บทที่ 9
ภัสราเงียบไปชั่วครู่ หญิงสาวเสยปอยผมเปียกที่ลู่ลงมาปรกใบหน้าหมาดชื้น คำร้องขอนั้นทำให้เธอเริ่มหวั่นไหว หยาดน้ำที่เกาะพราวบนใบหน้าสวยไม่อาจปกปิดความรู้สึกของเธอได้ แก้มของภัสราเป็นสีแดงก่ำโดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจเลยจริง ๆ
“จะดีหรือคะ...ฉันว่า...ฉันไม่ควรรบกวนคุณให้มากกว่านี้”
“แล้วถ้าฉันจะบอกว่านี่เป็นคำสั่งล่ะ เธอจะปฏิเสธฉันไหม เวอร์เน็ตตา”
เขาแนบแก้มสากระคายกับแก้มเนียน ลมหายใจของเขาเป่ารดใบหูเล็ก ภัสรารู้สึกหนาวเยือกขึ้นมาเมื่อคิดทบทวนว่าเธอยินยอมเขาง่ายไปหรือเปล่า
แต่หญิงสาวก็ไม่อาจปฏิเสธตัวเองได้เลยว่าเวลาอยู่ใกล้ดมิทรีเขาทำให้เธอรุ่มร้อนมากขนาดไหน หัวใจเธอเต้นเร็วเวลาอยู่ใกล้เขา หายใจสะดุดเวลาได้ยินเสียงของเขาและยามสบนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลคู่นั้นมันก็ทำให้เธอรุมร้อนอย่างประหลาด
“เธอรับปากกับป้าของเธอแล้วไม่ใช่หรือว่าจะทำตามคำสั่งของฉันทุกอย่าง อย่าลืมสิ่งที่เธอพูดกับฉันด้วย
