Sa pagdilat ng mga mata ko kaagad na nagsilaglagan na naman ang mga luha ko kahit kakagising ko palang, kahit sa panaginip ko hinahabol ako ng katotohanan na sobrang nagpapadusa sa akin.
Hindi ko alam kung ilang oras akung nakatulog dahil sa pananakit ng buong katawan ko, pakiramdam ko pinaparusahan ako sa bawat araw na dumadaan. Sobrang malas ko sa buhay na mas gugustuhin ko nalang mamatay kaysa harapin ang lahat-lahat ng ito, paano ko tatanggapin ang katotohanan na kapatid ko si Kill. Paano ko haharapin ang buhay matapos kung malaman na kapatid ko ang lalaking mahal ko.
Dahan-dahan akung napabangon sa kama ko at pinahid ang luha kuna walang katapusan sa pagtulo, halos araw-araw akung umiiyak at walang kapaguran ang puso ko. Pilit akung bumabangon pero palagi akung nabibigo, hindi ko ka
