ในระหว่างอาทิตย์นั้น ทั้งสองต่างก็พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด แต่ความรู้สึกที่เคยอบอุ่นและสนิทสนมกลับจางหายไป ทุกครั้งที่ลิตาพยายามจะเข้าหา เคทก็แสดงท่าทีเย็นชาและห่างเหิน จนลิตารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเธออาจจะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก
เสียงหัวเราะและดนตรีดังเคล้าคลอกันในบรรยากาศของงานเลี้ยงพนักงาน แต่ในมุมหนึ่งของห้องที่เต็มไปด้วยผู้คนที่สนุกสนาน ลิตายืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนร่วมงานด้วยใบหน้าที่พยายามยิ้มและพูดคุยเหมือนปกติ แต่ภายในใจกลับหนักอึ้ง ความรู้สึกว่างเปล่าและเหงาจับจิตทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่เพียงลำพังในห้องที่แสนวุ่นวาย
สายตาของลิตาเหลือบไปเห็นเคทที่ยืนอยู่คนละฝั่งของห้อง ทั้งคู่ไม่เคยอยู่ห่างกันขนาดนี้มาก่อน แต่ตอนนี้พวกเธอกลับรู้สึกเหมือนมีช่องว่างขนาดใหญ่ที่ไม่สามารถข้ามไปได้ ลิตารู้สึกถึงความหนาวเหน็บที่แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ แม้ว่าจะมีผู้คนรายล้อ
