ฉันยืนอ่านข้อความนั้น แล้วถอนหายใจยาวไปถึงบางนา ก่อนที่จะเงยขึ้นมองห้างสรรพสินค้าชื่อ ZER อีกครั้ง
มะนาวผู้มาพร้อมจังหวะนรก! พอให้คำนิยามกับตัวเองเพื่อเป็นขวัญกำลังใจ ฉันก็เดินมุ่งเข้าไปในห้าง แล้วขึ้นบันไดเลื่อนไปร้านบิงซูของวาเลน และแน่นอนไปถึงยังไม่ทันเข้าร้านด้วยซ้ำ คุณชินหันมาเห็น เขาก็โบกไม้โบกมือเรียกฉัน
“ทางนี้ลูกหนี้” เรียกฉันดี ๆ ไม่ได้รึไง! คนมองใหญ่แล้ว
ฉันหันมองทุกคนที่มองมายิ้ม ๆ ก่อนจะบากหน้าหนา ๆ เดินจ้ำอ้าวไปหาเจ้าหนี้คนใหม่ที่หล่อกว่าคนเก่ามาก แต่เสียดาย... เขาหลงตัวเองไปหน่อย
“สวัสดีค่ะคุณชิน” ก้นถึงเก้าอี้ปุ๊บ ฉันก็ทักทายปั๊บ ก่อนจะเหลือบมอง รอบ ๆ ร้าน เช็คความเสี่ยงของตัวเอง จนคุณชินดันถ้วยบิงซูอีกถ้วยมาให้ฉัน
“กินก่อนสิ ฉันสั่งเผื่อเธอด้วย” บ้าเอ้ย... ฉันแค่ตั้งใจจะมาวางเงินแล้วกลับเลย ทำไมคุณชินต้องยื้อให้ฉันนั่งที่สุ่มเสี่ยงแบบนี้ด้วย
“ถ้าอยากกิน ไปกินที่อื่
