“ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร เพราะฉันไม่แคร์ความรู้สึกของคุณ”
“บัดซบ!” กัปตันเอริกสบถลั่นกับคำตอบของธาราดา “ก็ดี ในเมื่อคุณไม่แคร์ความรู้สึกของผม...ผมก็จะไม่แคร์ความรู้สึกของคุณเหมือนกัน”
เค้นเสียงตอบให้ธาราดาต้องร้าวรานบ้างแล้ว กัปตันเอริกก็กระแทกเท้าเดินออกไปจากห้องนอน ทางด้านธาราดา พอคนตัวใหญ่ที่ถนัดทำให้เธอเสียใจในทุกนาทีเดินออกไปจากห้องแล้ว ก็วางแปรงสำหรับปัดบรัชออนลงกับโต๊ะเครื่องแป้ง มือเล็กกำขอบโต๊ะไว้แน่น ดวงตาทั้งสองแดงก่ำจากการกล้ำกลืนก้อนสะอื้น ความขมขื่นไว้ข้างในกาย
หญิงสาวเคยวาดฝันว่าเมื่อโตขึ้น เธอคงมีความรักที่สวยงาม มีความสุขกับชายที่เธอรัก และเขาคงคอยเอาอกเอาใจเธอในตลอดเวลา แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่วาดฝันไว้ เธอรักกัปตันเอริก แต่กัปตันหนุ่มไม่ได้รักเธอ แล้วใยเขาจะมาสนใจความรู้สึกของเธอด้วย
ธาราดาต้องใช้เวลาหลายนาที ในการสะกดความเสียใจร้าวรานไว้ข้างใน จากนั้นก็คว้ากระเป๋
