...จวนสกุลเซียว...
“เช่นไรอีกหลายวันกว่าร้านยาแห่งนั้นจะเปิดได้ พรุ่งนี้หลังจากเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิและไทเฮาแล้ว เจ้าจงเตรียมตัวเดินทางไปหยางโจกับข้าเถิด”
หลังจากเมฆหมอกพัดผ่านใบหน้าของใต้เซียวนั้นถึงยังคงมีอารมณ์เดียวอยู่ทว่าน้ำเสียงที่พูดคุยนั้นค่อยดีขึ้นอยู่หลายส่วน
“เดินทางเมื่อใดเจ้าคะ”
“เจ้ามิถามหรอกหรือว่าไปหยางโจวเพื่อการใด”
ไป๋หมิงจูอยากจะตอบอยู่หรอกว่าตนมิได้เบาปัญญาจนมิทราบได้ว่าทั้งหลุมศพบิดาและผู้เป็นมารดาของเขาอยู่ที่หยางโจวซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา หากแต่ ด้วยนิสัยมิใช่สตรีชอบพูดจามากความนางจึงเพียงเอ่ยว่า...
“แล้วแต่ท่านพี่สะดวกใจจะกล่าวเจ้าค่ะ”
...ไยจึงมีสามีภรรยาเช่นนี้อยู่ในโลกหล้ากันหนอ? ...
เสวี่ยจางหลินซึ่งนั่งคัดลอกงานทั้งหลายอยู่ยังมุมห้องหนังสือซึ่งหลังมื้อค่ำส่วนใหญ่แล้วทั้งใต้เท้าเซียวและฮูหยินล้วนมานั่งรวมกันอยู่ภายในห้องนี้ ถึงจะมิได้มีการพ
