แอบรักเพื่อนพี่ชาย

“เชียร์น้องสาว(เพื่อน)งานกีฬาสี”

"น้องสาวแท้ๆ ของนายโทรมาชวนให้ไปเชียร์งานกีฬาสีที่โรงเรียน อาทิตย์หน้า นายว่างมั้ยไปแทนกูที อาจารย์นัดกูตรวจวิทยานิพนธ์ ไม่รู้จะเสร็จตอนไหน เดี๋ยวยัยแคทมันจะน้อยใจว่าไม่มีใครไปเชียร์ พ่อกับแม่ก็ยังไม่กลับ" ไก่โต้งบอกภีม

"ใครวะ กูไปมีน้องตอนไหน"

"ยัยแคทไง น้องสาวแท้ๆ นาย ส่วนกูมันพี่นอกไส้ไปแล้ว"

"มึงกูพูดเวอร์ไป" ภีมส่ายหัว แล้วจ้องหน้าจอมือถือเล่นเกมต่อ

"ตกลงไปได้ไหม ถ้าไม่ได้จะได้โทรไปบอกยัยแคทไว้ก่อน"

"กี่โมง"

"เริ่มงาน 9 โมง กูรู้อยู่แล้วว่านายต้องอยากไปดูน้องสาวแข่ง" ไก่โต้งยิ้มดีใจ เพราะเขาติดงานจริงๆ แล้วก็กลัวว่ายัยแคทจะเสียใจที่ไม่มีใครไปเชียร์เลย

"แล้วน้องแคทจะไม่เสียใจเหรอวะ ที่นายไม่ไป แล้วให้คนอื่นไปแทน"

"ดีใจสิไม่ว่า"

"แต่ถ้านายเสร็จไว ก็รีบมาช่วยกันเชียร์ด้วยแล้วกัน"

"เอ่อน่า ไปอยู่แล้ว แต่อย่าเพิ่งไปบอกยัยแคทนะ เผื่อกูไปไม่ทันวะ เดี๋ยวมันจะมาบ่นทีหลังว่ารับปากแล้วทำไม่ได้ ยัยนี่ยิ่งเป็นพวกจำฝังใจซะด้วย"

"อืม เยสๆๆ ชนะแล้ว" ภีมตะโกนขึ้นด้วยความสะใจ

ไก่โต้งเห็นภีมแล้วก็อดสงสารไม่ได้ เพราะความสุขเดียวของมันคือการเล่นเกม เวลาอื่นก็ได้แต่ทำงานงกๆ หาเงินส่งตัวเองเรียน แล้วก็ใช้หนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ

...วันอาทิตย์

"กูไปส่งงานอาจารย์ก่อนนะ อย่าลืมนะเว้ย งานกีฬายัยแคทตอน 9 โมง"

"เออ นายรีบไปเถอะ เดี๋ยวอาจารย์รอ จะได้รีบมาเชียร์น้องแคทด้วย"

ภีมใส่เสื้อยืดสีขาว แจ๊คเก็ตยีนส์มางานกีฬาสีของโรงเรียนของน้องสาวไก่โต้ง เพื่อนสนิทของเขา ตอนนี้เริ่มแข่งขันกันแล้วบรรยากาศครึกครื้น ทำให้เขานึกย้อนไป ในอดีตของเขา หลังจากเกิดเรื่องกับครอบครัวเขาในครั้งนั้น เขาก็ไม่เคยมีใครมาเชียร์เขาแข่งกีฬาอีกเลย ตอนนี้เขากำลังมองหาแคท เพราะเขาเองก็ลืมถามไก่โต้งมาว่าเธออยู่สีอะไร

"ว้าว คนนี้พี่ใคร ทำไมหล่อสะดับจิตขนาดนี้" เด็กสาวที่เดินผ่านภีมสะกิดบอกเพื่อน

"เอ่อใช่ หล่อวัวตายควายล้มมากแก"

ภีมที่เห็นสองสาวกำลังยืนคุยกันอยู่และหันมองมาทางเขา ก็ส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร สองสาวแทบสลบ เพราะรอยยิ้มนั่น ภีมจึงเดินเข้าไปใกล้

"น้องสองคนรู้จักแคท ม.2 ห้อง 1 ไหมครับ" ภีมเอ่ยถามสองสาวที่กำลังหวีดเขาจนเกือบเป็นลมไปแล้ว

"รู้ๆ รู้ค่ะ" สาวคนหนึ่งเอ่ยถามตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ยิ่งใกล้ยิ่งหล่อ

"แล้วน้องรู้ไหมว่าเธออยู่สีอะไรครับ"

"สะ สี ชมพู ค่ะ"

"ขอบคุณครับ" เขายิ้มให้ก่อนเดินไปที่สแตนด์เชียร์สีชมพู เขากวาดสายตาไปทั่ว จนสะดุดตาเข้ากับเด็กสาวมัดผมหางม้า หน้าตาน่ารักกำลังหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอยู่กับเพื่อน เขายิ้มก่อนเดินเข้าไปใกล้เธอ

ทางที่เขาเดินผ่าน ถ้ามีสาวๆ หันมาเจอ ต่างต้องหยุดชะงักมองเขา

"หล่อ.." สาวๆ ต่างอุทานเป็นคำเดียวกัน เหมือนต้องมนต์สะกด แม้กระทั้งเพื่อนของแคท

"แกๆ ดูคนนั้นสิ โคตรหล่อเลย" เพื่อนร่วมชั้นสะกิดแคทให้ดูหนุ่มหล่อ

"พี่ภีม" เธอเรียกชื่อเขา

ภีมที่จ้องมองมาทางเธอเห็นเธอมองมาก็รีบส่งยิ้มให้ ทำให้เด็กสาวที่กำลังจ้องมองภีมอยู่มองตามสายตาของเขาว่าเขาส่งยิ้มให้ใคร

"แกรู้จักพี่เค้าด้วยเหรอวะ ยัยแคท" เพื่อนที่นั่งข้างๆ แคทต่างตื่นเต้น

"ชื่อพี่ภีม"

"แฟนแกเหรอ"

"บ้า เพื่อนพี่ชายชั้นต่างหาก" เธอตอบเพื่อน แต่มองไปยังภีมไม่ละสายตา

"มาอยู่นี่เอง พี่เดินหาตั้งนาน"

"พี่มานานแล้วเหรอ"

"สักพักครับ แล้วเราแข่งไปหรือยัง"

"ยังค่ะ กำลังจะลงแข่งชักเย่อต่อจากคู่นี้ค่ะ"

"ไหวเหรอเรา ตัวเล็กแค่นี้เอง"

"น้อยไปสิพี่ ยัยแคทนี่ ตัวเล็กแต่พลังเยอะนะ" เพื่อนที่นั่งข้างแคทเอ่ยแซวเพื่อน เพราะอยากหาเรื่องคุยกับภีม

"อย่างนี้นี่เอง ถึงได้ลงแข่งชักเย่อ"

"คู่ต่อไป ป็นการแข่งขันระหว่างสีชมพู กับ สีม่วงนะครับ ใครชนะจะผ่านเข้ารอบต่อไป"

"ปะๆ ตาพวกเราแล้ว" เพื่อนร่วมสีดึงมือแคทให้ลุกขึ้น

"เดี๋ยวพี่ไปเชียร์ สู้เค้านะ" ภีมบอกแคท

"ไม่เชียร์พวกหนูบ้างเหรอคะ" เพื่อนแคทเอ่ยขึ้น

"เชียร์ครับ สู้ๆ นะครับ" เขายิ้มให้เพื่อนๆ แคท สาวๆ กรี๊ดกันลั่นเพราะเก็บอาการไม่อยู่

"ไปกันได้แล้ว" แคทบอกเพื่อนๆ

"ทั้งสองทีมพร้อมแล้วนะครับ รอฟังเสียงนกหวีดนะครับ ขอให้ข้างสนามเงียบหน่อยนะ" พิธีกรได้ยินแต่เสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิง

เมื่อได้รับการเตือนจากอาจารพิธีกรแล้ว ทุกคนเริ่มเก็บอาการ

ปี๊ดดด~~ เสียงนกหวีดดังขึ้น

"ชมพูสู้ๆๆ"

"ม่วงสู้ๆ"

ต่างฝ่ายต่างตะโกนเชียร์สีของตัวเอง ภีมยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปแคท

ปี๊ดดด~~ เสียงนกหวีดดังขึ้นอีกครั้ง หลังได้ผู้ชนะ

"รอบนี้สีชมพูเอาชนะสีม่วงไปได้ ได้เข้ารอบชิงชนะเลิศไปพบกับสีแดงที่เอาชนะสีเหลืองไปก่อนหน้านี้นะครับ แต่เราจะให้สีชมพูพัก 15 นาที ก่อน ค่อยแข่งรอบชิงนะครับ ส่วนสีเหลือง และสีม่วง ได้ครองที่สามร่วมกันไปเลยนะครับ" พิธีกรประกาศ

ภีมเดินถือขวดน้ำเย็นมาส่งให้แคท

"เก่งมากเลย" ภีมส่งขวดน้ำให้

"ขอบคุณค่ะ" แคทรับไป

"เหนื่อยแย่เลยสิ รีบไปพักเถอะ" ภีมบอกแคทน้องสาวตัวน้อย

"แล้วพี่จะอยู่เชียร์แคทรอบชิงไหมคะ"

"เชียร์สิ ไม่อยู่เชียร์ได้ไง" เขาลูบผมแคท อย่างเอ็นดู

"โอเคค่ะ" แคทเดินไปนั่งพัก รอเวลาแข่งรอบชิงชนะเลิศ

"ยัยแคท เพื่อนพี่ชายแกคนนี้มีแฟนยังวะ"

"ทำไมเหรอ ไม่น่าจะมีนะ ไม่เคยได้ยินเฮียโต้งพูดถึงเลย"

"แกมีเบอร์เขามั้ย"

"มี แต่ไม่ให้ย่ะ"

"แกอย่ามางกกับเพื่อนดิ หรือว่า...." เธอจ้องแคทเพื่อรอคำตอบ

"อะไร แกพูดน้อยๆ หน่อย เดี๋ยวก็ไม่มีแรง แข่งหรอก"

"จะเก็บไว้เองหละสิ" เพื่อนพูดอย่างรู้ทัน แคทยิ้มมุมปากเพราะโดนเพื่อนจับได้

"ขอเชิญนักกีฬาสีแดงกับสีชมพูลงสนามได้แล้วครับ การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว" ครูพิธีกรประกาศเรียก

แคทเดินผ่านภีม ไปลงแข่งขัน

"สู้ๆ นะครับ" ภีมยิ้มให้ พร้อมชูสองนิ้ว

"ค่ะ" เธอพยักหน้ารับ กำลังใจเต็มเปี่ยม เธอแอบกวาดสายตาหาเฮียโต้งว่ามาเชียร์เธอหรือเปล่า แต่หาไม่เจอก็ตาม

"พร้อมแล้วรอฟังเสียงนกหวีดนะครับ"

ปี๊ดดด~~ ทั้งสองฝ่ายดึงกันสุดแรง ผลัดกันได้เปรียบ เสียงเชียร์รอบสนามดังลั่นสนั่นสนาม ภีมเองก็ยืนเชียร์ยืนลุ้น อยากให้แคทชนะ

"อีกนิดเดียว" เขาตะโกนบอกแคท สีม่วงเริ่มต้านแรงไม่ไหว ปล่อยเชือกกันหลายคน ทำให้โดนสีชมพูหงายหลังล้มทับกัน

"เย้ๆๆๆๆ สีชมพูชนะไปแล้วนะครับ"

ภีมเห็นแคทล้ม รีบเข้าไปประคอง

"เป็นอะไรไหม" เธอประคองเธอขึ้น

"โอ้ย แคทเจ็บขาค่ะ"

"พี่ดูหน่อย" ภีมก้มดูขาแคท เห็นขาเธอถลอก หลายจุด แต่มากสุดตรงเข่า เขามองไปรอบๆ

"แคท" เสียงอีกคนดังขึ้น

"เฮีย" เธองอนเขาที่เพิ่งมา

"มานี่" เขาอุ้มแคทขึ้น พาไปทำแผล ภีมเดินตามมา

"เป็นอะไร" โต้งถาม

"ทำไมพึ่งมา"

"ไปส่งงานอาจารย์ เสร็จก็รีบมาเลย"

ถึงรู้ว่าเฮียไปเพราะเรื่องเรียน แต่เธอก็น้อยใจอยู่ดี เธอเงียบไม่พูดกับพี่ชายอีก

"เจ็บมากมั้ย" โต้งถามน้องสาว

"ไม่ต้องมาสนใจ" เธอดิ้นให้เขาปล่อยเธอลง

"อยู่นิ่งๆ สิ เดี๋ยวตกลงไปอีกรอบ" โต้งดุน้องสาว

แต่แคทไม่ฟัง พยายามดิ้นอีก จนโต้งยอมแพ้

"เออๆ ภีมนายช่วยพายัยแคทไปรอตรงนั้นหน่อยสิ" ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ เขาคงปล่อยให้ยัยแคทตกพื้นแน่ๆ เด็กอะไรดื้อชะมัด

"ขี่หลังพี่ไปนะ" ภีมหันหลังให้ เธอหันไปขี่หลังเขาเหมือนลูกลิง เธอแอบยิ้ม

"เดี๋ยวชั้นไปซื้อน้ำมาให้แล้วกัน" ไก่โต้งบอกเพื่อน

ภีมพยักหน้าให้ แล้วพาแคทมานั่งในห้องพยาบาล ด้วยวันนี้มีแข่งกีฬาจึงไม่มีเจ้าหน้าที่ประจำที่ห้อง

"ไหนพี่ดูแผลหน่อย" เขาดูแผลอีก เห็นเลือดไหลออกมา

"เดี๋ยวพี่ทำแผลให้ก่อนนะ" เขาลุกขึ้นไปหายาในตู้

"ล้างแผลก่อน"

"แสบ" แคทดึงขาหลบ

"อย่าดื้อสิ พี่จะทำเบาๆ" เขาเปิดฝาขวดแอลกอฮอล์เช็ดแผล เทใส่สำลี ก่อนค่อยๆเช็ดที่แผลให้เธออย่างเบามือ

"โอ้ย แสบ" แต่มันก็ยังแสบอยู่ดี เขาจึงก้มลงไปเป่าให้

"แบบนี้ดีขึ้นไหม" เขาถามเธอ

"ดีขึ้นค่ะ" เธอยิ้ม

"ถ้าไม่ล้างแผล เดี๋ยวแผลจะติดเชื้อเอาได้นะ"

"แต่มันแสบนี่คะ"

"อะ เสร็จแล้ว พี่ใส่ยาให้ต่อนะ ทนนิดหนึ่ง"

"ค่ะ" เธอก้มมองเขาที่กำลังตั้งใจทำแผลให้เธอ

"เสร็จแล้ว" เงยหน้ามองแคท สายตาประสานเข้ากับสายตาของเเคทที่กำลังมองเขาอยู่เหมือนกัน

"ขอบคุณนะคะ" เธอรู้สึกเขินอาย