กว่ามื้อเย็นของบ้านจะจบลงก็กินเวลานานเมื่อพลอยใสและหาญต่างก็ชวนปุณณ์พูดคุยตลอดการทานข้าว ส่วนเหี้ยมพอทานอิ่มก็ไม่สนใจจะนั่งอยู่ร่วมโต๊ะด้วย เขาขอตัวขึ้นไปอาบน้ำนอนพักผ่อนบนห้อง วันนี้เขายังไม่อยากพูดคุยอะไรมากนัก และตอนนี้ปุณณ์แยกตัวขึ้นไปยังห้องพักของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงสองสามีภรรยาเจ้าของบ้านที่ยังนั่งทานขนมหวานต่อหลังจากทานของคาวไปแล้ว
“คุณหาญว่าลูกชายเราดูแปลกๆ ไหมคะวันนี้” แม้ว่าเหี้ยมจะแสร้งไม่สนใจปุณณ์ และมีสีหน้าบึ้งตึงไม่พอใจและฝืนยิ้มตลอดการทานข้าว นางก็มองเห็นความผิดปกติจากสายตาของลูกชาย
“ตาเหี้ยมแปลกยังไงครับคุณพลอย” ไม่รู้ว่าภรรยามองเห็นเหมือนที่ตนเห็นไหม เพราะสายตาของลูกชายในบางครั้งก็มีหลุดเป็นประกายเมื่อมองไปยังปุณณ์ แม้จะเป็นเพียงแค่เสี้ยววินาที แต่ก็มากพอจะทำให้หาญเห็นอะไรหลายๆ อย่างในดวงตาสีเหล็กกล้าของลูกชายตนเอง
“ไม่รู้สิคะคุณหาญ แต่มันแปลกมากเลยนะคะ ลูกชา
