Episode 10 : ทำการนัดหมาย
1137 Words
หลังจากที่เราทั้งสี่คนได้ทำเรื่องอย่างว่าที่บริษัทของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ทำตัวเองให้แปลกไปจากในแต่ละวัน แค่วันนี้ คุณกิตเลือกที่จะให้พวกเรากลับไปพัก โดยที่ให้เหตุผลว่าพวกเราต้องไปคุยงานกับลูกค้าข้างนอก และะนัดให้ทุกคนไปงานเลี้ยงที่พวกเขาฉลองการที่แผลกได้รางวัลที่เรียกว่าทำงานสำเร็จจริงได้เข้ามาทำงาน ในวันพรุ่งนี้
“เดี๋ยวผิงไปอาบน้ำเลยนะ เราขอนอนพักแล้วไม่ไหวแล้ว"ฉันเอ่ยออกมาเมื่อเดินเข้ามาภายในห้อง ฉันได้ล้างตัวมาตั้งแต่ที่อยู่ที่ห้องของคุณกิต มีเพียงแคผิงที่ยังไม่ได้ล้างตัวเอง เพราะคุณดินเล่นไม่ปล่อยเจ้าตัวให้ได้พักเลย จะเอาเวลาไหนไปล้างเนื้อล้าตัวได้
“จะว่าทั้งคุณกิตและคุณดินนี่เด้ดใช่ย่อยเลยแกว่าไหม” ผิงเอ่ยออกมาเมื่อเราทั้งคู่ได้เดินเข้ามาภายในห้องพักของตัวเองแล้ว โดยที่เราเดินเข้ามาทิ้งตัวเองลงนอนที่เตียงนอนอย่างอ่อนแรง ที่เรียกว่าหมดแรงมากกว่า
“แกยังไม่เคยได้กับนนทืนะซิไฉันเอ่ยออกมาก่อนที่จะมองไปยังใบหน้าของผิงที่ดูมีความสงสัยอย่างที่เรียกว่า เจ้าตัวอยากรู้อยากเห็นมากกว่า
“อ๋อคนที่เธอมีอะไรด้วยที่ห้องน้ำใช่ไหม”
“ใช่คนนั้นแหละ ว่าแต่วันนี้มีใครรู้เรื่องบ้างนอกจากเธอกับคณดิน"ฉันถามออกมาเพราะดูผิงจะรู้เรื่องที่ฉันแบบไปมีอะไรกับเพื่อนร่วมงานที่เพิ่งย้ายมาจากเครือลูกเมื่อไม่กี่วัน แต่เสร้จฉนเมื่อวานนี้เอง
“มีแค่ฉันกับคุณดิน"
“อ๋อคือที่เธอบอกว่าเกือบได้เกือบเสียกับคุณดินเพราะเรื่องที่เธอกับเขาแอบเข้าไปทำเรื่องอย่างว่าที่ห้องน้ำ แต่เห็นว่าฉันมีแขกก็เลยออกมาหรอ” ฉันเอ่ยออกมาอย่างขบขันไม่น้อยเพราะเรื่องที่ฉันทำ ทำให้คนแถวนี้อดมีเวลาที่ดี ถึงว่าทำไมวันนี้คุณดินไม่สนใจฉันเลย และที่เขาเรียกให้ฉันอยู่เมื่อวานก็คงเพราะต้องการระบาย ความกำหนัดที่มีมาจากผิงมากกว่าเรื่องอื่น ที่เป็นเมื่อข้ออ้างสำหรับเขา
“ใครบอกว่าเราออกมาล่ะ เราดูจนจบแล้วค่อยเดินออกมาต่างหาก” ฉันเงียบลงเพราะเหมือนเรื่องที่ผิงพูดมาเจ้าตัวจะเป็นคนชนะอย่างบอกไม่ถูก
“ไปอาบน้ำไป” ฉันเอ่ยออกมาอย่างอยากจะไล่ให้ผิงออกไปใกล้ๆ ตัวเองจริงๆ
เย็นวันรุ่งขึ้น (วันเสาร์)
วันนี้ฉันกับผิงเดินทางออกมาจากคอนโดเป็นเวลาเกือบสองทุ่มเพราะเขานั้นไม่ได้ต้องการที่จะดื่ม ด้วยที่ฉันไม่ชอบเรื่องดื่อม ไม่ต่างไปจากผิงเลยขอถ่วงเวลาเลยออกมาทำให้ตัวเองมาช้ากว่าที่นัดเกือบสองชั่วโมง
“เดี๋ยวเราไปห้องน้ำก่อนนะ ไปที่โต๊ะก่อนเลย” ผิงพูดออกมาเมื่อเราทั้งสองเดินทางมาที่ถึงไนท์คลับแล้ว ฉันก้ไพุดอะไรออกไปเพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น ก่อนที่จะเดินแยกจากผิงไปที่โต๊ะที่ตอนนี้มีพนักงานของแผนก ที่เป็นทั้งหญิงและชาย
โดยที่ฉันแต่งตัวด้วยชุดเกาะอกที่เป็นเดรชสีแดง กับผิงที่เป็นสีดำ หลังจากที่เดินเข้ามาก้เจอเสียงทักทายที่ยั่วส่วนต่ำกว่าเข่าของตัวเองไม่ได้
“อ้าวแล้วผิงไปไหน” คุณกิตเอ่ยออกมาก่อนจะเอ่ยอออกม ทำให้ฉันหันไปมองที่เขาพร้อมยิ้มให้ไม่ได้ โดยที่เขาไม่ได้เดินมาคนเดียวเพราะยังมีคนที่เรียกว่าเป็นคุณดินที่เดินตามเข้ามาด้วย
“ไปเข้าห้องน้ำค่ะ เห็นเจ้าตัวบอกว่าจะมาช้าหน่อย” ฉันเอ่ยออกมาเพราะผิงมันเดินตามผู้ชายที่เดินเข้ามามาขอเบอร์ของมันไปตอนี่เราทั้งสองกำลังเดินเข้ามาภายในไนท์คลับเมื่อไม่นานมานี้
“งั้นก็ไม่เป็นไร สนุกให้เต็มที ถ้าไม่ไหว็กลับเลยนะ ไม่ต้องมาบอกผม” คุณกิตเอ่ยออกมาอย่างรู้ทันคนอื่นที่เดี๋ยวก็อ้างโน้นอ้างนี้เพื่อที่จะของตัวกลับเพราะแต่ละคนไม่ได้ชอบการมาเที่ยวแบบนี้เลย มีแค่พวกผู้ชายที่แผนกแค่สี่ห้าคนที่ไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่
หลังจากผ่านไปเกือบครึ่ง ผิงก้เดินกลับมาโดยที่มีคนเดินเข้ามาส่งเธอถึงโต๊ะ และจะเป็นใครไปได้เมื่อคนที่เดินเข้ามาคือคนที่ผิงเดินตามออกไป
“ส่งผิงแค่นี้แหละค่ะ”
“ครับ เดี่ยวไว้ว่างๆ ค่อยมานั่งดื่มกับผมนะครับ” ผู้ชายคนนั้นเอ่ยออกมาก่อนที่จะเดินออกไป ผิงเดินเข้ามาหาฉันโดยที่ไม่ลืมที่จะใช้มือโอบที่เอวของฉัก่อนจะใช้มือตีลงที่ก้นงอนของฉัน
“เอามันไหม” ฉันถามออกมาเมื่อผิงยกเหล้าขึ้นเพื่อที่จะดื่ม แต่เหมือนเธอเพิ่งไปวิ่งมารธานมาทำให้เธอดื่มเหมื่อนน้ำเปล่าเลยก็ว่าได้ ผิงไม่ตอบออกมาเพียงแต่พยักหน้ารับให้ฉันเท่านั้น
“น้องผิงไปไหนมาครับ ดูซิเหงื่อแตกเหมือนไปทำอะไรมาเลย”
“พอดีผิงลืมของไว้นะคะเลยรีบกลับปเอาที่คอนโดกลัวมาสายเลยต้องรีบหน่อย” ผิงเอ่ยตอบออกมาโดยที่เจ้าตัวเน้นย้ำคำว่าเอาจนฉันแทบจะหลุดหัวเราออกมา
“ไปต่อไหม” เสียงของนนท์ที่เอ่ยออกมาทำให้คุรกิตและคุณดินมองมาที่เราแทนมองไปยังคนถาม
“ไปไหม” ไงเป็นงี้ คุณดินเขาไปทำความรู้จักกับนนท์มาตั้งแต่ตอนไหน ทำไมอยู่ๆ ก็เอ่ยออกมาอย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ยกันแบบนี้
“หมดนี้หรอ หรือแค่สามคน"ผิงเอ่ยถามออกมา ทำให้ฉันหันไปมองเจ้าตัวด้วยสายตาที่เรียกว่าถามอะไรออกมา ไม่คิดเลยสักนิด เพื่อคนอื่นจะไม่รู้เรื่องของพวกเราถามออกมาแบบนี้ก็รู้เรื่องกับหมดแล้วมั้ง
“ทั้งหมดเนี่ยแหละ จะเขินทำไม เห็นมาหมดแล้ว” แทนเอ่ยออกมา เขาเป็นคนที่ฉันนอนด้วยบ่อยนะ แต่ไม่ค่อยมีใครได้รู้เพราะเราไม่ค่อยพูด เขาเป็นคนที่เก็บตัวเองเงียบ แต่เอาเกงไม่เบาเลยนะ
- Writer
