“พี่เซอร์มองแกตลอดเลย” ทันทีที่หย่นก้นหนัก ๆ ลงเก้าอี้ชายหาด อันติงก็เปิดประเด็นช้ำใจขึ้นมา
“เขาคงกลัวฉันไปวุ่นวายกับเขา ไม่ก็กลัวฉันสร้างความเดือดร้อนให้”
“งั้นเหรอ เฮ้อ... ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย เป็นบั้นปลายนักศึกษาแพทย์ที่หนักหน่วงสุด ๆ” อันติงพูดไปลูบท้องไป ตอนนี้เพื่อนฉันเริ่มทำใจได้แล้วและเธอก็ตั้งใจจะเก็บลูกไว้
“แล้วเรื่องลูกแกจะทำยังไง? จะบอกพ่อแม่แกมั้ย?” อันติงพยักหน้าเบา ๆ ช้า ๆ ดูเหมือนเธอยังไม่มั่นใจเท่าไหร่ จนสุดท้าย.... ฉันแอบเห็นน้ำตาเธอคลอออกมา
“คงต้องบอก ฉันจะไปต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศแกไปด้วยกันมั้ย?”
อะไรนะ? อะไรมันช่างประจวบเหมาะและบังเอิญขนาดนี้ เมื่อกี้คุณอลันเพิ่งคุยเรื่องนี้กับฉันเอง!
“ฉันต้องใช้ทุนสามปี แกลืมไปแล้วรึไง?”
“ฉันจ่ายให้ ไปกับฉันนะแก ฉันอยู่ไม่ไหวแน่ ๆ ถ้าไม่มีแกไปด้วย ฉันจะไปคลอดที่นั่นอย่างน้อย ๆ ก็รักษาหน้าตาพ่อแม่ไว้”
ฉันได้ยินแ
