ราเชลแปลกใจนิดหน่อยที่เจอมารินกับอิงอรที่คฤหาสน์ของตนเอง เธอกำลังเซ็งกับข้อบังคับของบิดา และเชื่อว่าอีกไม่นานหรอกที่เธอจะแหกกฎทุกข้อของบริโอ้ การมีสามีสักคนนี่ลำบากฉิบหาย เธอเพิ่งอายุยี่สิบแปดเองนะ
“สวัสดีค่ะมาริน คุณอาอิงอร”
ราเชลทำความเคารพญาติผู้ใหญ่แล้วทิ้งตัวนั่ง
“ปิแอร์เอาจริงงั้นเหรอ หลานจึงมีสีหน้าไม่ดีแบบนี้” มารินกระเซ้า
“แด๊ดพยายามหาผัวให้ไอ แต่ไอยังไม่อยากได้” อิงอรเบ้ปาก อยากเอากระดาษทรายขัดลิ้นคนพูด แต่ราเชลไม่ใช่คนที่นางทำแบบนั้นได้ นางเลยพยายามสงบใจลง และฟังอาหลานสนทนากัน
“มีธุระอะไรกับไอหรือเปล่า”
ราเชลเป็นคนฉลาด พูดไม่เกินสามประโยคเธอกับจับสังเกตได้
“นิดหน่อยน่ะ มีบางอย่างที่เราสองคนอยากรู้”
ราเชลเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง ยื่นมือออกไปรับรูปถ่ายที่อิงอรส่งให้
“เกี่ยวอะไรกับแพรฟ้า?” รูปที่รับมาคือรูปผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอเอง
“แพรฟ้า” อิงอรสะดุดใจ เธ
