รักรสแซ่บ

เนื้อกวางน้อยแสนหวาน1

ที่ทำงานหลังจากเหตุการณ์ในห้องทำงาน ลิตารู้สึกถึงความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน บรรยากาศในออฟฟิศดูเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ความรู้สึกของความสับสนและความวิตกกังวลที่เธอมีตอนนี้ถาโถมเข้ามาในทุกช่วงเวลาที่เธอต้องเผชิญหน้า

ลิตาเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอในออฟฟิศ รู้สึกเหมือนทุกสายตาที่มองเธอเต็มไปด้วยความสงสัยและคำถามที่ไม่มีคำตอบ เธอพยายามทำงานให้ได้ตามปกติ แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากการจูบกับเคทยังคงฝังลึกอยู่ในใจของเธอ

ทุกครั้งที่เธอเห็นเคทในที่ทำงาน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกลับย้อนกลับมาอย่างรุนแรง เคทดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความมั่นใจและความเย้ายวนใจ ขณะที่เธอทำงานในออฟฟิศ ทุกการเคลื่อนไหวและการพูดคุยของเคททำให้ลิตารู้สึกถึงความตึงเครียดที่ท่วมท้น

ลิตาพยายามหลีกเลี่ยงการสบตากับเคท เพราะการสบตานั้นทำให้เธอรู้สึกถึงความตื่นเต้นที่ยังคงอยู่ และความรู้สึกที่ยังไม่สามารถจัดระเบียบได้ ความรู้สึกผิดหวังและความรู้สึกไม่แน่ใจเกี่ยวกับความรู้สึกของเธอทำให้เธอรู้สึกถึงการสูญเสียการควบคุม

ในบรรยากาศที่เครียดนี้ ทุกการพูดคุยและการทำงานร่วมกับเคทรู้สึกเหมือนเป็นการทดสอบความรู้สึกของลิตา เธอพยายามรักษาความเป็นมืออาชีพ แต่ทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเคททำให้เธอรู้สึกถึงความรู้สึกที่ท่วมท้นและความไม่แน่นอนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ลิตารู้ดีว่าเธอไม่สามารถหลีกหนีจากความรู้สึกนี้ได้ แต่การต้องเผชิญหน้ากับเคททุกวันทำให้เธอรู้สึกถึงความท้าทายและความกลัวที่ยังไม่สามารถคลี่คลายได้ เธอพยายามมุ่งมั่นในการทำงาน แต่ความคิดเกี่ยวกับเคทและสิ่งที่เกิดขึ้นยังคงอยู่ในใจของเธออย่างไม่รู้จักจบสิ้น

ในวันนั้นทั้งวัน เคททำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับลิตา เธอทำงานในออฟฟิศด้วยความมั่นใจและความเป็นมืออาชีพเหมือนเคย ไม่มีการแสดงออกหรือความเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนให้เห็นถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา

เคททำงานอย่างมีประสิทธิภาพและยิ้มแย้มให้กับเพื่อนร่วมงาน เธอจัดการกับการประชุมและงานที่ต้องทำด้วยความสงบและความมั่นใจที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอ เธอพูดคุยและทำงานร่วมกับลิตาอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่แสดงถึงความรู้สึกหรือการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในระหว่างพวกเขา

แม้จะมีความเป็นมืออาชีพ แต่ลิตากลับรู้สึกถึงความแตกต่างในบรรยากาศ เธอสังเกตเห็นว่าเคททำตัวเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น แม้ว่าภายในใจของเธอเองจะเต็มไปด้วยความสับสนและความวิตกกังวลเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา

ความรู้สึกนี้ทำให้ลิตารู้สึกถึงความตึงเครียดและความไม่แน่ใจ เธอพยายามรักษาความเป็นมืออาชีพและทำงานให้ดีที่สุด แต่การที่เคททำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้เธอรู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย

ทุกครั้งที่ลิตาเผชิญหน้ากับเคทในออฟฟิศ เธอรู้สึกถึงความตึงเครียดและความสับสนที่ยังคงอยู่ในใจ การทำงานร่วมกันในวันนั้นเต็มไปด้วยความเครียดและความรู้สึกที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทำให้ลิตารู้สึกถึงการต่อสู้ภายในตัวเองและความต้องการที่จะหาคำตอบเกี่ยวกับความสัมพันธ์นี้

เกือบอาทิตย์แล้วที่เคททำตัวเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับลิตา ความเป็นมืออาชีพของเคทในที่ทำงานและการแสดงออกอย่างปกติทำให้ลิตารู้สึกถึงความไม่แน่ใจและความสับสนที่เพิ่มขึ้น

ลิตารู้สึกถึงความรู้สึกที่แปรปรวนในใจของเธอ ความรู้สึกเง้างอนเริ่มสะสมจากการที่เคทไม่แสดงออกถึงความรู้สึกหรือการตอบสนองที่เธอคาดหวัง เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเคทกำลังหลีกเลี่ยงการพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น และทำให้เธอรู้สึกถึงความถูกมองข้ามและไม่สำคัญ

ทุกวันในที่ทำงานลิตาเผชิญหน้ากับเคทที่ทำตัวปกติอย่างไม่เปลี่ยนแปลง ความเงียบสงบนี้ทำให้ลิตารู้สึกถึงความตึงเครียดและความรู้สึกที่ไม่ได้รับการแก้ไข ในขณะที่เธอพยายามทำงานอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ความรู้สึกเง้างอนในใจของเธอก็ไม่สามารถปิดบังได้

การที่เคททำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้ลิตารู้สึกถึงความห่างเหินและความผิดหวัง เธอเริ่มคิดว่าความรู้สึกของเธออาจจะไม่สำคัญหรือไม่เป็นที่สนใจของเคท ความรู้สึกนี้ทำให้เธอเริ่มทบทวนความรู้สึกของตัวเองและถามตัวเองว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป

ลิตารู้สึกว่าความเงียบและการหลีกเลี่ยงของเคททำให้เธอรู้สึกถึงความไม่แน่นอนและความเครียดที่เพิ่มขึ้น เธอหวังว่าจะได้รับคำตอบหรือการพูดคุยที่ชัดเจนเกี่ยวกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น แต่การที่เคทยังคงทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้เธอรู้สึกถึงความอึดอัดและความเศร้าใจที่ไม่สามารถหาคำตอบได้

วันนี้ที่ทำโอทีดึก ลิตารู้สึกถึงความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นเมื่อเธอต้องใช้เวลาอยู่ในออฟฟิศเป็นเวลานานอีกครั้ง เคทยังคงทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา

ลิตา: (เคาะประตูเบา ๆ ก่อนเปิดประตูและเดินเข้ามา) เพื่อส่งงานให้เคท

เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานในตอนดึก ลิตารู้สึกถึงความสงสัยเมื่อพบว่าห้องกลับมืดสนิท เธอขยับเข้าไปอย่างระมัดระวัง ในห้องนั้นมีเพียงแสงจากโคมไฟสลัวที่ส่องเข้ามาเล็กน้อยจากภายนอก ทำให้บรรยากาศในห้องมีความเงียบสงัด

ลิตาหยุดชั่วคราวและใช้เวลาสักครู่ในการปรับสายตา ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงเบา ๆ จากด้านหลังของห้อง ทันใดนั้น ความเงียบในห้องทำงานถูกทำลายโดยการเคลื่อนไหวที่ไม่คาดคิด ลิตารู้สึกถึงมือเย็นๆ ที่มาปิดปากของเธออย่างฉับพลัน ความรู้สึกของความกลัวและความตกใจพุ่งขึ้นในหัวใจของเธอ ความมืดในห้องทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นได้ว่าใครเป็นคนทำเช่นนั้น

มือที่ปิดปากของเธอมีแรงกดที่เข้มข้นพอที่จะทำให้เธอรู้สึกถึงความวิตกกังวลและความตื่นตระหนก ร่างของลิตาถูกบีบให้ยืนนิ่ง ความรู้สึกถึงมือที่สัมผัสและการหายใจที่ติดขัดทำให้เธอรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย ในขณะเดียวกัน เสียงกระซิบของเคทดังขึ้นจากความมืด

“ไม่ต้องตกใจค่ะ” เสียงของเคทยังคงเต็มไปด้วยความนุ่มนวล

แล้วยื่นมือมาจับมือน้อยๆนั้นไว้พลางดึงลิตาก้าวไปเพื่อจะพาไปนั่งที่โซฟาตัวยาวแสนนุ่มตัวนั้น ขณะที่กำลังดินก่อนถึงโซฟา ลิตาสะดุดและล้มลงทันที เคทไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ทำให้ทั้งคู่ล้มลงบนโซฟานุ่ม ๆ ร่างของเคทตกลงทับลิตาอย่างไม่ทันตั้งตัว เคทล้มคร่อมอยู่บนตัวของลิตาในท่าทางที่เต็มไปด้วยความใกล้ชิดอกสวยเบียดบดแนบชิดกัน ความรู้สึกของโซฟาที่นุ่มและความมืดที่ล้อมรอบเพิ่มความโรแมนติกให้กับสถานการณ์นี้

เคทยิ้มเจ้าเล่ห์และกระซิบข้างหูลิตา “นี่คือการเริ่มต้นใหม่ที่ไม่คาดคิดนะคะ” เสียงของเคทเต็มไปด้วยความหยอกเย้ายั่วยวน

เคท: (นอนคร่อมร่างลิตาบนโซฟา ขณะกระซิบข้างหูลิตาด้วยเสียงพร่าและอ่อนหวาน) "คิดถึงจังค่ะ...ลิตา"

ลิตา: (หน้าแดงและหลบตา ขณะพูดด้วยเสียงเขินอาย) “คุณเคท...มัน...มันทำให้ฉันรู้สึกเขินค่ะ"

เคท: (ยิ้มและลูบเบา ๆ ที่หลังของลิตา ขณะพูดอย่างทะเล้น) "จริงเหรอคะ? ฉันแค่ไม่สามารถหยุดคิดถึงเธอได้เลยหลังจากคืนนั้น”

ลิตา: (เง้างอนเล็กน้อย ขณะพูดด้วยเสียงที่สั่น) "เคท...มันไม่ยุติธรรมเลยค่ะ...ฉันรู้สึกอย่างนั้นทุกครั้งที่คุณทำแบบนี้"

เคท: (โน้มตัวไปใกล้และยิ้มขณะสัมผัสใบหน้าของลิตา) "อย่าโกรธเลยนะคะ

เคท: (นอนคร่อมลิตาบนโซฟา ขณะกระซิบข้างหูลิตาด้วยความรู้สึกจริงใจ) "ลิตา...พี่เคทพยายามอดทนมาตลอดหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา"

ลิตา: (มองเคทด้วยความสงสัย ขณะถาม) "อดทนเรื่องอะไรคะ?"

เคท: (ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน) "อดทนไม่เข้าใกล้หนูมากเกินไปไงคะ..เพราะกลัวว่าอดใจไม่ไหว"

ลิตา: (หน้าแดงและรู้สึกถึงความอบอุ่นจากคำพูดของเคท ขณะพูด) "ทำไมคะ..."

เคท พี่กลัวอดใจไม่ไหวน่ะค่ะ

ลิตา: (หลับตาและรู้สึกถึงความร้อนจากคำพูดของเคท ขณะพูดด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น)

เคท: (นอนคร่อมลิตาบนโซฟา ขณะกระซิบข้างหูลิตาด้วยน้ำเสียงหวานและเต็มไปด้วยความรัก) "ลิตาจ๋าาา...เป็นแฟนพี่เคทไหมคะ?"

ลิตา: (รู้สึกเขินอายและหน้าแดง ขณะมองเคทด้วยความตื่นเต้น) "พี่เคท...ฉัน...ไม่รู้จะพูดยังไง"

เคท: (ยิ้มและสัมผัสที่หลังของลิตา ขณะพูดด้วยความอบอุ่น) "ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะ แค่บอกพี่ว่าต้องการเป็นแฟนพี่"