่ยนอารมณ์ตามลูกพี่แทบไม่ทัน จากเกรี้ยวกราดก่อนหน้ามาเป็นสาวเสียแล้ว จริงอยู่เจ้านายของมันนั้นดุดันเด็ดเดี่ยว แต่ที่ทำให้มันไม่เข้าใจคือเจ้านายมักพกพาลิปสติกมันไปไหนมาไหนด้วยเสมอ และจะทาทุกครั้งเมื่อรู้สึกปากแห้งโดยไม่สนใจใครและไม่อายใครด้วย เหมือนอย่างตอนนี้ที่กำลังทำ

เมื่อเก็บลิปสติกไว้ในกระเป๋ากางเกงเรียบร้อยแล้วก็ไม่ลืมพูดทิ้งท้ายให้สาวสวยที่สวยแต่รูปแต่ปากไม่ดีคนนี้ให้เจ็บใจ

“อู่ของเราต้อนรับแต่คนที่รู้เห็นหัวเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเท่านั้นครับคุณผู้หญิง”

“หน้าก็แย่ ตัวก็ดำ หนวดเครารกรุงรังไม่เข้ากับชุดชมพูของอู่อีก และที่สำคัญทาลิป อู่เส็งเคร็ง” ไม่ง้อก็ได้ เมื่อไม่ปะยางรถให้เธอก็ไม่ง้อ ว่าจบก็เปิดประตูรถกลับเข้าไปเพื่อหาโทรศัพท์มากดต่อสายหาคุณป้าที่แม่ให้เบอร์โทรติดต่อ แล้วทำไมหล่อนไม่คิดได้ก่อนหน้านี้ ถ้านึกได้คงไม่ได้เจอกับช่างร่างยักษ์แบบนี้หรอก

กรอด!

เหี้ยมกัดกรามแน่นเมื่อถูกสาวแปลกหน้าดูถูกอู่ของตน

“ลูกพี่ใจเย็นๆ นะครับ” เส็งแตะแขนหัวหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อดึงสติเหี้ยม

“คนอย่างไอ้เหี้ยมหยามไม่ได้มึงก็รู้ และที่สำคัญยัยนั่นว่าอู่ของกู กูไม่ยอม” ว่าแล้วก็เดินกลับไปกระชากดึงประตูรถของสาวเจ้าออกทันที

“ว้าย! นะ...นายจะทำอะไรฉัน”

“ขอโทษผมเดี๋ยวนี้ คุณกล้าดียังไงถึงมาดูถูกอู่ของผม”

“อ้อ...ไม่พอใจสินะที่ฉันว่า ฝันไปเถอะ ไม่มีทาง ฉันไม่ขอโทษ” พูดจบก็เชิดหน้าสวยๆ มองไปทางอื่นแล้วกดต่อสายหาเบอร์ของคุณป้าที่แม่ให้มาทันที

“ลูกพี่ เธอเป็นผู้หญิงนะ แถมยังสวยด้วย” เส็งเดินมาดึงแขนของลูกพี่ตัวเองไว้

“สวยด้วยมีดหมอสิไม่ว่า” รู้ทั้งรู้ว่าหล่อนสวยธรรมชาติ แต่ก็ยังอยากจะพูดพร้อมสะบัดมือของเส็งออกจากแขนตนเองออกอย่างรำคาญ

“ไอ้คนสกปรกกล้าดียังไงมาว่าฉันสวยด้วยมีดหมอ” ปุณณ์เถียงอย่างไม่ยบอมพร้อมกับวางโทรศัพท์ที่กดต่อสายไปหาญาติไว้แล้วลุกขึ้นไปทุบตีคนตัวโตทันที

โอ๊ย!

ทั้งทุบทั้งตีและข่วนแรงๆ จนเหี้ยมหลบทันบ้างไม่ทันบ้าง

“เก่งนักใช่ไหมยัยบ้า” แล้วก็รวบร่างน้อยเข้ามากอดก่อนจะยกขึ้นพาดไหล่กว้างของตัวเอง

กรี๊ดดดด

“วางฉันลงนะไอ้คนสกปรก แกรู้ไหมว่าชุดฉันราคาเท่าไหร่”

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

ทั้งทุบตีแผ่นหลังใหญ่และสองเท้าก็ถีบเตะไปมาหาอิสระให้ตนเอง

“ลูกพี่อย่าทำอะไรเธอเลยครับ” เส็งห้ามลูกพี่ของมัน

“เสือก! มึงไปปะยางรถให้เธอ กูจะกลับ จะพายัยเนี่ยไปสั่งสอน จะได้รู้ว่าคนสกปรกอย่างกูทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง...หึหึ” พูดจบก็เดินก้าวเร็วๆ ไปยังรถเครื่องของตน แล้ววางหล่อนไว้ที่หน้าถังน้ำมันของรถแล้วตัวเขาก็ขึ้นไปนั่งซ้อน ก่อนจะติดเครื่องยนต์ด้วยการกดสตาร์ทมือ อีกมือก็กอดรัดร่างน้อยรั้งเข้าหาตนโดยไม่สนใจว่าหล่อนจะดิ้นแรงแค่ไหน

กรี๊ดดด

“ไอ้เลว แกจะพาฉันไปไหน”

หึหึ

เหี้ยมทำเพียงแค่ขำในลำคอแล้วบิดคันเร่งรถไปทันทีโดยไม่สนใจเส็งที่ยืนมองอยู่

“ลูกพี่ไม่ทำอะไรคุณคนสวยหรอก” เส็งบอกกับตัวเองทั้งๆ ที่ไม่มั่นใจ ก่อนจะเดินไปปะยางรถให้เธอต่อ เมื่อตอนนี้เจ้าของรถถูกเจ้าของอู่ซิ่งเอาไปเสียแล้ว