มะนาว | ทยอยจ่าย ทยอยกิน

1800 Words

“เราไม่ได้มีอะไรกันแค่วันนี้วันเดียวเหรอคะ?” ฉันถามตามหลังผู้บริหารหนุ่มที่กำลังเดินมุ่งไปที่ห้องแต่งตัว จนเขาตอบกลับมาทั้ง ๆ ที่ยังหันหลังให้ “ถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอ เธอก็ไปไหนไม่ได้” “แล้วเมื่อไหร่คุณจะเบื่อฉันคะ?” เท่านั้นแหละร่างสูงก็ชะงัก และหันมามองหน้าฉันทันที “ทำไมเธอต้องถามเซ้าซี้ อยู่ในที่ของตัวเองก็พอ ฉันเรียกใช้เมื่อไหร่ค่อยเจอกัน มันยากตรงไหน?” “ก็ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนี้ แถมมีหนี้ต้องจ่าย ต้องเรียนและฝึกงาน ถามตรง ๆ นะคะเงินสิบเก้าล้านคุณจะให้ฉันได้เมื่อไหร่ เรื่องเจอกันฉันยังไงก็ได้ แต่ขอเงินให้ฉันก่อนได้มั้ยคะ” “เธอคิดว่าฉันโง่รึไง?” ฉันชะงักไปครู่กับประโยคนั้น ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปหาเขาเพื่อไถ่ถามให้แน่ใจ ถึงแม้จะเจ็บและระบมแค่ไหน แต่เรื่องเงินฉันต้องไม่พลาด เพราะที่ฉันยอมทำถึงขนาดนี้ก็เพราะเงินทั้งนั้น ฉันต้องได้สิ! “หมายความว่ายังไงคะ?” “หมายความว่าฉันจะทยอยจ่าย

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD