“ย้ายมานั่งด้านหน้า” เฮียหินออกคำสั่งเมื่อคุณหมอเดินห่างจากรถ
“ค่ะ” อาอี้หอบหิ้วกระเป๋าสัมภาระย้ายไปนั่งข้างหน้า ก่อนที่เฮียจะออกรถอาอี้หันมองคุณหมอฟ้าใสจึงได้สบตากับคุณหมอที่หันกลับมา อาอี้ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ทว่าคุณหมอไม่ยิ้มตอบ ซ้ำยังจ้องเขม็ง
“เมื่อคืนพริกหวานเป็นยังไงบ้าง”
“ตัวร้อน ไข้ขึ้นสูงค่ะ”
“ไปดูแลแบบนั้นไม่กลัวติดไข้หรือไง ทำไมไม่พาไปหาหมอ”
“เจ้พริกไปมาแล้วค่ะ” ที่อาอี้พูดมาเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด เจ้พริกน่ะเหรอจะป่วย คนที่ป่วยน่ะอาอี้ต่างหาก เธอป่วยใจและหมอที่ไหนก็ไม่มีทางจะรักษาหาย ทางเดียวที่จะหายคือเธอรักษาตัวเอง
“…เฮียจะแต่งงานเดือนหน้า”
“ค่ะ”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณหมอฟ้าใสจะเข้ามาอยู่ในบ้าน อาอี้ต้องดูแลคุณหมอเหมือนที่ดูแลเฮีย เรื่องค่าจ้างเฮียจะเพิ่มให้เพราะเฮียรู้ว่างานที่อาอี้ทำมันเหนื่อยมาก คุณหมอฟ้าใสเขาเป็นง่าย ๆ นะ แต่ทุกเรื่องอาอี้ต้องถามเขาก่อนจะได้ไม่
