บทที่ 17
พูดจบแม่บ้านสาวก็ลุกขึ้นแล้วกระโดดลงทะเลก่อนจะผุดขึ้นมาอีกครั้งและมองคนในเรือที่กำลังโคลงเคลงอย่างสะใจ
“ดาเรน...นั่นเธอจะทำอะไร...เธอลงไปในน้ำทำไม!”
ภัสราถามด้วยความตื่นตกใจ หญิงสาวทำอะไรไม่ถูกเมื่อต้องอยู่บนเรือที่โคลงไปเคลงมาตามกระแสคลื่นเพียงลำพัง
“ฉันก็จะให้เธออยู่ในเรือนี่ยังไงกันล่ะ”
“ดาเรน...นี่เธอหลอกฉันอีกแล้วหรือ เธอทำอย่างนี้ทำไม”
“ฉันก็ทำเพื่อความสะใจ ถ้าไม่มีเธอคุณดมิทรีจะได้หันมาสนใจฉันบ้าง...บางทีนะ เรือลำนี้อาจจะพาเธอกลับไปถึงเมืองไทยก็ได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
ดาเรนหัวเราะเสียงดังราวกับนางพรายน้ำก่อนจะหันหลังว่ายกลับเข้าฝั่งปล่อยให้ภัสรานั่งหมดแรงอยู่เพียงลำพังในเรือเล็กที่ไหวโยก
“ดาเรน...ดาเรน!”
หญิงสาวตะโกนเรียกหากแต่เรือที่เธอนั่งอยู่ในนั้นลอยห่างออกจากฝั่งและดาเรนที่ว่ายกลับไปเรื่อย ๆ ภัสราเริ่มร้องไห้ เธอกลัวมากที่สุดในชีวิต ในขณะเดียวกันดาเรนก็ว่ายน้ำโดย
