ผัวโฉด

... หน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์คลาคล่ำไปด้วยนักศึกษามากมายทั้งในเครื่องแบบและนอกเครื่องแบบ เป็นคณะที่นักศึกษาชายมากกว่านักศึกษาหญิงอย่างเห็นได้ชัด แม้จะไม่ได้น้อยกว่าชนิดที่หาผู้หญิงยาก แต่ก็เห็นหน้าคร่าตากันทั่วถึงคุ้นชินอย่างดี นั่นทำให้เวลามีนักศึกษาสาวจากต่างคณะย่างกรายมาเยือนที่คณะแห่งนี้ มักได้รับการต้อนรับด้วยเสียงที่ดัง สายตาที่สนใจ โดยเฉพาะสาวสวยร่างอรชรที่เดินนวยนาดบนรองเท้าส้นสูงถึงสี่นิ้ว ขาเรียวยาวขาวเนียนโผล่พ้นจากกระโปรงนักศึกษาทรงสอบตัวสั้นรัดสะโพกผาย สูงขึ้นไปเห็นเอวคอดที่รัดด้วยเข็มขัดก่อนจะดึงดูดสายตาด้วยเสื้อพอดีตัวทำให้เห็นถึงทรวดทรงนาฬิกาทรายน่ามองของเธอ ยิ่งตะลึงกว่านั้นเมื่อเห็นใบหน้าสวยยั่วยวนรูปไข่ใบเล็ก ปากอิ่มกระจับเล็กน้อย จมูกโด่งรั้น พร้อมกับดวงตาจิกเหวี่ยงดูออกว่าเป็นพวกเอาแต่ใจตัวเองแค่ไหน แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะรู้จักเธอ แต่ทุกครั้งที่ได้เจอแน่นอนว่ายังดึงดูดสายตาหนุ่มๆ ได้อย่างดีตั้งแต่ปีหนึ่งไปถึงพี่ใหญ่ “มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ” หน่วยกล้าตายเอ่ยขึ้นอย่างมีน้ำใจ คาดหวังอยู่ในสายตาของสาวงามสักครั้งแค่ได้คุยด้วยก็ยังดี “เห็นน้ำเหนือไหม” มิ้งหยุดเดินหันไปมองคนถามด้วยใบหน้าราบเรียบแต่ดูเชิดหยิ่งตามรูปทรงองค์ประกอบอวัยวะบนใบหน้าบวกกับนิสัยของเธอแล้วถามออกไป “มาหาพี่เหนือทำไมครับคนสวย” เพื่อนของชายคนแรกถามขึ้นแทนการตอบคำถาม “ไม่ตอบก็อย่าเสียเวลาถาม” มิ้งพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรที่ถูกจุ้นจ่าน เธอสะบัดหน้าออกเพื่อเดินหาเป้าหมายของตัวเองต่อ แต่เสียงของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นเรียกความสนใจของเธอ “เฮียเหนือ เด็กเฮียมาหา” มิ้งหันไปตามเสียงคนพูดก่อนจะไล่มองไปตามสายตาของอีกฝ่าย และได้เจอกับคนที่เธอมาหาเขาด้วยความหงุดหงิด ขาเรียวก้าวฉับๆ ตรงไปยังร่างสูงของผู้ชายที่อยู่ในเสื้อช็อปไม่ติดกระดุมสักเม็ด ด้านในเป็นเสื้อยืดสีดำ ส่วนล่างเป็นกางเกงยีนส์สีเดียวกันกับเสื้อตัวในและรองเท้าผ้าใบก็เช่นกัน “ทำไมโทรฯหาไม่รับ” มิ้งยิงคำถามออกไปทันทีที่มาหยุดตรงหน้าร่างสูงที่ขนาดเธอใส่ส้นสูงสี่นิ้วแล้วแต่ยังต้องเงยหน้าพูดกับเขา “ไม่ว่าง” น้ำเหนือตอบกลับปัดๆ แล้วก้าวเลี่ยงอย่างไม่อยากสนทนากับคนตรงหน้า “อย่าเดินหนีนะเหนือ!” เสียงเหวี่ยงไม่พอใจดังขึ้นขณะก้าวเท้าเดินตามหลังเขาไปอย่างไม่ยอม “.....” แต่เขากลับไม่สนใจยังก้าวยาวๆ เพื่อออกจากคณะไม่สนใจการมาของเธอ “เหนือ!...” เสียงเหวี่ยงของมิ้งดังขึ้น “พี่เหนือ” พร้อมกับเสียงใสของรุ่นน้องสาวอย่างนับดาวที่ดังขึ้นเช่นกัน “อืม” น้ำเหนือหยุดหันไปมองน้องรหัสตัวเองแล้วขานรับออกไปสั้นๆ แต่น้ำเสียงกลับฟังดูรื่นหู “.....” มิ้งรีบก้าวไปหยุดข้างน้ำเหนือมองไปยังผู้หญิงข้างกายเขาอย่างรู้จักทันที “ว่างไหมคะ พอดีนับอยากให้พี่ช่วยดู...” “ไม่ว่าง!” ไม่ต้องรอให้พูดจบมิ้งก็แทรกขึ้นด้วยเสียงเหวี่ยงทันที “วันนี้ต้องย้ายของไปอยู่คอนโดนาย” มิ้งเงยหน้าขึ้นไปพูดกับเหนืออีกครั้งให้รู้ถึงเจตนาการโทรหาและมาหาของเธอในวันนี้ “ห้องมึงไม่มีอยู่หรือไง” น้ำเหนือย้อนกลับอย่างไม่ไว้หน้า “มี แต่อยากอยู่กับคู่หมั้นตัวเอง”