ปาเข้าไปสามวันแล้วที่แก้วเกล้าไม่สบาย อาการไม่ดีขึ้นเลยสักนิด ณภัทรสลับผลัดเปลี่ยนกับพี่ชายทั้งสองคนมาคอยช่วยดูแลหญิงสาวในตอนที่เข้าต้องเข้าร่วมประชุม อีกทั้งช่วงค่ำก็คอยเช็ดตัวให้ตลอดจนถึงเช้าทว่าไข้ก็ยังมี สุดท้ายเลยตัดสินใจอุ้มพาไปโรงพยาบาลทั้งที่หลับอยู่
“น้องแก้วเป็นยังไงบ้างครับ”ณภัทรเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนเมื่อคุณหมอออกมาจากห้อง
“โชคดีที่มาถึงมือหมอทัน ไม่อย่างนั้นคนไข้อาจจะช็อตได้นะ หมอฉีดยาเรียบร้อย สักประมาณวันสองวันคงน่าจะดีขึ้น”หมอผู้ชายอายุประมาณ 40 กว่าๆ รายงานผลการตรวจให้กับญาติคนไข้ พอรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครเลยต้องดูแลเป็นพิเศษ หากทำให้ไม่พอใจหรือผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว หายนะมาเยือนโรงพยาบาลยิ่งกว่าแสงพุ่งใต้
“ขอบคุณมากครับ ผมขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ยครับ”เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเอ่ยถามต่อในสิ่งที่กังวลมากกว่าเดิม
“ได้สิครับ”คุณหมอพยักหน้า
“ห้องที่น้องแก้วพัก เคยมีคนตาย
