ผัวโฉด

ตอนที่9 ท้องไม่รับ

...

วันใหม่มาเยือนไปกว่าครึ่งค่อนวันกว่ามิ้งจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้ ร่างกายของเธอแค่ขยับก็เท่ากับร้าวเหมือนพร้อมปริแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เธอลืมตาขึ้นหันไปมองข้างกายของตัวเองแต่ไร้เงาคนใจร้ายที่กัดกินเธออย่างป่าเถื่อนแทบขาดใจตาย กว่าจะฝืนประคองตัวเองลุกขึ้นนั่งได้ก็โอดครวญร้องซี๊ดโอ้ยนับครั้งไม่ถ้วน

“ไอ้บ้า!” ทำได้เพียงกร่นด่าอีกคนที่ไม่รู้อยู่ไหน แข้งขาสั่นอ่อนไร้เรี่ยวแรง เนื้อตัวปวดร้าวราวกับถูกรุมตบสิบต่อหนึ่งก็ไม่เกินจริง ท้องก็หิว ห้องน้ำก็อยากเข้า แต่ยากจะลุกจริงๆ “เหนือ...น้ำเหนือ!”

ลองออกปากเรียกเขาดูเผื่อเขาจะอยู่ในห้องน้ำ หรือข้างนอกพอให้ได้ยิน

แต่พอไม่มีการตอบรับก็ต้องขยับกายอย่างยากลำบากหยิบโทรศัพท์ข้างเตียงมากดโทรออกไปหาตัวต้นเหตุ

(ตู๊ดดด...) เสียงรอสายดังขึ้น แล้วก็ดังอยู่แบบนั้นจนมันตัดไป

“ไม่รับสายอีกแล้ว” เธอบ่นอย่างรู้สึกหงุดหงิดโมโห ตั้งแต่หมั้นกันมาโทรหาเคยรับสักสายหรือยัง...ไม่ไง

แต่เธอจะโทรอีกครั้ง

(ตู๊ดดด...ตู๊ดๆๆ) ดังขึ้นแล้วสุดท้ายก็ถูกตัดสายไป

“เห้อ!” ได้แต่ถอนหายใจอย่างน้อยใจปนโกรธเคืองกับความละเลยของเขา

ผลั่ก! เสียงแรงผลักประตูดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าดุดันของน้ำเหนือที่ปรากฏออกมาท่ามกลางกลิ่นบุหรี่ลอยโชยให้รับรู้

“จะโทรหาทำไม น่ารำคาญ!” เขาว่าให้เธออย่างไม่อ่อนโยนเลยสักนิด

“แล้วทำไมไม่รับล่ะ” เธอย้อนกลับไปอย่างไม่พอใจ “อยากเข้าห้องน้ำ”

แต่ก็บอกความต้องการของตัวเองขึ้น

“ปัญญาอ่อนหรือไงอยากเข้าห้องน้ำต้องบอก” เขาสวนกลับทันควันด่าให้เธออย่างไม่ไว้หน้ารักษาความรู้สึก

“แล้วใครทำให้มิ้งลุกไม่ไหว!” ก็ย้อนสิ่งที่เขาทำกับเธอกลับไปนั่นแหละ

“ทำตัวเองทั้งนั้น ร่านวางยาผู้ชาย!” เขาด่าออกมาทันที ยังไม่หายโกรธและโมโหเลยที่พลาดท่าให้เธอ แม้จะคุ้มกับการได้ระบายเกินฤทธิ์ยาจนคนตรงหน้าสลบเหมือดคาแท่ง แต่ก็ไม่สะใจพอให้หายโมโห

“พูดให้มันดีๆ หน่อยเหนือ มิ้งเป็นเมียนะ” เธอว่าออกไปอย่างไม่พอใจ มองสบตากับเขาไม่ละสายตาไปไหน

“เมียแม่มึงสิมิ้ง เอาเพราะเงี่ยน แถมยังเ****นเพราะยา ใครเขาจะนับมึงเป็นเมีย” น้ำเหนือสวนกลับทันควัน ปฏิเสธสถานะที่เธอพูดออกมาอย่างเย็นชา

“ถ้าไม่ใช่เมียแล้วเป็นอะไร” ทั้งโกรธทั้งน้อยใจ แต่ก็ยังถามออกไปอย่างต้องการคำตอบ

“ยิ่งกว่าอีตัว หรือเรียกว่านางบำเรอก็ถือว่าให้มากสุดๆ แล้ว” เขาเย้ยหยันดูถูกออกมาอย่างไม่เสียเวลาคิด

“คิดกับฉันแบบนี้จริงๆ หรอน้ำเหนือ” มิ้งถามขึ้นอย่างเริ่มโกรธและเสียใจ

เขามองเธอนิสัยไม่ดีแล้วคิดว่าเธอจะเสียใจไม่เป็นหรอ หน้าตาที่ดูหยิ่งและเหวี่ยงของเธอมันเหมือนคนไม่มีน้ำตาร้องไห้ไม่เป็นหรือไงถึงเอาแต่พูดจาแย่ๆ กับเธอไม่หยุด

“เออ!” น้ำเหนือกระแทกเสียงกลับทันที “แล้วอย่ามาทำทุเรสๆ แบบนี้อีก กับมึงครั้งเดียวเกินพอ!”

เขาว่าให้อย่างหัวเสีย ชี้หน้าสั่งเธออย่างดุดัน

“เออ งั้นก็อย่ามาเอาฉันอีกแล้วกัน!” ในเมื่อไม่อยากได้ก็อย่ามาเอาเธออีก ให้มันรู้ไปสิว่าเขาจะทำได้

“ถ้ามึงไม่วางยาแม้แต่เส้นผมก็ไม่แตะหรอก” สวนกลับทั้งที่เมื่อคืนกลับเสียวหัวเสียวตัวฟินไม่หยุด แต่เพราะความหงุดหงิดในตัวคนตรงหน้าจึงอดพูดจาว่าให้ไม่ได้

“ในเมื่อฉันดีกับนายและให้ความสำคัญกับนายแล้วไม่ต้องการ งั้นก็ตามใจเลยน้ำเหนือ” โกรธ แต่ที่มากกว่านั้นคือน้อยใจ ได้แต่ประชดออกไปหวังว่าเขาจะหวาดหวั่นบ้าง

“เก็บเอาไว้เถอะมิ้ง ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยต่างคนต่างอยู่ยิ่งดี” น้ำเหนือยังไร้เยื่อใยเหมือนเดิม “แล้วอย่าลืมหายาคุมมากินด้วย ท้องไม่รับเว้ย!”

พูดจบก็เดินออกจากห้องนอนไปอย่างไม่แยแสคนบนเตียงเลยสักนิด

“ถ้าฉันไม่รักนาย คิดว่าคนอย่างฉันจะนั่งฟังนายพูดแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกหรอ” มิ้งพูดกับตัวเองคนเดียวพร้อมกระบอกตาที่ร้อนผ่าว

ภายนอกที่ดูเข้มแข็งของเธอ ไม่ได้แผลว่าหัวใจจะทำจากเหล็กกล้าไร้ความรู้สึก มันก็แค่ก้อนเนื้ออ่อนนุ่มที่ถูกทำร้ายได้ด้วยความรู้สึก คำพูด และท่าทีของคนที่รักเหมือนกับคนอื่นนั่นแหละ

ไม่ได้แสดงออกด้านอ่อนแอให้ใครเห็น ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีมันสักหน่อย

สุดท้ายจากที่เรียกเขาเพื่อขอความช่วยเหลือหวังได้รับการดูแลจากคนที่รักบ้าง แต่ต้องกัดฟันลุกขึ้นด้วยขาสั่นระริกกลางกายร้าวปริ เดินเข้าห้องน้ำอย่างยากลำบาก

ยิ่งตอนที่นั่งลงชักโครกเพื่อทำธุระส่วนตัว มันแสบจนใบหน้าเหยเกน้ำตาคลอ เล่นเอาอักเสบจนอยากจะร้องไห้

“ไอ้บ้าน้ำเหนือ!” อีกครั้งที่ต้องด่าคนร้ายออกมาเมื่อเห็นสภาพเนื้อตัวของตัวเองผ่านกระจก รอยแดงช้ำ ม่วงเขียว เต็มไปหมดทั้งคอ เนินอก หน้าท้อง เอว แม้แต่ต้นขาก็ไม่เหลือ

แบบนี้มันไม่ได้เอาเธอแล้ว มันทำร้ายร่างกายเธอมากกว่า

มิ้งพาตัวเองไปอาบน้ำชำระร่างกายล้างคราบคาวออกจากตัว รู้ว่าเมื่อคืนทุกรอบทุกหยดอยู่ในมดลูกเธอ ถ้าขืนไม่ทำอะไรและรอต่อไปรับรองตัวอ่อนได้ฝังสำเร็จแน่

ถึงจะรักมันแต่ก็ใช่ว่าเธอจะคิดวิธีปล่อยท้องจับผู้ชายหรอกนะ เพราะวิธีนี้ใช้ได้แค่กับคนมีสำนึก หากเจอพวกไร้สำนึกต่อให้ท้องแฝดสี่ก็ไม่มีประโยชน์

อีกอย่างเธอไม่เอาชีวิตเด็กมาเล่นสนุกหรอก เธอได้รับความรักความอบอุ่นจากครอบครัวยังไง ก็อยากให้ลูกเกิดมาท่ามกลางความรักความอบอุ่นจากคนเป็นพ่อหรือแม่แบบนั้น ไม่ใช้อารมณ์คึกคะนองชั่ววูบทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกจากห้องนอนมาเพื่อหวังหาอะไรรองท้อง แต่ทันทีที่ก้าวเกือบถึงโถงนั่งเล่นกลิ่นบุหรี่แรงชัดกว่าตอนน้ำเหนือเข้าไปในห้องซะอีก

มันเครียดที่เอาเธอจนต้องสูบบุหรี่หนักขนาดนี้เลยหรือไง

ทั้งสองสบตากันเล็กน้อย แววตาต่างเต็มไปด้วยแรงอาฆาตไม่ต่างกัน ดูไม่รู้เลยว่าเป็นคู่หมั้นและพึ่งเอากันเมื่อคืน มองเหมือนกับเกลียดกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน

“ถอนหมั้นกันไหม” มิ้งถามออกมาอย่างประชด หวังให้เรื่องเมื่อคืนส่งผลต่อความหวงแหนเธอบ้างสักนิด

“เอาดิ” แต่เขากลับตอบออกมาอย่างรวดเร็วไม่เสียเวลาคิดเลยแม้แต่เสี้ยววินาที เล่นเอาใจคนถามกระตุกบีบหน่วงๆ ไม่น้อย

“ใครจะปล่อยให้นายมีความสุขกันล่ะ” สุดท้ายก็แสร้งปั้นหน้าประชดออกไป ทั้งที่จริงๆ อาจจะอยากเอาชนะส่วนหนึ่ง แต่ไม่อยากเสียเขาไปเลยส่วนใหญ่

“ใครกันแน่จะทุกข์วะ หมั้นกับมึงก็เอากับคนอื่นได้ มีความสุขกับคนอื่นได้” เมื่อเห็นว่าเธอกวนอารมณ์น้ำเหนือก็ย้อนกลับอย่างไม่ยี่หระ บอกให้รู้ว่าจะหมั้นหรือไม่ชีวิตเขายังเหมือนเดิม

“ทำอะไรไว้หน้ากันบ้างน้ำเหนือ ยังไงขาข้างหนึ่งของนายก็ก้าวมาเป็นผัวฉันแล้ว” มิ้งว่าออกมาอย่างไม่พอใจ ยิ่งได้ยินสิ่งที่เขาพูดก็รู้ได้เลยว่าความลึกซึ้งของเราไม่ได้ส่งผลต่อความรู้สึกใดกับเขา อีกทั้งยังจะทำตัวเหมือนเก่าไม่สนใจเธอ

“ถ้ากูก้าวเข้าไปเองไว้หน้าแน่ แต่นี่แม่งเหมือนถูกกระชากให้ก้าวเข้าไปแล้วล่ามไว้ให้ชักกลับคืนไม่ได้” เขายอกย้อนเปรียบเปรยได้อย่างแสบสันไม่น้อย

“จำไม่ได้หรอว่าตอนนั้นนายรักฉันแค่ไหน” ไม่ว่าจะพูดอะไรเขาก็ไร้เยื่อใยกับเธอราวกับศัตรู มันอดไม่ได้จะพลั้งปากพูดถึงอดีตที่เขาเคยรู้สึก

“จำได้ งั้นก็รู้ไว้ด้วยว่าตอนนั้นรักร้อย ตอนนี้เกลียดล้าน” ก็ยังคงยอกย้อนได้อย่างต่อเนื่อง ช่างสันหาการเปรียบเทียบให้คนฟังสะอึกไม่หยุด “แล้วถ้าไม่อยากให้กูพลั้งมือตบปากมึง ก็อย่าขุดความเลวระยำตัวเองมาพูดมาก”

“เกลียดยังไงก็ได้แบบนั้น ระวังฉันปล่อยท้องให้ผู้ใหญ่จับแต่งนะ ถึงตอนนั้นอย่าหวังว่าหย่าให้” เธอประชดให้เขากลัวไปงั้นแหละ ก็บอกแล้วว่าไม่มีความคิดนั้นอยู่ “แล้วอย่าคิดว่าจะลอยตัวทำอะไรก็ได้ เพราะฉันจะคอยจ้างนักสืบฟ้องทุกคนเมื่อนายไปเอาใคร!”

“ถ้ายังคิดว่าตัวเองทุเรสไม่พอก็ตามสบายเลยมิ้ง” น้ำเหนือไหวไหล่ขึ้นราวกับไม่ทุกข์ร้อน “แต่ระวังกว่าผลท้องจะออกกูอาจจะหนีไปจดทะเบียนกับใครก่อนก็ได้นะ”