“วันรับปริญญาพี่ชาย”

1632 Words

“แต่งตัวเสร็จหรือยัง ยัยแคท” “ เสร็จแล้วค่ะ แคทกำลังจะลงไปเดี๋ยวนี้” เธอรีบเก็บของขวัญที่จะมอบให้พี่ชายและพี่ภีมใส่กระเป๋า เธอไม่ได้เจอเขามาตั้งหลายเดือน ไม่รู้ว่าเขายังจำเธอได้ไหม เจอหน้ากันเธอจะทักเขาว่าอะไรดีนะ เธอมีความคิดมากมายเกิดขึ้นในหัว “ ช้าจังเลยนะยายแคท” แม่บ่นเธอ หลังจากที่เห็นเธอเดินลงมาที่รถ “ขึ้นรถเถอะ วันนี้รถคงติดเดี๋ยวจะไปไม่ทันกันพอดี” พ่อของเธอเอ่ยขึ้น ทั้งสามคนรีบขึ้นรถ เพื่อไปงานรับปริญญาลูกชาย “รถติดมากเลยคุณ พอจะหาที่จอดรถได้ไหมเนี่ย” แม่พูดคุยกับพ่อ เมื่อเห็นว่ารถติดยาวมาก “ อาจจะมี แต่ต้องเดินไกลหน่อย” พ่อวิเคราะห์ “ เพราะเราคนเดียวชักช้าอยู่นั่นเองแม่เรียกตั้งแต่เช้าแล้ว” แม่หันกลับแคทอีกครั้ง “ แคทก็รีบแล้วนี่คะ” วันนี้ เธอแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีขาวความยาวแค่เข่า กลับรองเท้าผ้าใบ ส่วนผมเธอไปตรงความยาวเลยกลางหลังติดกิ๊ป ที่ข้างหูรูปดาวทั้งสองข้าง ด้านหน้าปล่อยผมหน้าม้าบางลง แต่งหน้าบางๆ น่ารักสมวัย “ เอาน่าคุณ อย่าไปบ่นลูกนักเลย ดูสินั่งหน้าจ๋อยแล้ว” พ่อเอ่ยปากแม่ เมื่อเห็นว่าแม่หันไปบ่นลูกสาวสุดที่รักของเขาอีกแล้ว “ จริงค่ะพ่อ แม่บ่นแต่แคทอยู่คนเดียว” “ คุณนี่ก็ตามใจลูกฉันเคยตัว” “ ไม่ให้ผมตามใจลูกแล้ว จะให้ผมไปตามใจใคร” พ่อตอบอย่างอารมณ์ดี ส่วนแม่ก็ได้กระส่ายหัว เพราะรู้ดีว่า สามีของตนรักและเอ็นดูยายแคทมากขนาดไหน ถ้าต่อไปยายแคทจะมีแฟน สามีของเธอคงไม่ยอมง่ายๆ แน่ “ พ่อคะหรือเราจะไปหาที่จอดรถในห้างกันดี แล้วนั่งวินมอเตอร์ไซค์กันไปว่ามันจะถึงไวขึ้นนะคะ” แคทแสดงความคิดเห็นขึ้น เมื่อเห็นว่ารถของเธอ แทบไม่ขยับเลย เธอกลัวว่าจะไปไม่ทันให้ของขวัญพี่ภีม เธอได้แต่กอดถุงของขวัญที่เธอทำไว้แน่น “ ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแล้วแหละ” พ่อเห็นด้วย กับความคิดของลูกสาว “ ด้านหน้านั่นไงคะคุณ มีห้างอยู่ เราไปจอดที่นั่นก่อนดีกว่า” แม่บอกพ่อ “ ได้ๆ” พ่อพยายามเอารถชิดซ้ายเพื่อเลี้ยวเข้าห้าง แต่กว่าจะทำสำเร็จก็ใช้เวลาไปหลายนาทีเลยทีเดียว “ หนูว่าเราต้องรีบแล้วค่ะ” แคทดูเวลาก่อนจะบอกพ่อกับแม่ “คราวหน้ารับกันใหญ่แคท เรามาหาเช่าโรงแรมใกล้ๆ ที่รับปริญญากันเถอะคุณ” แม่วางแผนในอนาคต ทั้งสามคนขึ้นซ้อนท้ายวินมอเตอร์ไซค์รับจ้าง เข้ามายังในมหาวิทยาลัย “ตาโต้งอยู่ไหนนะ” แม่เอ่ยขึ้น หลังจากหาลูกชายไม่เจอ “ เดี๋ยวแคทโทรหาให้ค่ะ” เธอกดเบอร์ของพี่ชาย “ พี่อยู่ไหน” “ มาถึงแล้วหรอ พี่อยู่ที่หน้าตึกคณะวิศวคอม รอลุ้นน้องมาบูมให้” “ โอเคพี่เดี๋ยวแคทกับพ่อแม่จะรีบไปหา” ระหว่างเดินไปหาพี่ชาย แคทก็พยายามมองหาคนที่เธอไม่ได้เจอนานหลายเดือน ‘ พี่ภีมอยู่ไหนนะ’ ‘ หรือว่ากลับไปแล้ว’ “ ยายแคททางนี้” ไก่โต้งตะโกนเรียก ทั้งสามคนรีบเดินไปหาไก่โต้ง ที่กำลังยืนคุยกับเพื่อนๆ อยู่ “ พ่อกับแม่ภูมิใจในตัวลูกมากนะ” แม่กับพ่อเดินเข้าไปกอดไก่โต้ง และได้มอบช่อดอกไม้แสดงความยินดี “ แล้วไหนของขวัญเฮียล่ะ” ไก่โต้งหันมาทวงของขวัญจากน้องสาวสุดแสบของเขา “ นี่ไง แคทเตรียมให้พี่อยู่แล้ว” เธอชูถุงใส่ของขวัญขึ้นให้เค้าดู “ ไหนเอามาดูหน่อยสิ ว่าน้องสาวจะให้อะไรเฮีย” ไก่โต้งเดินมาหาแคท ถึงเขากับแคทจะชอบทะเลาะกันบ่อยๆ แต่ความจริงเค้าทั้งรักและห่วงน้องสาวคนเดียวของเค้ามากๆ “ ในกล่องนี้มีอะไรหรอ” ไก่โต้งเขย่ากล่องของขวัญ ได้ยินเสียงก๊อกแก๊ก “ อย่าพึ่งแกะ เอาไปแกะที่บ้าน” “ ระเบิดหรอ” “ จะบ้าเหรอเฮีย” แคททำตาโตใส่ “ พอๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว มาถ่ายรูปครอบครัวเราดีกว่า” แม่เอ่ยห้ามศึก แล้วหันไปบอกช่างภาพที่จ้างมาถ่ายรูปของลูกชาย “ คุณน้องสาวยิ้มหน่อยครับ” ช่างภาพ ตะโกนบอก แคทจึงยิ้มออกมา “ สวยครับคุณแม่ขยับเข้ามาอีกนิดครับ สวยครับ อีกรูปนะครับ คุณแม่ควงแขน ลูกชายเลยครับ สวยมากครับ” ช่างภาพจัดมุมถ่ายรูป “ เฮีย แล้วพี่ภีมไม่ได้มาหรอ” แคทกระซิบถามพี่ชาย “ มาสิ เมื่อกี้ยังถ่ายรูปกับเฮียอยู่เลย สงสัยจะไปถ่ายรูปกับสาวๆ ทางโน้นมั้ง” โต้งตอบออกไปโดย ไม่ได้คิดอะไร แต่คนฟังน่าเศร้าลง ‘ ก็พี่ภีม ฮอตออกขนาดนั้น สาวๆ คงเยอะมากแน่เลย’ เธอนึกคนในใจ แล้วมองไปที่ถุงของขวัญที่เธอเตรียมมาให้เขา เธอลังเลว่าจะเอาไปให้เขาดีหรือเปล่า “ ทำไม ถามหาไอ้ภีมทำไมเหรอ” “ ก็แคทไม่เห็นพี่ภีมก็เลยถามดู” “ เตรียมของขวัญมาให้มาให้ไอ้ภีมล่ะสิ” ไก่โต้งมองถุงของขวัญอีกถุงนึงในมือของน้องสาว “ ใครบอกเฮีย เฮียรู้ได้ไง” เธอไม่ยอมรับ “ ก็ถุงของขวัญอีกถุงในมือของแกไง หรือเตรียมให้ฉันสองถุงเลยล่ะ” ไก่โต้งประชดน้องสาว “ แคทอาจจะเอาให้คนอื่นก็ได้” “ ก็นอกจากไอ้ภีมแล้ว แกยังรู้จักใครอีก” แคทมองพี่ชายตาขวาง เพราะเธอเถียงไม่ขึ้น “ แล้วลองโทรหาหมอหรือยังว่ามันอยู่ไหน” “ ยังไม่ได้โทร พี่เค้ายังใช้เบอร์เดิมหรอ” ได้ทีเธอแกล้งถามพี่ชายสุดบื้อของเธอ “ เบอร์เดิมสิ มันเคยเปลี่ยนเบอร์ที่ไหนล่ะ” “ งั้นเฮียโทรให้แคทหน่อย” “ เบอร์มันก็มีโทรเองสิ” “ น้า เฮียโทรถามให้หน่อยว่าพี่ภีมอยู่ตรงไหน” “ เออๆ เดี๋ยวฉันโทรถามให้ก็ได้” แคทยืนรอพี่ชายอย่างใจจดใจจ่อ เธอตั้งใจมอบของขวัญชิ้นนี้ให้กับพี่ภีม เธออดหลับอดนอนตั้งใจทำให้เขากับมือ “ โน้น ไอ้ภีมอยู่ที่ข้างตึกกับรุ่นน้อง แต่มันกำลังจะกลับแล้วนะ เพราะมันต้องไปขึ้นเครื่อง รีบกลับเชียงใหม่” แคทได้ยินอย่างนั้นก็รีบวิ่งออกไปทันที “ อ้าวยายแคท รีบวิ่งไปไหนนะ” แม่หันมาถามไก่โต้ง “ ไม่รู้สิ” เค้าขี้เกียจอธิบายให้แม่ฟัง พอรู้ว่าเดี๋ยวแม่ก็จะมีคำถามเพิ่มขึ้นมาอีกเยอะ ‘พี่ภีมรอก่อนนะ’ เธอหาเขาจนเจอ แต่ว่าเค้ากำลังถ่ายรูปอยู่กับสาวคนหนึ่ง เธอยืนมองลังเล ไม่กล้าเข้าไป กำถุงของขวัญในมือไว้แน่น ก้มหน้าหันหลังกลับ “น้องสาวจะรีบไปไหน” วิ่งมาดักหน้าแคท แคทใจเต้นรัว แค่ได้ยินเสียงของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ เค้ากำลังอยู่ตรงหน้าเธอ จ้องมองเธอ และยิ้มให้เธอ “ เปล่าค่ะ” “ เปล่าเหรอ เห็นพี่แล้วทำไมไม่เข้าไปถ่ายรูปกับพี่ หื้ม” ด้วยความที่เขาตัวสูงกว่าเธอเยอะเค้าจึงโน้มตัวเข้าไปจ้องหน้าเธอใกล้ขึ้น “ ก็แคทเห็นพี่ กำลังยุ่งอยู่ เลยไม่อยากเข้าไปกวน” “ ไม่เห็นจะยุ่งตรงไหนเลย เมื่อกี้พี่ชายเรามันก็บอกพี่แล้ว ว่าแคทอยากเจอพี่ พี่ถึงรออยู่ตรงนี้ไง” ชายหนุ่มส่งยิ้มหวานให้ “ …” “ แล้วถุงในมืออะไรหรอ” เค้าสงสัยชี้ไป ที่ถุงในมือเธอ “ ของขวัญเตรียมมาให้พี่หรือเปล่า ” แคทยื่นถุงของขวัญให้เขา ภีมรับไว้ “ ขอบคุณนะน้องสาวตัวน้อยของพี่ ” “ ค่ะ ” “ ข้างในเป็นอะไรเหรอ ” “ พี่เก็บไว้แกะตอนถึงเชียงใหม่นะคะ ” “ เป็นความลับซะด้วย ” “ทางนี้ๆ ” เขาหันไปตะโกนเรียกช่างภาพ “ ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับพี่ชายหน่อยนะ” “ค่ะ” เธอรู้สึกเกร็งไปหมด ไม่รู้จะยืนถ่ายท่าไหนดี “ ยิ้มหน่อยครับ ” ช่างภาพตะโกนบอก “ ใกล้กันเลยครับ ” ภีมขยับตัวเข้าไปซ้อนหลังแคทเล็กน้อย “ โอเคครับเรียบร้อย ” “ไม่เจอกันไม่กี่เดือน เธอดูตัวสูงขึ้นนะ” ภีมก้มกระซิบข้างหู ทำให้รู้สึกจักจี้อยู่ไม่น้อย “ พี่จะบอกว่าแคทเตี้ยเหรอ” เธอเงยหน้ามองค้อนเขา “ ไม่ใช่อย่างนั้น พี่หมายถึง เราดูโตขึ้น” “ จริงเหรอ แค่ดูอ้วนขึ้นเหรอ” เธอเข้าใจความหมายเค้าผิด “ฮ่าๆ พี่คงพูดให้เธอเข้าใจผิด พี่อยากจะบอกว่า เราดูเป็นสาวขึ้นนะ แถมน่ารักอีกต่างหาก” แคทได้ยิน หน้าเธอเริ่มแดงหายใจถี่เร็วด้วยความเขินอาย “…” “ ไม่รู้เราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ ตั้งใจเรียนนะสาวน้อย ถ้ามีตรงไหนเรียนไม่เข้าใจโทรมาถามพี่ได้เหมือนเดิม” “ ค่ะ ขอบคุณค่ะ” “ พี่ต้องไปแล้ว เดี๋ยวตกเครื่องน่ะ” “เดินทางปลอดภัยนะคะ” เธออวยพรเขา ภีมรีบเดินออกไป แต่ก็ยังหันกลับมา “ ขอบใจสำหรับของขวัญนะ” เขาชูของขวัญของเธอขึ้น แคทยิ้มพยักหน้า ‘หวังว่าพี่จะชอบของขวัญชิ้นนี้นะ’ ‘เป้าหมายที่หนึ่ง ไปเรียนมหาวิทยาลัยที่เชียงใหม่’ เธอเริ่มมีเป้าหมายในการเรียน ในเมื่อพี่ภีม ต้องทำงานที่นั่น เธอจะเป็นฝ่ายไปหาเขาเอง ‘พี่อย่าพึ่งมีแฟนนะ’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more