มะนาว | ประมูลพรหมจรรย์
1570 Words
“ไง ไม่เจ็บตัวใช่มั้ย? หรือให้ฉันพาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล แต่เออ เธอเรียนหมอนี่หว่า คงไม่ต้องแล้วล่ะมั้ง” เขาถามเองตอบเอง ทันทีที่เปิดประตูรถขึ้นมา
จนฉันเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าผ้า และก้มมองเสื้อกาวน์ตัวสั้นที่ใส่อยู่ สงสัยเขาเห็นนำหน้าชื่อนศพ.ล่ะมั้งถึงได้รู้ ช่างสังเกตเหมือนกันนะเนี่ย
“ค่ะไม่เป็นไร แต่คุณเป็นคนช่างสังเกตดีนะคะ”
“ฉันเป็นคนหูตาไวต่างหาก แล้วนี่จะให้ฉันไปส่งที่ไหน? บ้านเหรอ?” ฉันละสายตาจากใบหน้าหล่อ ๆ เขาทันที ก่อนที่จะชี้ไปข้างหน้า
“ไปข้างหน้าเรื่อย ๆ เลยค่ะ ฉันยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้ ฉันกลัว”
“พวกนั้นมันไม่ทำอะไรแล้วล่ะ เพราะฉันจ่ายให้เธอไปหมดแล้ว” เขาหันมาบอกฉันเรียบ ๆ ราวกับจ่ายค่าไอติมแท่งละยี่สิบให้ฉัน
แต่จ่ายแค่เจ๊จิ๋ม แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ ยังไง ๆ ฉันก็ต้องหาเงินใช้หนี้เองอยู่ดี เพราะภายในเดือนนี้ต้องมีคนมาทวงอีกแน่ ๆ
“ขอบคุณนะคะ แต่ยายยังทิ้งหนี้ไว้ให้ฉันอีกเยอะ นอกจากเจ๊จิ๋ม ก็มีหนี้นอกระบบอีก ฉันไม่รู้จะหายังไงแล้วเหมือนกัน” ฉันตัดเพ้อและเหลือบมองเขาเป็นระยะ จนเขาถามขึ้นมาว่า…
“เหลืออีกเท่าไหร่ล่ะ? ฉันจ่ายให้เธอก่อนก็ได้” เฮ้ย ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ
“เดี๋ยวนะคะ ทำไมคุณพูดเหมือนมันเป็นเรื่องง่าย ๆ แล้วนี่คุณมาช่วยฉันทำไม? เงินไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ หรือคุณจะจีบฉัน!”
“บ้าเหอะ! ตลกแล้ว ฉันช่วยเพราะจำได้ว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทอันติง ไม่ได้พิศวาสเธอเลยสักนิด”
อันติง! ฉันเงียบและนึกในหัวตาม อันติงรู้จักตระกูล ZER ด้วยเหรอเนี่ย หรือว่าเขาคนนี้ จะตามจีบอันติงอยู่
“คุณชอบเพื่อนฉันเหรอคะ?” ฉันถามตรง ๆ จนคุณอลันหันขวับมาทันที
“เปล่า! เธอนี่คิดไปไกลมากเลยนะ ฉันเป็นเพื่อนสนิทไอ้ติณห์พี่ชายอันติง จบมั้ย?”
แบบนี้นี่เอง รู้แบบนั้นฉันก็เงียบ และก้มหน้าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง ตั้งใจจะไลน์ไปบอกอันติงซะหน่อย ว่าเพื่อนพี่ชายของเธองานดีมาก แต่ยังไม่ทันเข้าแอพพลิเคชั่นไลน์ด้วยซ้ำ ผู้ชายข้าง ๆ ฉัน เขาก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“เธอยังเหลือหนี้อีกเท่าไหร่?”
ปิ๊ง คำถามนี้ ทำให้ฉันคิดแผนชั่ว ๆ ขึ้นมาทันที หรือจะลองอ่อย ๆ หว่านเสน่ห์คุณอลัน ให้เขาช่วยดีนะ เพราะเขาทั้งหล่อ รวย ใจดี เศษเงินแค่นี้คงไม่ติดอะไรอยู่แล้ว ใช้มารยาหญิงให้เป็นประโยชน์ซะนังมะนาว!
“ประเมินไม่ได้เลยค่ะ บ้านที่ฉันอยู่ก็กำลังจะถูกไล่ที่ และมีหนี้นอกระบบอีก ฉันหาเงินไม่ทันจริง ๆ ฉันกำลังเรียนอยู่ด้วย คุณพอจะมีงาน ให้ฉันทำมั้ยคะ?”
ประโยคสุดท้ายฉันปรับน้ำเสียงออดอ้อน จนเขาหันมามองแว๊บนึง แล้วพยักหน้าเบา ๆ
“อืม อยากทำงานแบบไหนล่ะ ฉันมีผับแถวเอกมัยพอดี เธอนั่งดริ๊งและเอนเตอร์เทนแขกได้มั้ย?”
ฉันไม่เคยทำงานแบบนั้นเลย และดู ๆ งานมันก็ค่อนข้างดึก อีกอย่างกว่าผับจะปิดแล้วกลับถึงบ้าน ฉันเดาว่าคงตีสองตีสาม ฉันแหกตาตื่นไปราวน์คนไข้ตอนเจ็ดโมงเช้าไม่ไหวหรอกนะ
“มีงาน... ที่สบายกว่านั้นมั้ยคะ? ฉันไม่เคยทำอะไรอย่างว่าเลย ไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายด้วย”
ฉันพยายามตะล่อมบอกอ้อม ๆ ว่าฉันสด ซิง ไม่จิงโจ้ จนคุณอลันเงียบไป และคิ้วที่ขมวดกับปลายนิ้วชี้ที่เคาะพวงมาลัยรถ ก็ทำให้ฉันรับรู้ได้ ว่าเขากำลังใช้ความคิดอยู่
“อืม... ฉันก็พอจะมีแนวทางนะ แต่เธอต้องปิดเรื่องเงียบและรับข้อเสนอทุกอย่าง เผลอ ๆ เธอปลดหนี้เกลี้ยงและอยู่กินสบาย ๆ ด้วยซ้ำ” ฉันอมยิ้ม เข้าแผน งานแบบนี้แหละที่ฉันต้องการ
“ค่ะ แล้วมันเป็นยังไงเหรอคะ?”
ฉันถามด้วยน้ำเสียงสุดอินโนเซ้นท์ จนคุณอลันยิ้มกริ่ม แล้วหันมาบอกฉันว่า...
“ประมูลพรหมจรรย์ให้กลุ่มนักธุรกิจ เธอสนใจมั้ย?”
ประมูลพรหมจรรย์! หลังจากที่คุณอลันขับรถพาฉันเที่ยวรอบเมือง สองทุ่มกว่า เขาก็มาส่งฉันที่บ้าน ซึ่งตอนที่เราไปขับรถเล่นกันนั้น เขาไม่ได้จีบหรือเต๊าะอะไรฉันเลย เขาบอกรายละเอียดเกี่ยวกับการประมูลพรหมจรรย์ ของกลุ่มนักธุรกิจที่เขาเล่นกันอยู่
ซึ่งกลุ่มนี้ เป็นความลับสุดยอด ไม่ใช่ใครที่ไหนจะเข้าไปลงรายละเอียดสินค้าได้ง่าย ๆ ต้องมีหนึ่งในสมาชิกชักชวนเข้าไป และผ่านคุณอลันคัดกรองอีกครั้ง
เพราะข้างในกลุ่มนั้น มีนักธุรกิจรวยติดอันดับประเทศไทยมีหน้ามีตา ราว ๆ สามสิบคน ทุกคนโปรไฟล์ดีเลิศ และที่สำคัญ พวกเขารักษาภาพลักษณ์ของตัวเองมาเป็นอันดับหนึ่ง
นี่คือการขายบริการอีกช่องทางนึง ลักชัวรี่ ปลอดภัย ได้เงินหนา เป็นความลับ ผู้หญิงสามารถตั้งราคาประมูลเท่าไหร่ก็ได้ ขอแค่มีออฟชั่นที่หนุ่ม ๆ นักธุรกิจพึงพอใจ
หัวหน้ากลุ่ม ก็จะเริ่มจับเวลาและเคาะประมูลทันที และคนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มนี้ก็คือคุณอลัน ผู้ชายใจดีและเพรียบพร้อมแห่ง ZER กรุ๊ปของฉัน ที่ฉันหลงคิดว่าเขาคือเทพบุตรมาโปรด!
แต่เขาไม่ได้บังคับฉันนะ เขาให้เวลาฉันคิด ถ้าฉันตกลงเมื่อไหร่ให้ติดต่อเขาไปในไลน์ แต่ต้องรับให้ได้ที่ลูกค้าจะไม่เปิดเผยตัวตน ซึ่งเรื่องนี้เขาก็รับรองกับฉันอยู่หลายหน ว่าเขาคัดทุกคนที่เข้ามาในกลุ่มด้วยตัวเอง
นักธุรกิจพวกนั้น ต้องมีเงินในบัญชีห้าร้อยล้านขึ้นไป และที่สำคัญไม่มีครอบครัว ไม่มีโรคติดต่อ แถมคุณอลันยังบอกว่า เขาไม่ใช่พ่อเล้านะ เขาแค่เป็นศูนย์บรรเทาทุกข์ของพวกคนรวย ๆ ที่หน้าบางอยากหาเศษหาเลย แต่ดันเปิดเผยไม่ได้ มันไม่ใช่ธุรกิจเพราะเขาไม่ได้เงิน แต่มันคือความสนุกและความสุข ที่อยู่ภายใต้ความพึงพอใจของผู้ขายและผู้ประมูล
ซึ่งถ้าฉันจะลงขาย เขาก็ไม่มีสัญญาอะไรทั้งนั้น เขาให้ฉันไปตกลงกับผู้ประมูล ที่ฉันต้องเรียกเขาว่า นายท่าน เอาเอง ว่าหลังจากขายพรหมจรรย์ไปแล้ว นายท่านคนนั้นจะยังใช้บริการ หรือเลี้ยงดูฉันในฐานะไหน?
ซึ่งบางคนจบแล้วก็แล้วไป จากกันด้วยเงินก้อนใหญ่ แต่บางคนโชคดีหน่อยทองหล่นทับ ถูกเลี้ยงดูต่อยาว ๆ และคบกันในฐานะคนรักไปเลย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การประมูลที่ปลอดภัยต้องผ่านคุณอลันเท่านั้น
พอคิดทบทวนเรื่องทั้งหมด ฉันก็เดินไปทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้โยกเก่า ๆ ของยาย มองข้าวของเครื่องใช้ภายในบ้าน มองชั้นเก่า ๆ ที่เคยวางขายของชำ แต่เมื่อไปหยุดเห็นรูปถ่าย ที่ยายถ่ายคู่กับฉันเท่านั้น ฉันที่พยายามเข้มแข็งมาตลอดทั้งวัน ก็อดปล่อยน้ำตาออกมาไม่ได้ ฉันปาดน้ำตาที่ไหลด้วยหลังมือ มองรูปนั้นพร้อมน้ำตาที่เอ่อออกมาไม่ขาดสาย
สิ่งที่คุณอลันเสนอ ฉันยอมรับว่าฉันสนใจ เพราะอย่างมากฉันก็แค่ผ่านผู้ชายแค่คนเดียว และเมื่อฉันเรียนจบ ฉันหมดหนี้ ฉันก็จะหยุดมัน และวันนั้นฉันจะเป็นแพทย์หญิงเต็มตัว ที่เดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ถึงที่ผ่านมาจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรือเดินในทุ่งลาเวนเดอร์ แต่อนาคตฉันจะต้องดีกว่านี้ และฉัน... จะไม่มีวันหันกลับมามองจุดดำจุดเดียวของตัวเองอีกเป็นอันขาด
พอคิดได้แบบนั้น น้ำตาที่เอ่อก็ไหลลงมาอีกครั้ง พร้อมกับเสียงสะอื้นที่ฉันพยายามกดกลั้นมันไว้ จนฉันไหล่สั่น
“ฮึก ๆ หนูทำแบบนี้ หนูจะไม่ขอโทษยาย เพราะหนูไม่ผิด ยายนั่นแหละผิด เพราะเป็นคนทำให้หนูไม่มีทางเลือกเอง!”
ฉันบอกจบก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ฮึดใจเข้มแข็งขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่จะควานหาโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และเลือกคนที่ฉันเพิ่งเพิ่มเพื่อนในไลน์ล่าสุด
จนนิ้วโป้ง ค้างอยู่หน้าแป้นพิมพ์สั่นระริก เหอะ ลังเลทำไมมะนาว?
คนอื่นอาจจะมองว่าสิ่งที่แกทำมันผิดและไร้ศักดิ์ศรี แต่ทำไมแกต้องแคร์? ทำไมแกต้องสน? พวกนั้นไม่ได้ส่งเสียหรือให้ข้าวแกกินสักหน่อย แกเลือกทำมันเพราะแกสะดวกแบบนี้ แค่นี้เอง!
พอคิดให้กำลังใจตัวเองได้และหายลังเล ฉันก็ตัดสินใจส่งสติกเกอร์ทักทายคุณอลันไป มันเป็นสติ๊กเกอร์เด็กสาวยิ้มแฉ่ง และโบกมือให้ ก่อนที่สุดท้าย ฉันจะพิมพ์ข้อความส่งไปอีกว่า…
[MANOW: คุณอลันคะ มะนาวตกลง เข้าร่วมการประมูลค่ะ]
- Writer
